Muizenissen

Ik ben een beetje chagrijnig aan het worden van de huidige weersomstandigheden. Afgelopen weekend was het toch wel een dieptepunt, had ik al bijna mijn winterjas weer aangetrokken maar uiteindelijk bleef het bij twee zomerjasjes over elkaar…Ik hoorde op Radio West een live verslag van ‘Koninginnenâch’ waarin verteld werd dat er dames in de stad liepen met naveltruitjes! Brrrrrrr, daar moet ik nu even niet aan denken, daar kan ik nu niet eens warm van worden! Ik werd wel warm van het fietsen naar mijn werk, gedwongen weliswaar, want mijn scooter is weer eens kapot. Dus ik ben dubbel chagrijnig want nu moet ik in de kou sleutelen en dat is niet leuk. En ik werd nóg chagrijniger van de plaatselijke brommeronderdelen verkoper die eigenlijk mijn scooter te oud vindt om nog aan te sleutelen…Ik moest maar eens aan een nieuwe denken! Wat denkt ie wel! Mijn trouwe scootertje, geïmporteerd van Terschelling en voor het eerst uit elkaar gehaald in Stompwijk. Mijn scooter, die vaak bewonderende én vragende blikken kreeg van mensen om mij heen: “Rijdt dat nog?” Mijn scooter, die mij door weer en wind bracht waar ik wezen moest, die mij langs rijen auto’s loodste zodat ik niet hoefde te wachten en die elke keer bij thuiskomst mijn kinderen achterop vervoerde: “Kom pap, nóg een rondje!” Dan maar kôuwe klâuwe en een koude rug, inclusief zere knieën en kramp in de kuiten, maar rijden zal ie.
Ik werd van de week wel weer vrolijk door mijn werk. Ik had een paar nacht diensten en regelmatig worden we dan gevraagd personeelsleden wakker te bellen omdat ze er extra vroeg uit moeten. Dat doen we dan graag, proberen de gewekte rustig wakker te praten door bijvoorbeeld te vertellen dat de zon al aan het opkomen is of dat hem /haar een loonsverhoging wacht (wat niet waar is maar dat is wel leuk wakker worden..), of we vragen wat ze aan hebben…..
Zo ook vorige week. Ditmaal betrof het een liefhebber van de voetbalclub Feyenoord en aangezien het een slechte week was voor hem en zijn club én hij mij, als Ajax fan, het afgelopen jaar meerdere malen had afgerekend op de prestaties van Ajax, wilde ik dit wektelefoontje wel plegen: “Goedemorgen, met Danny Blind…Je staat voor vandaag opgesteld!” Hij begon natuurlijk direct te tieren over dat het allemaal niet eerlijk was en dat de Play Off’s een belachelijk idee was maar ik hoorde het al niet meer want ik lag dubbel van het lachen. Eén telefoontje en voor mij was het hele seizoen weer geslaagd!
Maar ja, daar verander je de weersomstandigheden niet mee dus nu ben ik weer chagrijnig. Toch maar naar buiten met Koninginnedag en na een ochtendje uitslapen (heerlijk, even geen voetbal..) liepen wij gezamenlijk over de rommelmarkt in de Venestraat en dacht ik halverwege dat het best wel goed ging want niemand van ons had kooplustige zin, de portemonnee van Pa bleef dicht.
Maar ik had dat nog niet gedacht of mijn vrouw trok mij ineens aan de arm: “Kijk, containerstickers!” “Ja, containerstickers?” antwoordde ik en wilde weer doorlopen. Niet dus, want mijn vrouw wilde stickers voor op de container en ik moest er aan geloven. Belachelijk! Zelfs de jongens kwamen bij mij klagen want zij waren het er ook niet mee eens. Gevieren gingen wij op een tiental meters afstand staan omdat wij ‘er niet bij hoorden’, maar daar trok Moe zich niets van aan. Even later kwam ze terug en had ze de koe versie gekocht, waarop ik direct zei dat nummer 1 in ons straat die al had, en toen kreeg ik natuurlijk weer de volle laag want dat had ik eerder moeten zeggen. Uiteindelijk werden het de ‘bladeren’ en de rest van de middag kon ik de koker met stickers nog meesjouwen ook!
Toen we weer thuis waren moesten de stickers er natuurlijk direct op en na wat gestuntel van drie kwartier (op de verpakking ziet het er altijd makkelijker uit dan in de praktijk…) zaten ze er op. “Zet jij de bakken even voor het huis?” vroeg mijn vrouw, maar dat wilde ik niet want het was nog licht en wat zouden de buren dan wel niet zeggen. Nee, ik doe het wel vlak voor we naar bed gaan!
Ja, stickers voor op je containers. Om chagrijnig van te worden!
Arjen Veldhuizen