De vraag: ‘Waar word je gelukkig van’ blijkt niet makkelijk te beantwoorden. Een dergelijke vraag vraagt enig denkwerk en veelal komen gezondheid en welzijn van de kinderen als eerste boven drijven. Want als het met de kinderen goed gaat, gaat het met de ouders ook goed. Onzichtbare lijntjes lopen door familiebanden. Geluk, maar ook verdriet klinkt door. Een open deur, maar ook eeuwenoude wijsheid. Ik open de deur van Party Herberg ‘Het Blesse Paard’ op dinsdagmiddag 16 december en breng een bezoek aan de Katholieke Bond van Ouderen. Gezamenlijk zit men aan een overheerlijk kerstdiner. De zaal is prachtig versierd, er hangt een rustige en tevreden sfeer en men geniet zichtbaar van het hoofdgerecht. Volgens mijn eigen planning zou men rond deze tijd moeten zitten uitbuiken. De tijd wordt genomen om te genieten. Het geserveerde alleen al is een plaatje op zich en er wordt van het hoofdgerecht gesmuld. Ik schuif aan bij tafel een om eens te informeren waar zij nu gelukkig van worden.
Nel Suyten bijt het spits af en zegt volop te genieten van het gezellig samenzijn op deze dag en van de prachtige viering van die ochtend. Alle lof voor Otto Havik die solo het Angelicum heeft gezongen. En wat te denken van een heerlijk advocaatje met slagroom.
Paula van der Arend is nog geheel onder de indruk van de woord en communiedienst van die ochtend en alle eer komt toe aan Riet van der Ham.
Mevrouw Ammerlaan vindt het eerlijk om samen te vieren en samen te delen. Een dergelijke dag is een lichtpuntje in de donkere dagen voor kerst.
Toos Kappetein vindt het een gelukswonder dat de operatie van Sjaak geslaagd is en dat hij er weer bij zit. Ze verheugt zich er op, om in het voorjaar weer samen te kunnen fietsen.
Sjaak Kappetein is vol verwachting voor het komende jaar. In verwachting was het thema van de viering van die ochtend. Hij hoopt dat de soos mag groeien en er maar weinig leden hoeven te vertrekken. Hij streeft naar 200 leden, nu zijn het er 183. Als ik zo de zaal in kijk, kan ik bijna niet wachten. Maar ik voldoe nog niet aan de minimum leeftijd, want die is 55 jaar en ouder. Hij wenst zich na zo’n jaar veel gezondheid toe, maar ook allen die hem dierbaar zijn en dat is eigenlijk de gehele dorpsgemeenschap. Als voorzitter van de club wil hij natuurlijk zijn dank uitspreken voor de drie dames die week in week uit de koffie verzorgen, namelijk An Waayer, Gré Janson en Annie Olyhoek. En natuurlijk alle vrijwilligers die bij de activiteiten ondersteunen en de donateurs zijn natuurlijk ook héél belangrijk.
Piet van der Arend stuurt sinds kort wekelijks de Dorpsketting naar zijn dochter Dorien die in Leimuiden woont. De vader van haar vriend sprak zijn verbazing uit dat er elke week zo’n blad verschijnt in zo’n klein dorp en dat dit elke week weer vol geschreven en zo graag gelezen wordt. Piet krijgt direct bijval. Ja, bij Sjaak en Toos thuis wordt even snel goedendag gezegd, hun dochters duiken gelijk de Dorpsketting in en zijn pas na het lezen weer aanspreekbaar.
Piet en Paula sturen al 10 jaar een Dorpsketting naar hun zoon Hans in Zuid Afrika en nu dus ook naar Pien in Leimuiden.
Gerard Hekkelaar komt de borden ophalen en bijna in koor klinkt het dat Gerard voor het eerst vader is geworden! Dat is nog eens nieuws! Met een glimlach van oor tot oor wordt dit door Gerard bevestigd. Het is een jongen die ‘luistert’ naar de namen Brett Gerardus. Brett is geboren op de 12 van de 12e en weegt 3720 gram en is 47 cm. Van harte gefeliciteerd met dit nieuwe geluk.
Peet Suyten is dolgelukkig met zijn drie kleinkinderen, waarvan afgelopen jaar de tweeling, Iris en Jasmijn, van dochter Astrid is geboren is. Van dit heuglijke feit is melding gemaakt in de Dorpsketting en dat heeft hem veel reacties opgeleverd. Wat nieuwe leden bij het koor zou hem ook onwijs gelukkig maken.
De eerste, relatief kleine, tafel is aan het woord geweest. Er resten mij er nog vier. Dat gaat niet lukken!
Ik schuif aan bij mevrouw Janson van Santen. Zij is gelukkig als haar kinderen dat zijn. Het blijven je kinderen en als zij verdriet ondervinden werkt dat door bij haar. Ze heeft gelukkig goed nieuws gehoord van de artsen, want gezondheid is het hoogste goed.
