Categorie archieven: ingezonden

Pesten op school

 

5 november Tim Ribberink, 20 jaar. In het afscheidsbriefje voor zijn ouders gaf hij als reden dat hij zijn hele leven al gepest was, het werd hem teveel.

11 december Fleur Bloemen, 15 jaar. Wilde graag door met het leven maar niet met het leven op school. Ze wilde weg. Voorgoed.

Ook ik ben gepest en ken de gevolgen van het pesten uit eigen ervaring.

Bij mij begon het pesten in de eerste klas van de lagere school door iets wat de schooljuffrouw zei. Zij maakte een opmerking over mij waar de hele klas hard om moest lachen. Ik wist niet waar ik moest kijken en de toon was gezet. De klas had zijn slachtoffer gevonden en het werd steeds erger. Naar school gaan werd een straf en de schoolresultaten gingen eronder leiden. Het gevolg was dat ik in de derde klas ben blijven zitten.

Mijn ouders hebben toen besloten om mij naar een andere school te sturen. Daar heb ik ervaren dat school ook leuk kan zijn. Het waren vier mooie jaren en ik was gelukkig. Na de lagere school ging ik naar het voortgezet onderwijs en daar in de eerste klas begon de ellende opnieuw.

De grootste pestkop van mijn eerste school zat er ook en hij wist mij binnen de kortste tijd het leven weer zuur te maken. Door hem gingen anderen daaraan meedoen. Ik heb dat toch nog drie jaar volgehouden en toen was op een dag voor mij de maat vol. Op weg naar school ben ik omgekeerd en heb tegen mijn ouders gezegd dat ik niet meer terug ging omdat het niet meer op te brengen was.

Ik ben bij een tuinder gaan werken en daarna bij een garagebedrijf. Dat waren best leuke jaren totdat de crisis van de jaren 80 kwam. Iedereen was bang voor zijn baan, de plagerijtjes werden pesten en uiteindelijk moest ik weg. Ik was toen 23 jaar.

In die tijd heb ik weleens overwogen om eruit te stappen maar ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb. Je zelfvertrouwen krijgt door dat pesten een enorme knauw met als gevolg een minderwaardigheidscomplex. Die combinatie maakt het leven erg moeilijk.

Door mijn doorzettingsvermogen zijn er gelukkig nog veel dingen goed gekomen in mijn leven. Ik heb sinds 1986 een goed lopend eigen bedrijf waar ik enorm trots op ben en de crisis van vandaag de dag overleef ik tot op heden erg goed.

Ik besef dat niet iedereen het geluk en de kracht heeft om ondanks alles door te kunnen gaan, want pesten is een aanslag op je ziel, als een moord zonder mes. Ik roep de ouders en leerkrachten op om te letten op pesten en daar al het mogelijke tegen te doen. Pesten kan uw kind ook overkomen of uw kind kan een pestkop zijn.

Cor Hoogweg

Kerstbezoek

 

