Muizenissen
De laatste Harry Potter film is uit. De allerlaatste heb ik begrepen. Heb er geen een gezien. Nou ja, flarden, je ontkomt er eigenlijk niet aan als je kinderen hebt, maar kreeg mijzelf nooit zo ver om een hele film te kijken. Of het boek te lezen. Hoe zeg je dat ook alweer..Niet mijn genre. Ooit zullen de kinderen van nu terugkijken op hun jeugd en dan zal Harry daar een onderdeel van zijn. Want op een gegeven moment in je leven komt de nostalgie om de hoek kijken. Ik las daar afgelopen weekend in het AD over. Dat wij, veertigers, vol in de nostalgische gevoelens zitten. Wanneer deze leeftijdgenoten elkaar ontmoeten (en dan wat gaan drinken..) komen ze vanzelf op: weet je nog, Q & Q..en Flipper..en rolschaatsen op de snelweg…of filmrolletjes ontwikkelen…of met het hele gezin in een Fiat 500…en folders rondbrengen van de Spar (meer folders waren er toen niet..)…op vakantie naar Drenthe..tennissen op de computer…op een regenachtige dag luisteren naar de zeezenders op de radio. En ga zo maar even door. Geheid goed voor een avondje gezelligheid. En dan de onvermijdelijke eindconclusie: vroeger was alles beter!
En zo kabbelen we met zijn allen door het leven. Elke leeftijdsgroep met haar eigen problemen: de jeugd met vervelen en stoeiend met de hormonen, de twintigers met zoeken naar een baan en een huis, dertigers buigen zich over het probleem van het vinden van de juiste partner, veertigers worden aan alle kanten getest door puberend kroost, vijftigers gaan ineens nadenken over het leven, zestigers vagen zich af hoeveel pensioen ze nog krijgen, zeventigers krijgen de zorg over de kleinkinderen en tachtigers proberen zo gezond als mogelijk te leven. Vergeet ik nu de negentigers? Nee, hoor, de negentigers zijn alleen maar blij, blij dat ze er nog zijn en genieten van een enorm rijk aan herinneringen. En wijsheid. Zij lachen zich rot om onze tekortkomingen, wij druktemakers. Ze zien ons allemaal met telefoontjes en IPod’s in de hand pingen, sms’en, bellen en internetten, ze zien hoe meisjes en vrouwen broeken aantrekken waarvan het kruis op de knieën hangt, ze zien hoe grijs geworden mannen de haren verven en de oogleden laten opliften, ze zien dat er in elk vertrek van het huis een tv opgehangen moet worden, ze zien hoe we klagen over de benzineprijzen en dat we de drie auto’s voor de deur niet meer kwijt kunnen….
Allemaal groepen met hun verschillen. Kunnen die wel met elkaar? Want de jeugd heeft een grote mond, de generatie erna doet maar alles wat ze willen en de ouderen rijden te langzaam of ze mopperen teveel. Ach, ja, zo mopperen we op elkaar maar onder bepaalde omstandigheden worden we één. Bijvoorbeeld als er geschaatst kan worden, dan zie je jong en oud dwars door elkaar heen genieten. Of bij een nationale ramp, dan is iedereen het plotseling met elkaar eens hoe verschrikkelijk het allemaal is. Maar ook bij een nationaal voetbalelftal, welke het goed doet tijdens een toernooi, kan de oorzaak zijn van grootschalige gemeenschapszin. Dan help je de buren met het ophangen van de vlaggetjes, heb zelf een keer Duitse vlaggetjes opgehangen bij een buurman, en drink je een biertje of een rosétje na afloop. Dat is dan op landelijk niveau. Ook op plaatselijk niveau organiseert men dingen om de gemeenschapszin te verbeteren. Zo hadden (en hebben) we op Terschelling het Sint Jansfeest, Oerol, de Fjoertoer, Berenloop of Sundrum. En zo heeft Stompwijk de Meerhorstloop, de Poldercross, het Summerland muziekfestival en… de Stompwijkse Paardendagen. Dit laatste staat letterlijk voor de deur. Dan zal jong en oud zich weer met elkaar vermengen, lachen de jeugdigen zich suf over hoe de ouderen staan te swingen op de dansvloer en omgekeerd. Gemeenschapszin ten top. Veel plezier allemaal!
Arjen Veldhuizen