Mevrouw Baak kan zich geheel vinden bij deze woorden. Geluk is als alles goed gaat met je en dat anderen voor je klaar staan.
Dick Oudshoorn vindt gezond zijn het aller belangrijkste.
Jan van Rijn wenst dat zijn kleinkinderen opgroeien in een betere wereld. Gedachten over geluk vormen zich om mij heen, maar om hier woorden voor te vinden is nog lastig. Ik geef aan dat dit in de ruimste zin van het woord mag, het kan een programma zijn dat je gezien hebt of iets dat je zo aanspreekt dat je er kippenvel van krijgt. Dat doet Jan denken aan die keer, dat hij samen met zijn vrouw bij een protestantse kerstviering is geweest, en daar de preek van die dominee zo verschrikkelijk mooi vond, dat hij er kippenvel van kreeg. Beiden zaten ze op het puntje van hun stoel te luisteren. Nu hij wat ouder wordt is hij zich meer bewust van de natuur geworden en kan hij genieten van prachtige zonsondergangen.
Ina van Rijn kan gewoon gelukkig worden van de zon die ’s ochtends bij het openen van de slaapkamergordijnen schijnt.
Corrie Verhoef geeft aan blij te zijn met het gezond weer wakker worden.
Otto Havik heeft met zijn 50 jaar zangervaring die ochtend een solo gezongen en vooral anderen hebben daar van genoten. Hij blijft er zelf bescheiden onder. Hij zou ontzettend gelukkig worden van doorstroming in het koor. Als alle opa’s en oma’s van het eigentijdse koor nu eens naar het parochiekoor komen?
Wim van Benten heeft tijdens een ongeluk begin dit jaar zijn been op twee plaatsen gebroken en ook nog zijn duim. Hij heeft alles bij elkaar zo’n 5 maanden in het ziekenhuis en verpleegtehuis Wijckersloot gelegen. Het moment van weer thuiskomen en de sleutel in de deur van zijn eigen huis aan de Akkermunt steken was voor hem het hoogtepunt. Bij het terugdenken aan dat moment glundert hij weer helemaal. En hij geeft aan verschrikkelijk blij te zijn dat hij er deze middag weer bij is.
Mevrouw Bolleboom wordt deze maand 82 jaar en wenst al haar kinderen en kleinkinderen een goed jaar toe. In deze tijd van het jaar is ook een tijd voor goede voornemens. Zij neemt zich voor niet meer te vallen.
Mevrouw Zuidgeest is gelukkig als het met haar gezin goed gaat en wat te denken van haar kleindochter, die nu 7 maanden in verwachting is. Zij krijgt volgend jaar een achterkleinkind en is daar erg trots op.
Toos Olsthoorn geeft aan bijzonder gelukkig te worden van haar werk buiten de deur om op die manier iets voor een ander te betekenen.
Ik schuif aan bij de derde tafel en vlij mij naast Jan van den Bos, waar je natuurlijk zo een Dorpsketting mee kan vullen. Op verzoek houdt Jan het kort en kracht. Hij is heel gelukkig als lid van de K.B.O., zij organiseren van alles. Met zijn eigen gezondheid gaat het goed en zijn vrouw mag ook niet mopperen. De kinderen zijn gezond en de kleinkinderen doen het allemaal fantastisch. Hij is al driemaal overgrootvader, zelfs over de grens. Een kleinzoon woont in Spanje en daar woont ook een achterkleinkind. Hij werkt niet meer, maar hobbyt heel wat af, houdt van koffie met een praatje, tuiniert in zijn volkstuin van 400 m² en heeft het eigenlijk veel drukker zonder dan met baan. Ik begrijp van Antoon van Santen dat hij graag het heilige boontje teelt, waarbij na het doppen een piepklein kruisje op het boontje zichtbaar wordt. Ik heb gezegd, ik dank u!
Corry van Santen is blij dat alles lekker goed gaat en zij is blij met Toon, waarvan acte.
Mevrouw van der Helm geniet als het met een ander het goed heeft, als ze haar kleinkinderen ziet lachen . Maar ook als ze voor een ander iets kan betekenen. Ze heeft lang gewacht met het lid worden van de K.B.O. maar nadat ze eenmaal binnen was, heeft ze niet meer overgeslagen. Het fijne is dat iedereen, iedereen kent.
Mevrouw Lena Janson van Wissen vindt dit een geweldig, fantastische dag. Er wordt veel georganiseerd en het is heerlijk om samen te zijn. Ze hoort bij de rummicubploeg die trouwens steeds meer uitbreid. Er wordt nu wekelijks elke middag al met gemiddeld 15 personen dit spelletje gespeeld. De hoofdmoot klaverjast, maar de rummicupgroep is een opkomende groep.