De lichtjes in de boom branden, op de radio zingt een heer met een bedenkelijk hoge stem, aan de lamp hangt de enig overgebleven bal van vorig jaar en naast het stalletje staat de herder met de gebroken neus: het is de dag voor Kerstmis, vier uur in de middag, ik ben alleen thuis. En voor me op het aanrecht ligt een blote kalkoen. Z ’n poten staan recht overeind, de nek ligt er los naast en te midden van veel kippenvel prijkt een groot onsmakelijk gat dat gevuld moet worden. Dat vulsel heb ik. Ik verzamel dus al mijn moed, adem diep, pak een hand vol en wil aan de gang.  Op dat moment gaat de bel. Ik kwak de prak terug in de bak, mompel iets wat weinig met Kerstmis te maken heeft, spoel haastig mijn handen, veeg ze al lopend aan een handdoek af en doe de voordeur open. En daar staat een zeer enge man. Z’n holle ogen kijken me gluiperig aan, z’n mond lacht gemeen. ‘Eigenlijk net Kees van Kooten als eng type, maar dan nóg enger,’ denk ik, zo’n man waarvan je hoopt dat hij nooit aanbelt als je alleen thuis bent. Toch deed hij dat en zegt: ‘Heeft u misschien een emmertje water voor me, de motor van mijn auto kookt.” Ik denk dan héél snel héél veel: ‘Smoes,’ denk ik,  ‘is inbreker, wil zien wat er hier te halen is, niet binnenlaten, foute boel.’ Maar ik zeg: ‘Een ogenblikje,’ en wil de deur dichtdoen. Te laat. Met een ‘nee, niks d’r van, u mag niet met zo’n emmer sjouwen,’ staat hij al achter me in de gang en loopt mee naar de keuken. Trillend draai ik de kraan open. ‘Leuk,’ zegt hij, terwijl hij rondkijkt en ‘lekker’ als hij de kalkoen ziet, en ik denk: ‘Die komt vannacht terug en neemt óók nog de kalkoen mee; ik vul ‘m niet. ’Weet u hoe lang het duurt voordat een emmer vol is? Heel lang. Uiteindelijk verdwijnt hij ermee naar buiten, ik bespied hem door de takken van de sparren voor het raam en zie inderdaad een auto die van voren openstaat. De enge man doet iets wat ik niet kan zien maar zelfs al had ik er goed zicht op, wat dan nóg: ik snap niets van motoren. ‘De bouviers‘, weet ik dan opeens, ik heb die arme mensverslindende schatten in de kennel gestopt omdat een ander beest in de oven ging. Ik verlaat dus schielijk mijn uitkijkpost, loop door de keuken op weg naar buiten, leg nog snel het broodmes naast de kalkoen, want een mes bij de hand kan nooit kwaad, en wil me naar m’n hapgrage huisdieren begeven. Maar opnieuw gaat de bel. ‘Sorry’, zegt hij, ‘ik vind het vervelend om u weer iets te vragen, maar heeft u misschien een tang, want de dop van de watertank zit vast’. Ik kan dan natuurlijk ‘die heb ik niet’ zeggen, of ‘ik mag van mijn man niet aan zijn tangen komen’. Maar ik zeg dat niet en vraag me later nou niet waarom. Tijdens een televisie-uitzending kan het hele décor in elkaar storten, een vrouw een kind krijgen, de premier van z’n geloof vallen en de studio worden gekraakt en enig vind ik het allemaal zodat u tegen elkaar zegt: ‘Die Mies, als er iets mis gaat is ze op haar best, hoor’.

Maar in dit geval moet ik u teleurstellen want ik kan niet liegen, zelfs niet tegen een engerd. ‘Een ogenblik’, mompel ik dus gebroken. En duik de kelder in alwaar mijn echtgenoot ongeveer iedere sleutel die ooit bedacht werd, op volgorde van grootte aan haken langs de muur heeft hangen. Ik pak de grootste, vanwege je weet maar nooit, en kom weer heel langzaam en naar mijn gevoel dreigend de keuken in. Maar daar is hij niet.Hij staat in de gang en kijkt in de kamer waar de overjarige tv staat en het waardeloze beeld dat duur oogt, en de gepoetste kandelaar waarvan je alleen van dichtbij ziet dat hij niet van massief zilver is. Maar weet die man veel. Ik kan wel huilen bij de gedachte dat dat vannacht allemaal weg gaat. ‘Mooi’, zegt hij, kijkend naar een vroege tekening van één van de dochters die ingelijst inderdaad iets van een Appel heeft. Ik geef hem zwijgend de sleutel en wacht gelaten op de klap op m’n kop. Die komt niet. ‘Dank u’, zegt hij en verdwijnt opnieuw door de voordeur.

Keek hij bij het passeren daarvan nog even goed naar de grendel, de ketting, de draadjes van de alarminstallatie? Ik weet het bijna zeker en ga het nummer van de politie opzoeken. Maar het telefoonboek is weg, het ligt niet waar het hoort te liggen: waar zou het telefoonboek kunnen zijn? Voordat ik dochter één of dochter twee heb kunnen verwensen gaat dan voor de derde keer de voordeurbel en de engerd die steeds enger wordt overhandigt mij vriendelijk de levensgevaarlijke tang. ‘Heel veel dank voor al uw hulp’, zegt hij ook nog. Ik denk: ‘Hou toch op man, vannacht zie ik je weer’.

