Tijdens de zaterdag 1 november 2003 gehouden medewerkeravond was er speciale aandacht voor iemand die ruimschoots haar sporen heeft verdiend binnen de handbalsport in het algemeen en voor haar (diverse) verenigingen maar in het bijzonder Stompwijk’92 en het voormalige Fairplay uit Zoeterwoude. Zij kreeg die avond uit handen van Ad Elsinger van het Nederlands Handbal Verbond de bronzen bondsspeld uitgereikt voor onderstaande “diensten”.
Allereerst beoefent zij al meer dan 40 jaar actief de handbalsport; iets waarvoor deze speld niet werd uitgereikt. De speld werd echter uitgereikt op basis van de volgende indrukwekkende lijst van activiteiten:
* Zij begon haar “loopbaan” bij Quick, de voorloper van Kwiek Sport op haar 12e levensjaar. Bij deze vereniging werd zij actief lid van de jeugdcommissie en beheerde zij, samen met haar (latere) echtgenoot, Ewald, de kantine.
* Daarna was zij 5 jaar lid van Saturnus te Leiden, uitsluitend als spelend lid.
* Tenslotte (circa 20 jaar geleden) kwam zij naar Fairplay en na de fusie naar Stompwijk’92.
Vanaf het begin werd zij daar initiatiefneemster van een variatie aan activiteiten die wij hieronder benoemen.
* Opzetten recreantenhandbal, alsmede de verzorging van de training en begeleiding van de teams (nog steeds),
* Opzetten en jaarlijks organiseren van het scholierenhandbaltoernooi van onze vereniging waar jaarlijks 500 scholieren aan deelnemen en dat een traditie is geworden in Zoeterwoude (nog steeds),
* Ook is zij ook bij ons vele jaren lid geweest van de jeugdcommissie en in die hoedanigheid veel tijd gestoken is de organisatie en begeleiding van jeugdkampen,
* Daarnaast ook bij onze vereniging vele uurtjes achter de bar doorgebracht om de leden te bedienen,
* Ook heeft zij zich ontpopt als een trouwe begeleidster van de heren senioren die al jaren niet meer zonder hun “regeltante” kunnen,
* Last but not least maakt zij ook al jarenlang deel uit van het scheidsrechterskorps van onze vereniging.
* Ook op tal van andere terreinen stond zij steeds klaar om, incidentele, hand en spandiensten te verrichten en mee te denken met de vereniging(en).
Het bestuur van Stompwijk’92 vond dit meer dan voldoende aanleiding om haar voor te dragen voor deze onderscheiding. En wat nog het mooiste is: Zij is nog steeds een razend enthousiaste ondersteuner van de vereniging en natuurlijk hopen we dat zij dit nog tot in lengte van jaren zal zijn. In ieder geval een lid om trots op te zijn!
Volkomen verrast was Ria wel. Het contact over deze gebeurtenis was slechts tot een beperkt aantal personen. Echtgenoot Ewald zat echter wel in het complot. Gelukkig kon e.e.a. nog net op tijd geregeld worden voor de medewerkersavond, ondanks het krappe tijdschema. Hierbij gaat ook een woord van dank uit naar Hennie Verpoorte en Ad Elsinger van het NHV afdeling Den Haag. Zonder hen was het niet gelukt op deze korte termijn!
Het bestuur van Stompwijk’92