De jongens willen naar hun Opa en Oma op Terschelling want daar liggen duizenden en duizenden sportschoenen op het strand….Aangespoeld! Hebben ze dan toch wat Juttersbloed door hun aderen stromen of is het gewoon hebberigheid? Bij mij is het beide dus ik belde direct mijn zus op om even de maten van ons gezin door te geven, bang dat ze te laat waren. Maar zij waren allang aan het ‘strandshoppen’ geweest en hadden al dik dertig paar te pakken, let wel, linker én rechterschoenen! Ze stonden te drogen bij de verwarming nadat ze in een bad met zoet water gedompeld waren. Mijn zus: “Het lijkt op het strand de Kalverstraat wel!” “Wat een drukte!” Eilanders, maar ook toeristen lopen er massaal rond en sjouwen zich een breuk. Sommigen rijden af en aan met aanhangers vol achter de Vierwiel aangedreven jeepjes en nóg lijkt het aantal schoenen niet minder te worden….De plaatselijke schoenverkoper krabt zich bedenkelijk op zijn hoofd en denkt er hard over om ‘er voorlopig maar wat bij te gaan doen’…. De aangespoelde containers die nog dicht zijn worden door de politie in de gaten gehouden maar de containers die openingen vertonen die er normaal niet horen te zitten, worden door verschillende Jutters doorzocht en wat bruikbaar is wordt naar buiten gewerkt….
Ik vind het prachtig. Iemand uit mijn omgeving vroeg zich af of dit niet stelen is maar diezelfde eilanders wagen ook hun leven om drenkelingen te redden dus ik heb er niet zoveel moeite mee. De zee neemt en de zee geeft. Zo gaat het al honderden jaren. Ongeveer vijftien jaar geleden spoelden er ook allerlei containers aan met overhemden en speelgoed. Al gauw liep iedereen rond in het hetzelfde overhemd, de containerlook werd dat gekscherend genoemd en ik zag maanden later zelfs een eilander deze overhemdjes verkopen op de Vrijmarkt in Amsterdam….Moet kunnen. Als we op Terschelling zijn spelen onze kinderen nog steeds met het speelgoed wat tóen aanspoelde!
Ik bekijk samen met Youri de foto’s die opgestuurd zijn van het schoenenfestijn en we besluiten om dit materiaal te gebruiken voor zijn spreekbeurt over Terschelling die hij binnenkort heeft. Het liefst heeft hij ook nog wat échte schoenen zodat hij ze kan laten zien aan de klas. Maar dat vindt ik geen goed idee want dan gaat de spreekbeurt teveel op reclame voor schoenen lijken….Een passage voorlezen uit het boek ‘Sil de Strandjutter’ lijkt meer op zijn plaats. Alleen ging het toen niet om schoenen maar om een meisje wat uit de zee werd gehaald en die kreeg de mooie naam ‘Sil’s Lobke uit Zweden’. Youri was ineens een en al oor en wilde direct het hele verhaal horen en even later waren we in de boekenkast op zoek naar het boek: “Nou pap, nu weet ik zeker dat ik een goed cijfer ga halen!” Arjen Veldhuizen