Het gezin komt dan thuis en lacht zich tot mijn grote ergernis kapot om ma. Want ma ziet spoken. Hoe zit het trouwens met de kalkoen? Veel later lig ik rusteloos te woelen in bed, de lange nacht begint, de nacht dat de engerd zal komen. Is hij er al of verbeeld ik mij gestommel te horen? En waarom geven de bouviers geen kik? De één heb ik bij de voordeur gelegd, de ander bij de achterdeur, ze zijn afgericht om alles wat beweegt te verslinden. Maar misschien kregen ze vergiftigde pens, in een gedrogeerde lendelap happen ze vast ook gretig, paarden- of mensenvlees, bouviers kan het niet schelen. Dus por ik drie achtereenvolgende keren m’n man wakker die moedig beneden gaat kijken terwijl ik met de croquetstok in de aanslag recht overeind in bed de bovenverdieping verdedig. Maar niks. De rest van de kerstnacht zie ik in het donker de enge man haarscherp voor me. En kom daarom met diepe wallen aan het ontbijt. De hele huisraad staat er nog, op het aanrecht ligt de onthoofde kalkoen nog steeds te wachten op de vulling. ‘Lekker geslapen´? vragen ze en ik knik, een leugentje om kerstwil mag best. Jammer dat ik het dennegroen tussen de mandarijnen ben vergeten. De eitjes zijn ook iets te hard. Toch zitten we met zijn vijven zeer tevreden aan tafel, zeggen zelfs vriendelijke dingen.

Dan gaat de bel. ‘Laat maar’, zeg ik en loop naar de deur. Ik doe die open en verstijf, want voor me staat de enge man van gisteren en in zijn hand heeft hij een kerststukje vol dennegroen, met een kaars middenin. Hij overhandigt mij dat en lacht, lacht hartelijk, bijna aardig zelfs, terwijl hij mij bedankt voor alle hulp en moeite. Ik kom er mee terug in de kamer. ‘Wie was dat´? vraagt m’n man. ‘Die man van gisteren’, zei ik. ‘Die enge´? zegt hij. En ik kijk naar het bakje in m’n handen en zeg: ‘Ach, eng…’

 

Dit leuke, al wat ouder, kerstverhaal komt uit een boekje uit Kringloopwinkel De Stal, is aangeleverd door Agnes van Boheemen en geschreven door Mies Bouwman

 

 

De vriend van staal . gedicht

 

Er was eens een jongen van tien jaren oud.

Hij had weinig vrienden, maar een hartje van goud.

 

Een zeer slimme jongen, altijd een tien.

Hij kon al rekenen, voordat hij kon zien.

 

Een uitvinder, zo noemde hij zich.

Het bouwen van nieuws dat vond hij prachtig.

 

Maar waarom, vroeg hij zich plots af,

heb ik geen vrienden? Ik doe toch niet maf?

 

Ik kan alles maken, wat ik maar wil.

Waarom doet iedereen dan altijd zo kil?

 

Hij vroeg aan zijn moeder: ‘Wat is er mis met mij?’

Waarop zij antwoordde: ‘Niks! Je maakt mij toch blij?’

 

Ook zijn vader kon hem niet van raad voorzien.

Toen dacht de jongen het is de bedoeling dat ik het zelf uitkien.

Dus de volgende ochtend ging hij aan de slag.

Hij bouwde en bouwde de volledige dag.

 

Hij maakte een vriend van staal en van chroom.

Een grote robot, zo sterk als een boom.

 

De robot kon praten, lopen en spelen.

Nee, dacht de jongen, ik ga me niet meer vervelen.

 

De dagen die vlogen zeer snel voorbij.

Hij voetbalde, zwom en gooide met klei.

 

De andere kindjes bij hem in de straat,

zagen de robot en stonden paraat

 

om mee te gaan spelen, want iedereen kon zien

dat de jongen en de robot pret hadden voor tien!

