Zondag 3 maart, de dood of de gladiolen
De dames 1 van Stompwijk ‘92 zouden om 13.00 ’s middags aantreden tegen HVOS. De titel van de tekst slaat op onze positie op de ranglijst. Wij staan namelijk op de 9e plek met 1 wedstrijd minder gespeeld dan degenen die op de 8e plek staan. Het verschil is maar 1 punt. Om degradatie te voorkomen was het dus van groot belang dat wij zouden winnen.
Van de vorige wedstrijd tegen HVOS wisten wij nog dat ze geen snel spel hadden maar alleen maar scherp schoten van afstand en uit stand. Ons plan was, tempo maken en eigen spel spelen. Het fluitsignaal klonk, en direct nog een fluitsignaal, pingel tegen, zo snel kan het gaan. 1-0 achter. Nog voordat er met de ogen geknipperd kon worden scoorden wij 1-1 en ook al hadden we het besproken, de ietwat trage opbouwspeelster van de tegenstander scoorde uit stand, nog voordat zij ook maar een stap had gezet. Sam die zich voor had genomen 60 minuten lang te gaan knallen moest helaas van het veld gedragen worden na precies 3 minuten en 46 seconden. Zij ging door haar knie en kon helaas niet meer spelen. De rest van de wedstrijd was eigenlijk steeds hetzelfde als wij kijken naar de tegenstanders. Zij hadden weinig variatie maar vooral ook weinig conditie. Ondanks dat wisten zij toch nog af en toe uit stand te scoren en verzuimden wij het om de ballen af te maken aan de overkant. Wel creëerden wij veel kansen en speelden we mooie aanvallen. Rust stand 14-11 achter. In de kleedkamer had niemand het idee dat we deze wedstrijd gingen verliezen. De scheidsrechter hield er helaas af en toe zijn eigen regels op na maar daar zouden wij ons niet door laten intimideren. We spraken af alles op tempo en snelheid te spelen omdat dit overduidelijk het zwakke punt was van de tegenstander. Tweede helft, Cynt scoort meteen al door een mooie passeeractie. 14-12, van afstand en zonder stap te nemen scoort de opbouwster van de tegenstander meteen 15-12, vervolgens komt Jennifer (alias de Pitbull) in de breakout en scoort 15-13. Dan kom ik zelf aan de bal en scoor uiteraard een schitterend doelpunt en is het 15-14. Jammer voor de tegenstander was Claire lekker oplettend en merkte zij op dat haar tegenstander niet echt in een moordend tempo terug zakte. Claire ging daarentegen als een raket en scoort een aantal mooie doelpunten. Amanda staat als een beer te keepen en redt ons een aantal keer. Uiteindelijk 21 -21 gelijk. Vanaf dit punt willen wij het niet meer uit handen geven. Alles of niks, de dood of de gladiolen! Mede door mooie doelpunten van Demi, Cynt, Marieke, Nicole, Claire en natuurlijk niet te vergeten mijzelf lopen we vanaf dat punt steeds meer uit en eindigt dit duel in 26-31. We leven nog! Degradatie kan nog steeds worden voorkomen. Nog 3 wedstrijden op het programma! Zeer belangrijke wedstrijden waarvan 1 in Zoetermeer en nog 2 thuis.
Angelique Hoeijen