Ik geniet van het WKvoetbal. Samen met vrouwlief kijk ik bijna naar alle wedstrijden. En zij is net zo enthousiast. De TV staat eigenlijk continue op Nederland 2 (wat een genot vergeleken bij Talpa!) en degene die ‘m op een ander net durft te zetten speelt met zijn/haar neusbeentje…Zoon Sil loopt sinds de eerste WK dag mopperend door het huis want van hem hoeft het eigenlijk allemaal niet zo. In het begin van de WK probeerde hij zijn ongenoegen nog wel eens kenbaar te maken door voor de TV te gaan staan, maar al gauw had hij door dat dat toch niet zo slim van hem was. Sven is ook niet zo’n liefhebber maar loopt nu wel elke dag met een bal te klooien en Youri is wel een liefhebber maar het lukt hem niet om een hele wedstrijd te bekijken, hij voetbalt ook liever zelf….Alleen als Oranje moet spelen lukt het hem om de hele wedstrijd uit te zien. Tussen de wedstrijden door wordt er gehandeld en geruild in voetbalplaatjes van de diverse landen, naast die klere Wuppies een ware rage. Als de jongens andere kinderen tegenkomen hoor je ineens allerlei voetbalnamen door de straten klinken en even later staan ze met de handen vol met kaarten stevig te onderhandelen. Sil heeft ook een plaatjesboek maar hij heeft nog niet helemaal in de gaten wat ie ermee moet doen. Hij gaat helemaal af op zijn broers die voor hem dan het werk doen, meestal ten nadele van hem… Toch gaat Sil in het nieuwe seizoen op voetballen. Bij de minioren om precies te zijn. Dat betekent voor ons nog meer drukte doordeweeks en op zaterdag maar dat hebben we er wel voor over.
Maar nu even niet. Het seizoen is afgelopen en ineens heb ik veel meer tijd. Maar al gauw moest die tijd ingeleverd worden tegen werkzaamheden in huis die we inmiddels, wat de huiskamer betreft, grotendeels achter de rug hebben. De puntjes moesten nog op de i oftewel de plinten moesten nog tegen de muur. Mijn vrouw had ze keurig geschuurd en voorzien van een fris laagje verf en ik mocht ze weer terugzetten. “Maar dan wel netjes verstek zagen!” voegde ze er aan toe, met een gezicht of dat de gewoonste zaak van de wereld was. “Bestek zagen?” antwoordde ik verbaasd. “Nee, VERstek, sukkel!” Ja, de toon was weer gezet of beter gezegd, zette zich voort want even daarvoor had ik de lamellen niet goed opgehangen waarna ik het weer van de baas over moest doen, plus een tsunami van commentaar over me heen in de trant van “Denk nou eerst eens na voor je wat doet!” Ik begon direct te prakkiseren wat verstek zagen ook alweer was. Meerdere malen in het verleden hoorde ik wel eens iemand zeggen dat iets ‘op verstek’ gezaagd werd maar nimmer had ik de moeite genomen om te vragen wat daar nou precies de bedoeling van was. En dat voor een zoon van een Timmerman! Ik pakte de zaag en drentelde wat heen en weer, wachtend op het juiste moment om toe te slaan. Dat juiste moment diende zich aan toen de persoon die mij nauwlettend in de gaten hield, even met haar kinderen naar boven ging. Toen ze terugkwam zaten de plinten er op en was alles netjes verstek gezaagd (van een afstandje..) en vond ze het wel mooi staan (“Die ene is net iets te kort..”). Opgelucht ging ik een balletje trappen met de jongens en even later zaten we saampjes gezellig op de bank naar voetballen te kijken. In vrede. En mét mooie plinten!