 

De vriendengroep van de jongen was niet meer zo kaal,

doordat hij een vriend gemaakt had van staal!

 

Dit gedicht is ingezonden door opa Jan van Rijn en geschreven door zijn kleinzoon Rory van Rijn

 

Bedankt!!

 

Beste mensen van de redactie en iedereen die het mogelijk maakt de Dorpsketting daar te krijgen, waar mensen ‘m graag ontvangen.

Even een woordje van dank, want na anderhalf jaar uit Stompwijk vertrokken te zijn, ontvangen we iedere maandagavond trouw de Dorpsketting in de digitale postbus. Het blad maakt het mogelijk om niet helemaal afgesneden te zijn van een dorp waar wij 35 jaar met veel plezier gewoond hebben.

Een nieuwe start in Brummen leert ons dat het mooi is dat er weer een nieuwe wereld -sociaal en fysiek- voor je open gaat in een streek die zo ontzettend uniek is voor Nederland. Dat neemt niet weg dat wij nog iedere week naar de Dorpsketting uitkijken. Dank voor jullie inspanning en voor de komende tijd veel sterkte met het Kerstnummer. Mooie dagen toegewenst.

 

Met vriendelijke groet,

Leo en Carla Wijnhoven

 

gedicht van Janus Verhagen

 

De Sint en Pieten zijn verdwenen,

de kerstbomen zijn verschenen

Bij de één is de boom soms groot

bij de ander is die wat klein,

de kerstsfeer zal bij ieder hetzelfde zijn.

Dan ook de kerststal niet vergeten,

daar begon het zoals we weten.

zoals de legende het ons vertelde

moest men zich voor een volkstelling melden.

Ook Maria en Jozef zijn op reis gegaan,

maar konden van vermoeidheid niet verder gaan.

De herbergen in die dagen waren over vol

De herbergier zei: zoek op de heide maar een hol.

Van ellende zijn ze toch de heide maar opgegaan,

en ja, daar zagen ze een schapenstal staan.

Daar lag wat warm stro en een voederbak,

Jozef maakte er een krib van, want dat was zijn vak.

Verder op de heide in de maneschijn liep een kudde schapen,

de herders en de hond lagen te slapen.

In die nacht werden ze in hun slaap gestoord,

want engelengezang hadden ze nog nooit gehoord.

Ook een grote ster zagen ze aan de hemel staan,

Die bewoog zich voort en daar zijn ze achteraan gegaan

totdat hij boven de stal stil kwam te staan.

Daarbinnen zagen ze Maria en Jozef bij het kribje, ja waar

Ze waren gelukkig met hun zoon, reken maar

De verlosser is geboren

dat zongen de engelenkoren

Ja mensen en toen was het Kerst

En mijn verhaal is uit, dan natuurlijk tot besluit,

Voor groot en klein, voor iedereen, ja allemaal,

Een fijne Kerst en een goed en vooral gezond Nieuwjaar

 

Janus Verhagen

 

Woejauto

Donderdag 13 december vertrekt er weer een Woejauto naar Leidsenhage. Vertrek om 10.00 uur vanaf de Meerlaan bushalte tegenover de Coop, om 13.00 uur gaat hij weer retour naar Stompwijk. Er kunnen 4 personen mee.

Coby v.d. Geest, tel.: 5801561

 

Stompwijkse badgasten

badgastenHet regent PR’s en medailles voor de Stompwijkse badgasten

Afgelopen zondag werd de 2de ronde van de speedo wedstrijden gehouden. Vanaf 13:30 werd er in zwembad ‘de Zijl’ in Leiden gestreden voor betere tijden en medailles voor de nummers 1, 2 en 3. Van onze Stompwijkse badgasten mochten Bart Pardon, Jelsie van Ruijven en Sanne van Ruijven laten zien of de trainingen van de afgelopen tijd zijn vruchten zouden afwerpen. Gelijk in het 1ste programma stond Jelsie op de startblokken in de snelste serie voor de 100meter vrije slag (borstcrawl). Met een mooi persoonlijk record (PR) eindigde ze als 2de in een tijd van 1:33.52.

