Mijn leven met corona

De Akkermunt……een begrip in Stompwijk, misschien wel het bekendste (en beruchtste) straatje in Stompwijk.

Het is er heerlijk wonen, de buurtjes gaan allemaal goed met elkaar om en hoewel er de laatste tijd wel een aantal mensen is weggevallen, gelukkig niet aan het coronavirus, staat iedereen voor elkaar klaar.

Ik sprak vandaag een trouwe bezoekster van de dinsdagmiddagsoos, waar ze altijd gezellig een potje rummikub speelt. Maar ze is van alle markten thuis want klaverjassen doet ze ook en als het nodig is dan valt ze daar in. (Agnes)

“Ik ben maar alleen en vind het best moeilijk allemaal. De leuke dingen van het leven, zoals de Soos, zijn allemaal gestopt en we weten nog niet wanneer dat weer begint. Ik mis dat echt, ik hoop dat het snel voorbij is. Ik weet wel, je moet geduld hebben maar dat heb ik niet altijd. Ik wil het liefst dat het morgen weer voorbij is.

Soms ben ik wel eens bang, maar dan denk ik dat hebben alle mensen, en dan kan ik de knop weer omzetten en ben ik weer vrolijk. Je kan ook te bang zijn en dat wil ik niet. Ik vind het ook wel fijn dat ik binnenkort weer naar de pedicure kan en dat ook de kapper weer open gaat. Het voelt als een crisis, voordat het virus uitbrak kon er alles en nu kan er niets. Je moet overal bij nadenken. De moeilijkste maatregel vind ik het anderhalve meter afstand houden, als je bijvoorbeeld bij de supermarkt bent dan is dat bijna niet te doen. Je moet echt een tijd zien te vinden dat het niet druk is. Wat ik wel vind is dat er over het algemeen negatief over de ouderen wordt gesproken. Oh het is niet erg als die corona krijgen want die zijn toch al oud. We kunnen dan wel oud zijn, maar zijn echt niet afgeschreven. Als iedereen zich goed aan de regels houdt en voorzichtig is, zowel jong als oud dan is de kans dat we het virus krijgen toch wat kleiner. Ik hoop dat ik het niet krijg maar je weet het nooit.

Ik hou ook niet van ruzie of elkaar afkraken, op onze leeftijd is dat toch niet meer nodig. Laten we het gewoon gezellig houden en het coronavirus daar niet tussen laten komen. Ik ben wel zo dat als ik even een mindere dag heb, de telefoon pak en mijn zus bel, of de buurvrouw van een paar huizen verderop voor een bakkie koffie. We houden goed rekening met de afstand en dat vind ik toch zo gezellig, even afleiding, een gezellig praatje.

Binnenkort willen we proberen een keer een spelletje te doen, kijken of dat gaat. Ik heb gelukkig ook een fijne tuin, meestal zit ik, en ook de andere buurtjes in de voortuin. De achtertuin is ook lekker ruim, maar daar zie je niemand dus dat is niet zo gezellig. Het is nu heerlijk weer, als het virus in de winter was uitgebroken zou het er ook weer heel anders uitzien, vroeg donker en koud. Nu kunnen we nog even lekker naar buiten.

Als de Soos weer zou mogen beginnen dan kom ik gewoon weer meteen, kan er nu al naar uitkijken. Als ik er tenminste komen kan, lopend of met iemand mee rijden (Nou bij deze, als dat niet lukt kom ik je persoonlijk halen! AH) 

De aandacht die jullie als bestuur ons geven tijdens deze crisis doet mij ook goed, het is gezellig om een praatje met elkaar te maken, om weer eens iemand anders te spreken en de stukjes in de Dorpsketting zijn ook leuk om te lezen.

Ik hoop tot snel!

Rita van der Meer

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)