Dag lieve broer,
21 februari was je geboortedag.
Slechts 4 x hebben we deze kunnen vieren met jouw erbij, dit jaar is het de 50e keer dat we het hebben moeten herdenken zonder jou.
Zomaar ineens was je weg, kwijt, niemand kon je vinden. Totdat de buurman je vond in het water van de Stompwijkse vaart. Paniek, verdriet, familieleden die geen telefoon hadden en op de hoogte gesteld werden per telegram, het was een chaos. Zelf heb ik je eigenlijk niet gekend, ik was pas ruim een half jaar toen je ons verliet.
Maar altijd ben je deel uit blijven maken van ons gezin, je naam werd
genoemd, verhalen over je verteld en vergeten werd je niet. Papa en mama verwerkten het beiden op hun eigen manier en vooral mama heeft het zwaar gehad toen papa op veel te jonge leeftijd overleed. Toen moest ze alles alleen doen. Maar ze deed het, ze zette haar schouders eronder en ging door met leven, hoe moeilijk ook. Grote bewondering heb ik daarvoor. Troost is dat
papa en jij al vele jaren samen zijn maar liever hadden we natuurlijk gehad dat we je 54e verjaardag met ons complete gezin hadden kunnen vieren.
Toen je overleed is er gezegd dat je kennelijk in de hemel harder nodig was dan hier op aarde. Dat hopen we dan ook maar, dat je daar tot steun kan zijn en ons verdriet hier daardoor kan verzachten.
Het klinkt misschien raar maar toch, fijne verjaardag broer en we nemen een gebakje bij de koffie, op jouw veel te korte leven.
Je zusje, Agnes