Al snel daarna ging Bart van start voor de 100meter schoolslag. Zijn specialiteit. Ook hij tikte als 2de aan in een tijd van 1.51.66 vlak achter een clubgenoot. Dit was een dikke PR van maar liefs 11 seconden.

Sanne moest iets langer wachten (programma 5). Voor haar stonden deze middag 2 afstanden op het programma die ze nog niet veel gezwommen had. Vele leeftijdsgenoten hadden deze afstanden nog nooit gezwommen. Sanne mocht in de snelste serie starten voor de 100meter vrije slag. Dit gaf echter geen garantie dat dit ook de snelste zwemmers van dit programma waren. Haar direct concurrent (van andere nummers) zwom eerder en zette een mooie tijd neer (wat ik wist op de tribune maar Sanne niet). Sanne ging goed van start en wist dit tot het eind vol te houden en tikte in haar serie als eerste aan (2:49.30PR). Dan is het toch even afwachten tot de omroeper zegt dat ze daadwerkelijk nummer 1 was geworden.

Voor Jelsie stond als 2de onderdeel de 100meter rugslag op het programma. Met de laatste training bleek dat zij het keerpunt niet goed onder de knie had en dat is dan best spannend. Keer je te vroeg dan wordt je gediskwalificeerd maar als je te laat keert dan stoot je je hoofd. Goed geconcentreerd ging ze van start en wist alle keerpunten goed te doen en eindigde in haar serie als eerste in een tijd van 1:45.88.

In de laatste serie werden er door 2 anderen een snellere tijd neergezet waardoor ze met een bronzen medaille naar huis mocht.

Het 2de onderdeel voor Bart was de 50meter vlinderslag. Ook voor hem spannend want de laatste keer ging deze niet helemaal lekker. Het is de bedoeling dat je je armen gelijktijdig over het water gaan. Maar als je vermoeit raakt dan is bijzonder moeilijk om je armen nog uit het water te krijgen. Met een goede start verliep de eerste baan goed. De 2de baan is zwaar maar gelukkig wist hij het vol te houden tot het eind. Met een prachtige PR van 9sec tikte hij aan in een tijd van 1:11.25. Dit resulteerde in een 9de plaats bij de einduitslag.

Als laatste mocht Sanne aan de start verschijnen voor de 100meter vlinder. Tot 50meter wist ze vooraan te blijven maar moest daarna toch haar buurvrouw voor laten gaan. In de laatste 10meter dacht Sanne waarschijnlijk aan de medailles waardoor ze met een enorme versnelling toch nog nipt als eerste wist aan te tikken in een tijd van 1:38:00. In een andere serie was er nog iemand sneller geweest waardoor ze tevreden een zilveren medaille mocht ophalen.

Met 6PR-en zijn er weer goede zaken gedaan voor het landelijk klassement. Zo probeert Sanne in februari mee te doen aan de jaargangfinale. Per afstand starten de 18 besten van Nederland per leeftijd.


Ilona van Ruijven 

 

Sinterklaasfoto

sinterklaasfotoSinterklaas foto

Vorige week woensdag 5 december kwam Sinterklaas een bezoek brengen aan de kinderen van Maerten v.d. Velde School.

Alle kinderen stonden op het schoolplein te wachten toen de Sint met de menkar getrokken door Olly naar binnen reed. Amerigo had een paar uur vrij om even uit te rusten omdat hij de hele dag door heel het land moest lopen om op tijd de pakjes te brengen. Er zijn weer een paar foto’s gemaakt en misschien zit jij daar wel tussen en kunnen weer gratis geplukt worden op de site van www.fotografiecarmen.com

 

Stompwijk en Voorschoten grijpen naast kortebaantitel

Stompwijk en Voorschoten grijpen naast kortebaantitel

De kortebanen van Stompwijk en Voorschoten zijn niet verkozen tot de beste kortebaan van 2012. Beide organisaties behoorden tot de vijf genomineerden, maar zagen dinsdagmiddag tijdens de jaarvergadering van de Bond van Harddraverijverenigingen en – Stichtingen de winst gaan naar het Drentse Roden.