Ien van Geijlswijk is blij van de partij te zijn en dat is te zien aan die pretlichtjes in haar ogen. Ze stralen als sterretjes.
Mevrouw de Groot geeft aan met deze club nog eens ergens te komen. Die afgelopen week hebben in Leidschendam Zuid gekaart en hebben de eerste drie prijzen meegenomen. Misschien dat ‘Leidschendam’ met Pasen naar Stompwijk komt. Leuk, die uitwisselingen. Misschien zelfs met Voorburg, want die horen er nu ook bij!
Naast mevrouw de Groot zit mevrouw Riet van Veen met een glimlach van oor tot oor, want zij was het, die de eerste prijs weghaalde in Leidschendam met een totaal 5445 punten. Bij deze is het vastgelegd voor het nageslacht. Een wijze raad wordt toegevoegd: je moet er zelf wat van maken.
Met mevrouw Wensveen hebben we het ineens over bijnamen en ze denkt terug aan die keer dat ze de groenteboer meneer “Dubbelbes” noemde, in de veronderstelling dat de man zo heette. Wat een flater was dat, nu kan ze er nog steeds smakelijk om lachen. En smakelijk is het die middag, de koffie geurt en de chocolaatjes liggen voor het grijpen.
Tafel vier lonkt.
Ik schuif aan naast Agaath Hoogeveen die zo gelukkig is met Cor en ze is gezond, wat wil je nog meer? Cor Hoogeveen vindt dat een wereld zonder ruzie welkom zou zijn, want bij een oorlog zijn er altijd twee verliezers. Hij zou graag zo gezond blijven, zoals hij nu is.
Wil Suyten hoopt dat ze gezond mag blijven en dat het met de kinderen goed gaat, want dan is zij het ook. Je kinderen blijven je kinderen en je houdt pas op met zorgen als je je hoofd neerlegt. Geluk werkt door, en verdriet ook. Ze is blij er voor haar kinderen te kunnen zijn, dat ze haar bellen en om raad vragen. Geluk doorstroomt haar als haar zoon weer een beetje interesse in zijn omgeving krijgt, weer dingen oppakt na het zware verlies van zijn partner. Haar enige kleinkinderen wonen in Amerika en ze is afgelopen jaar op bezoek geweest, heerlijk. Haar drie kinderen zijn over de grens met deze kerstdagen en ze heeft een heerlijke stapel boeken uit de bibliotheek gehaald en komt de dagen wel door.
Wil van den Brink geniet van haar kleinkinderen en heeft een goede verstandhouding met hen en dát maakt haar nou gelukkig. Maar ook het staren naar mooie luchten, vooral vanuit het huis, de polder in. Laatst merkte ze dat haar zoon eigenlijk ook veel omhoog staat te staren naar jagende wolkenvelden.
Leo van den Brink geeft aan dat zijn vrouw die dag jarig is. Ze hebben het afgelopen weekend gezellig gevierd met de kinderen en kleinkinderen. Hij is blij dat Wil zulke dikke maatjes is met Cor Hagen, daar heeft ze een goede vriendin aan. Hij is blij dat zijn lichaam nog zo meewerkt, hij loopt nog een halve marathon per jaar, traint, sport en schaatst volop. Lekker samen fietsen en wandelen. Hij hoopt dat nog lang te kunnen blijven doen. Het gezin is in harmonie.
Hij is er eigenlijk dit jaar voor het eerst bij, hij was altijd maar te druk, want hij helpt nog vaak bij zijn zoon in het bedrijf. Het bevalt hem prima deze dag en heeft het als erg gezellig ervaren.
Later die dag zie ik Wil rond de klok van zes in de supermarkt, rond de klok van zeven bezorgen ze beiden kerstkaartjes in de Dotterbloem, waar Wil als wijkcontactpersoon actief is. En rond de klok van acht fietsen ze in een rap tempo op de Dr. van Noortstraat. Waar halen ze de energie vandaan?
De zaal begint langzaam leeg te lopen en ik sluit af met Wim Suyten. Wim is blij dat de naam Suyten gered is. Zijn vader Joop bleef na drie overleden zusjes als enige zoon leven. Als Nutricia toen bestaan had, dan hadden ze het mogelijk gered, zei ze vader vroeger altijd. Vader Joop heeft 9 zonen en vier dochters gekregen, zodat de stamboom veilig gesteld is. Hij geniet steeds meer van de natuur, fietst heel wat af en staart regelmatig naar het zwerk, waar zich van die prachtige luchten vormen.
De zaal is inmiddels leeg, een ieder is verrast met een cyclaam in de rode en witte kerstkleuren. Ook ik word verwend, maar ik was al zo verwend met al die openhartige gesprekjes. Dank voor uw bijdrage aan dit kerstnummer.
Petra Oliehoek van Es