Muizenissen

Toen ik vannacht de wind om het huis hoorde gieren en de regen tegen de ramen hoorde kletteren wist ik het zeker: de herfst heeft haar intrede gedaan. De dunne jassen kunnen ingeruild worden voor de dikkere winterjassen en de kinderen moeten vervolgens hun jassen passen, want ze zullen wel weer gegroeid zijn. Na inspectie der gelederen blijkt dat de jassen nog passen, en ik slaak een zucht van verlichting, want dat betekent dat mijn portemonnee gesloten kan blijven…. Maar de laarzen van de jongens vertoonden een krapheid gelijk mijn financiële positie, dus mijn portemonnee zal alsnog met de billen bloot moeten. Op mijn optie om de tenen van de laarzen open te snijden kreeg ik niet eens een reactie. Zelfs het superidee om de nieuwe laarzen 4 maten groter te kopen en dan de prop papier in de neus te laten zitten kreeg geen gehoor! Wel kwam mijn vrouw met een idee wat mij de mond deed snoeren: “We verkopen je computer en dan kopen we van dat geld nieuwe laarzen..” Pffff, een leven zonder computer kan ik me niet meer voorstellen. Dan zou ik veel te veel vrije tijd over houden en hoogstwaarschijnlijk elke dag klusjes in huis aan het uitvoeren zijn…. En dat is nu net waar ik niet op zit te wachten. Wat klussen betreft ben ik meer van het type ‘Je moet niet alles in één keer afmaken, je moet ook wat te wensen over laten…’. Ik liep vroeger altijd op laarzen. Behalve op zondag natuurlijk. Op zondag moesten we netjes en gestreken, maar doordeweeks was het gewoon lekker genieten van het spelen. Ik vond het altijd een feest om nieuwe laarzen te krijgen en het maakte me ook niets uit dat ze altijd groen waren. Als we dan een keer kinderen zagen lopen met gele laarzen aan wist je al dat het Duitsers waren. Dus gele laarzen waren niet aan ons besteed. Die Duitsers waren ook altijd te herkennen aan hun fietsen, want het waren fietsen met hand remmen en versnellingen. Typisch eigenlijk. Maar zo zullen die Duitsers ons wel weer typisch gevonden hebben met onze groene laarzen en fietsen met terugtrapremmen… Er moeten dus nieuwe laarzen komen. Ik werp een blik in de gangkast en zie daar allerlei schoeisel. Schoenen voor naar school, schoenen om mee buiten te spelen, schoenen om mee buiten te spelen als het slecht weer is, schoenen om mee te voetballen… het is eigenlijk van de gekke! Maar dan kijk ik ook eens naar mijn eigen schoeisel en dan zie ik ook diverse paren: twee paar hardloopschoenen, een paar nette schoenen en een paar gympen voor doordeweeks, plus dan nog drie (!) paar klompen (waarvan één paar in de Friese kleuren..) om aan te doen als ik om het huis bezig ben en omdat ik soms geen zin heb om te bukken om de veters te strikken. Een typisch geval van de pot verwijt de ketel…….

Arjen Veldhuizen