Het was voor de eerste keer dat Voorschoten een eervolle vermelding kreeg tijdens de verkiezing. Voorgaande jaren waren er voor de vergadering geen genomineerden bekend, maar werd er uiteindelijk een top 3 bekendgemaakt. Voorschoten zat daar nog nooit bij. Stompwijk eindigde in 2010 al als tweede.

 

Fysiotherapiepraktijk Multi Therapeutisch Centrum

Fysiotherapiepraktijk Multi Therapeutisch Centrum opent samen met Oefentherapie Mensendieck een tweede vestiging in Stompwijk. Aan de Dr. van Noortstraat 120, achterom bij de Outletstore van Luiten Wonen, gaan zij op 2 januari 2012 van start.

Wie zijn wij?

Wij zijn Dorien Vrolijk, Pascal van der Meij en Eveline Salton, fysiotherapeuten en Wendy Vergeer, oefentherapeut Mensendieck, allen gevestigd in Zoeterwoude op Korte Miening 8.

Waarom een vestiging erbij in Stompwijk?

Al jaren komen er veel mensen uit Stompwijk in onze praktijken en speelden we met het idee om ons ook te vestigen in Stompwijk. Door de uitbreiding van de fysiotherapie praktijk met Eveline Salton is dat nu mogelijk. Omdat we in Zoeterwoude intensief samenwerken was het heel logisch dat  Wendy ook in Stompwijk met ons samenwerkt.

We hebben een ruimte gevonden achter Outletstore Luiten Wonen. Het toeval wil dat schoonheidssalon Silva daar weg ging om te verhuizen naar Zoeterwoude. Het bleek een hele geschikte ruime locatie voor onze praktijken.

Dr. A.J. Barendse reageerde zeer positief op ons idee van een Stompwijkse dependance. Hij is bekend met onze samenwerking en vindt net als wij dat fysiotherapie en oefentherapie Mensendieck elkaar heel mooi aanvullen. Daarom hebben we de knoop doorgehakt en gaan binnenkort onze deuren open.

Wat doen wij precies?fysio

Fysiotherapeuten behandelen veel verschillende gewrichts- en spierklachten en neurologische aandoeningen. Rugklachten, nekklachten en overbelasting klachten behandelen wij veel, daarnaast hebben wij verschillende specialisaties in huis.

Dorien is geregistreerd manueeltherapeut en in opleiding tot craniosacraal therapeut. Pascal is bijna klaar met zijn opleiding tot Master in Sportfysiotherapie en Eveline rondt in maart de opleiding tot oedeemtherapeut af, volgt een opleiding tot yoga docent en werkt met het medical taping concept (de kleurtjestape van de sporters).wendy

Oefentherapeut mensendieck Wendy is Medical Kinetics Teacher (3-dimentionale bewegingsleer) en gespecialiseerd in houding gerelateerde klachten van jong tot oud, artrose klachten, incontinentieklachten en ontspanningstechnieken en werkt net als Eveline, met het medical taping concept. Ook geeft zij groepslessen in sporthal Meerhorst, met veel persoonlijke aandacht voor de deelnemers.

Hoe komt men bij ons terecht?

U maakt als patiënt een afspraak bij de fysiotherapeut of de oefentherapeut, afhankelijk van het soort klacht dat u heeft . U kunt bij ons terecht na verwijzing van de arts, maar u kunt ook direct zelf een afspraak maken. Wij maken hier dan, met uw toestemming, melding van bij uw huisarts zodat die wel op de hoogte is. Als het nodig is behandelen wij ook aan huis.

Voor een afspraak met de fysiotherapeut kunt u bellen met 071- 5804455

Voor meer informatie kunt u terecht op onze website www.mtczoeterwoude.nl

Voor een afspraak met de oefentherapeut kunt u bellen met Tel: 071-5809594 Mobiel: 06-22667357

Voor meer informatie: www.oefentherapiezoeterwoude.nl