BLUNDER KEEPER NEKT STOMPWIJK ‘92

STOMPWIJK ’92 NIET LANGER ONKWETSBAAR OP KUNSTGRAS

STOMPWIJK Stompwijk ’92 is niet langer meer onkwetsbaar op het eigen kunstgrasveld. Na drie opeenvolgende zeges op de in september in gebruik genomen grasmat ging het elftal van Ron de Roode afgelopen zondag tegen Bernardus met 2 1 onderuit.
door Hans Beukema

Door dit verlies zijn de door blessures geteisterde Stompwijkers de aansluiting met de subtop, waar Bernardus zich nu in bevindt, volledig kwijtgeraakt. Daarvoor hadden de grijszwarten minimaal een punt moeten pakken tegen het elftal uit Hazerswoude Rijndijk. Dat was gezien het vertoonde voetbal en de kansenverhoudingen in het matige onderonsje zeker wel verdiend geweest, maar de gasten hadden gewoon wat meer geluk op de beslissende momenten. Dat bleek direct in de eerste twee minuten, toen Bernardus aan een 1 0 achterstand ontsnapte. Stompwijk routinier Hans van Benten mocht een vrije trap op de rand van het strafschopgebied nemen, maar doelman Mark Beinders kon de bal nog net uit de hoek tikken. Ook had de opponent alle geluk van de wereld dat een Stompwijker de bal uit een klutssituatie niet wist binnen te schieten. De Bernardus trainer kookte dan ook van woede.
“Hee, zijn jullie nu eindelijk wakker? Het is al vijf over twee hoor.”, schreeuwde hij zijn spelers toe. De tirade bleek duidelijk zijn uitwerking niet te missen, want daarna nam de tegenpartij snel het heft in handen. Bernardus was vooral wat agressiever en combineerde ook makkelijker. Dat resulteerde na 13 minuten dan ook in de 1 0 door Bas van der Zon uit een corner van Joost de Roo. De middenvelder kopte de bal fraai binnen. Zeven minuten later kon de doelpuntenmaker opnieuw toeslaan uit een flitsende counter. Hij moest de bal echter met zijn zwakke rechterbeen nemen, waardoor de bal net voorlangs ging.

Na die verprutste kans nam Stompwijk ’92 het initiatief weer over en moest Bernardus noodgedwongen achteruit. De gasten kregen de ballen steeds moeilijker weg. Ze hadden veel geluk dat de grijszwarten hun vizier niet op scherp hadden staan, anders was de 1 1 ongetwijfeld voor rust gevallen. In de 34e minuut dook Toby van Marwijk vrij voor de doelman op, maar zijn slappe schot was een simpele prooi voor hem. En in de 41e minuut haalde een verdediger een kopbal van Jorrian Hendriks van de lijn. Kort na rust bracht Martijn Droog zijn elftal wel verdiend op gelijke hoogte met een schot van zeker dertig meter afstand. De aanvallende middenvelder had daarbij wel mazzel dat de keeper zich volledig op zijn uithaal verkeek. De Stompwijkers roken dat er meer in het vat zat en gingen dan ook driftig op jacht naar de 2 1. Helaas voor Stompwijk ’92 wilde Mark Beinders daar niet aan meewerken. Zo tikte de goalie in de 61e minuut een vrije trap op katachtige wijze over de lat.

Desondanks nam Bernardus in de 66e minuut opnieuw de leiding. Het was een hele gelukkige goal, want doelman Roy van der Voort liet een schuiver van Joost de Roo wel heel simpel onder zich doorglippen. Ron de Roode reageerde snel daarna door de in de basis debuterende Leander Lelieveld door Rob de Jong te vervangen. Bovendien schoof de trainer Hans van Benten door naar het middenveld. De Stompwijkers pompten de ballen waar mogelijk het strafschopgebied in, maar de achterhoede van Bernardus stond steeds goed opgesteld. Alleen in de 77e minuut kreeg Jorrian Hendriks een grote kans na een scrimmage, maar hij aaide de bal op luttele meters afstand van het doel slechts. Daardoor kon een speler de bal nog van de lijn halen. Meer kansen kreeg Stompwijk ’92 niet meer. Bernardus daarentegen had de wedstrijd in de 84e minuut trouwens al voortijdig kunnen beslissen. Peter Saunier kon na een misser bij Stompwijk ’92 achterin ongehinderd op Roy van der Voort aflopen. De keeper had zijn doel verlaten, om de middenvelder af te stoppen. Saunier besloot de bal van dertig meter afstand over hem heen te schieten, maar zijn schot miste precisie. Een pass afgeven op een eveneens meegespurte ploeggenoot was waarschijnlijk effectiever geweest. Komende zondag staat de uitbeurt tegen hekkensluiter ROAC ’79 op het programma. De grijszwarten moeten wel winnen, omdat ze anders dicht bij de gevarenzone komen.