Stompwijkse muziekdagen

Wat een spektakel is dit geweest, een geweldig initiatief!
Het samenbrengen van muziek en mensen voor een bijzonder goed doel, want wie wil er nu niet dat de kerk als ijkpunt in het landschap behouden blijft. De kerk lonkt in de verte en laat weten dat je al bijna thuis bent.
Het startschot werd gegeven door het Shantykoor Midscheeps uit Leidschendam, met vele Stompwijkers onder zijn gelederen. Dit koor zorgde voor een vol kerkschip, vrolijke en droevige zeemansliederen, de sfeer zat er al goed in. Vele bezoekers bleven in de buurt om op het terras voor de kerk van het heerlijke weer en de bar te genieten. Ellen Kieven maakte de show, wat een heerlijk spontaan mens en wat een stem zat er in dat lijf, we mogen ons gelukkig prijzen dat de glas in lood ramen hier niet onder te lijden hebben gehad. Persoonlijk ben ik niet zo’n liefhebber van een opera of operette, maar zoals zij het bracht, echt geweldig met een hoog kippenvelgehalte. Natuurlijk was het een eer voor Eric om met haar te mogen zingen, hij was terecht trots. En wij zijn trots op hem, wan het was tenslotte zijn idee en hij heeft solo en duo goed van zich laten horen. Een schijnbaar goed op elkaar ingesteld gelegenheidstrio die menigeen in vervoering wist te brengen. Het klinkt wat hoogdravend weet ik, maar dat deden ze wel.
Het leerlingenorkest van Fanfare Juliana had een thuiswedstrijd en ook zij gaven vrolijke noten cadeau aan vragende oren. Een jonge band uit Den Haag liet hun geluid onder de toren klinken. ‘Wat een avontuur om hier te komen’, sprak een van de bandleden en doelde hiermee de Stompwijkseweg ‘en dan mag je er ook nog 60 rijden!’. Het was wat zoeken, maar ze waren net op tijd, want alles liet strak op schema. Intussen gingen na elk optreden de collecte emmers in het rond om op die manier bakken met geld binnen te halen. In de rekenkamer, sacristie, werd alles tot tevredenheid geteld. Blue Monday heeft alle facetten van de Ierse muziek laten horen, veel trieste muziek om met een vrolijk meeklapnummer af te sluiten. Het kwam de sfeer buiten ten goede.
Vita Nova bracht nieuw leven in de kerk en de akoestiek is daar zo prachtig, zodat opnieuw vele mensen hiervan konden genieten. Dat maakte het ook zo leuk, die afwisseling van aanbod, echt voor ieder wat wils heb ik vele keren horen zeggen. Er werden laat op de avond nog steeds Shantyzangers gesignaleerd, waarvan er een ’s avonds op weg naar huis het ruime sop heeft gekozen.

For Pleasure en Ramble hebben de avond voor hun rekening genomen, die spelen echt alles en zo verschrikkelijk goed dat het hele kerkplein meedeinde. De koster die lekker uit zijn dak gaat op de dansvloer. Gewoon een feest om naar die feestende en genietende mensen te kijken. Er zijn stille genieters, ik zie 5 paar kontjes op een gevaarlijk doorzakkend houten bankje meedeinen, alle armen bij elkaar ingehaakt. Hier en daar gaat een been de lucht in, maar veel beentjes gaan er in ieder geval van de vloer.

“s Nachts is er door de organisatie nog van alles opgeruimd en laten we wel wezen, alles was tot in de puntjes verzorgd, parkeerwachten, ontvangst musici, collectanten, iedereen wist hun taak. Het draaiboek zat goed in elkaar en kan na een dergelijke ervaring alleen maar beter worden.

Om 11.00 uur zondagochtend ging de tweede dag van start met onze beide koren die zongen voor eigen parochie. Bernadette van Haaster die ons bij de koffie buiten opwachtte met easy listening muziek. Het lijkt me heerlijk als je zo kunt zingen en je ziet een hele rij tevreden mensen vlak voor je podium. Natuurlijk was haar familie flink vertegenwoordigd, maar zo werkt dat ten slotte. Vader, moeder en ooms en tantes zaten met volle teugen te genieten. Fanfare Juliana laat opnieuw hun decibellen los in de kerk, de deuren staan wagenwijd open en zo kan iedereen vooral binnen, maar ook buiten genieten.

Er volgt een indrukwekkend koor in de kerk onder leiding van Ben Hillen, Eric zingt de mooiste partijen samen met het salonorkest Haagse kringen. Ook alleen maar lof over gehoord en de collecte klonk even goed als het optreden zelf. De Hekking B band heeft zich door de kerk laten inspireren en hebben een nummer (2 zinnen) over de kerk gemaakt, dat sloeg goed aan. Zij gingen de concurrentie aan met de overige groepen, want ze wilden graag het meeste geld binnen halen. Diverse bands en groepen wisselen elkaar af en ieder neemt zijn eigen publiek mee, jong en oud gaat goed samen. Wat een lawaai kunnen de jongens van de Dude’s maken, maar wat genieten ze er zelf van. Oma’s op de eerste rij glimmen van trots en er wordt een hoorapparaat iets zachter gezet en misschien wel uitgeschakeld. Ik zag ze zelfs vandaag (the day after) nog nagenieten met elkaar. Ook blues ontbrak er niet aan deze dagen en tot slot The Clarks, een mannenband uit de jaren zestig die nog volop meedraaien en weinig pretenties hebben.

Een kop koffie en een lekkere bruine boterham met Stompwijkse kaas en ze spelen de sterren van de hemel. Ze hebben hun handtekening op een inmiddels welbekend geel t shirt achter gelaten en die wordt per opbod aan de hoogste bieder te koop aan geboden.
Biedingen op info@stompwijksemuziekdagen.nl

Wie ik ook spreek of het nu de bijzonder tevreden organisatie is of bezoekers, iedereen was te spreken over dit geweldige initiatief dat zeker voor herhaling vatbaar is. Met dank natuurlijk aan alle weergoden. Ik was van mening dat ik eigenlijks niets hoefde te schrijven, omdat ten slotte (bijna) iedereen wel geweest is.
Eric, Marjo, Ronald, Rogier, Paul, Rienus, Leo, Alexander en Marjanne heel veel dank voor jullie enorme inzet, want ik heb een heel klein beetje indruk hoeveel uren jullie dit gekost heeft. Alle vrijwilligers, het kerkteam en iedereen die dit mogelijk heeft kunnen maken geweldig bedankt voor dit evenement. Muziek verenigt.
Petra Oliehoek– van Es