Opnieuw een jubilaris aan het Klaverblad, het industrieterrein van Stompwijk, waar het transportbedrijf gevestigd is. Het is 25 jaar geleden dat Jos officieel het bedrijf begon, nadat zijn vader de eerste aanzet had gegeven. De geschiedenis gaat terug tot 1956 toen vader Koos voor zichzelf ging beginnen. In de tijd werd door de Gasunie een gaspijp aangelegd langs de boerderij van Van Rijn naar het Westland. Eerst heeft Koos de werkzaamheden voor de Gasunie verricht met de gehuurde tractor van zijn vader. Met dat werk werd de eerste vrachtwagen bij elkaar verdiend. Dat was rond 1959, een Scania met een vaste laadbak dat was lastig vooral omdat er in die tijd veel mest en zand werd gereden voor handelaren. Dus dat werd lossen met een riek of schop wat is lichamelijk erg zwaar werk is. De volgende investering werd een Ford met een laadbak die achterover kon kiepen. Een hele vooruitgang. Halverwege de jaren zestig werd het accent gelegd op het vervoer van potgrond voor twee bedrijven, Ego uit Voorburg en Dega uit Leidschendam. Er werd gereden met een grijze Daf met voorop een bordje Ego potgrond. Jos, mocht als kleine jongen, het bordje Dega over het Ego logo schuiven, voordat het andere bedrijfsterrein werd bezocht. Uiteindelijk moest er een keuze gemaakt worden, omdat het voorjaar drukke tijden zijn in de potgrondbranche. Gekozen is voor Ego, het bedrijf was inmiddels verhuisd naar Bleiswijk. Al die tijd werd gereden op een vervoersvergunning. Jos is op 1 juli 1978 met zijn vader gaan samenwerken om een beroepsgoederenvervoervergunning te kunnen aanvragen en vanaf die tijd is het dan ook Transportbedrijf J.L. van Rijn en Zn. Eerst heeft Jos een half jaartje meegereden, zijn rijbewijzen gehaald en toen die binnen waren stond in december een nieuwe Daf met duwbak voor hem klaar, waar zijn vader in ging rijden.

Ego groeide en het bedrijf groeide mee, een 2e hands aanhanger werd aangeschaft. In 1980 is een stukje grond gekocht op het Klaverblad met huis en een loods. Toen wel wat overdreven 2 auto’s in zo’n grote loods, maar vandaag de dag hebben ze ruimte tekort om de wagens in de loods te stallen. Inmiddels zijn er 12 Dafs en 1 Volvo. In 1985 kwam de grote uitbreiding in de vorm van zijn broer John. De eerste jaren heeft hij zich eerst bezig houden met het vervoer van zeecontainers, vanuit Rotterdam het hele land door. In 1989 was er voor hem voldoende werk in de potgrond en in heel drukke tijden hielp zelfs Sjaak van Rijn mee. In 1992 neemt vader Koos officieel afstand van de zaak, maar blijft hen met zijn krachten ondersteunen, zelfs nu nog valt hij (op zijn 73e) in geval van nood nog wel eens in.

In 1995 wordt er met 6 wagen gereden en inmiddels dus 13 stuks. Hoofdmoot blijft potgrond, maar ook ander werk dat op hun pad kwam, hebben ze aangepakt, zoals mais, vetcontainers voor Bewa, grondcontainers vor Nevema en zelfs tennisbanen worden vervoerd naar Engeland en Zwitserland. Ook gaat er in rustiger tijden grond naar Denemarken, Engeland en Duitsland. In 1999 worden de eerste ritjes gereden voor Luiten Wild en Gevogelte. In 2000 hebben ze twee wagens met chauffeur overgenomen en zijn ze het vervoer gaan doen. Al deze bedrijven maken het mogelijk om hun wagenpark zo optimaal mogelijk te benutten. Terecht zijn beide zonen trots op hun chauffeurs die alle kilometers maken.

Om dit feit te vieren werd een spetterend feest gegeven in de geheel verklede loods, alles is afgezet met blauw fluweel. Een podium met nachtzwarte achtergrond met flonkerende sterretjes. De loods wordt vergroot met een feesttent inclusief garderobe, vaste vloerbedekking en plaatsing van twee bars, hangtafels, zitjes en schitterende bloemstukken in de logo kleuren rood, blauw en groen completeren het geheel. Hapjes in soorten en maten, er draait een lopende band met hierop piepkleine pallets met overheerlijke zalmgerechten. Herten carpaccio, springbokbiefstuk met de complimenten van Luiten Wild. De muziek wordt verzorgd door Time Flash die eerst ingetogen musiceert, maar later de boel aardig aan de gang krijgt, zeker nadat Nhelley de la Rosa (ooit bekend van de soundmixshow) haar volumeknoppen voluit zet. Wat kan dat mens zingen zeg. De gang zat er in en ging er niet mee uit. Ik was blij van de partij te zijn en voor alle duidelijkheid was de redactie niet uitgenodigd om aandacht in het weekblad te krijgen, maar vooral voor onze jarenlange inzet voor het blad, aldus Jokelien. Ook zij is inmiddels 15 jaar aan het bedrijf verbonden en werd eveneens in de bloemen gezet. Ik ken haar al wat langer en zij is gewoon een natuurtalent als het om organiseren gaat, ook nu weer was het ronduit geweldig. Namens alle redactieleden gefelici teerd met jullie jubileum.

Petra Oliehoek van Es