Wij hebben nagedacht vorige week in onze DORPSKETTING over de Kerk gemeenschap van TOEN, de tijd van onze Grootouders en Voorvaderen.
Wij hebben stilgestaan bij de kerkgemeenschap van Nu, zoals wij die zien en beleven in onze eigen dagen. Wat mag je verwachten uit het heden naar de Kerk van morgen? We ervaren dat het kerkbezoek in getal terugloopt, de kerken worden te ruim en de aanwezige medegelovigen zitten verspreid in de kerk, zelfs
in de zijbeuken. Overdag gingen de kerken op slot, omdat ze niet meer veilig zijn en de beelden de versieringen en de paramenten werden afgedankt, soms in een
kast op de zolder opgeborgen of op de markt aangeboden. In onze dagen worden steeds meer kerken gesloten of gesloopt. Temidden van al deze gegevens en feiten diende de ene commissie na de andere zich aan om hierover te praten en er verschenen rapporten en nog meer adviezen, je werd van al die studies moe. Was er toen geloof in de voorbije dagen, nu geloofden ze het wel. Gods volk onderweg was voorlopig de weg kwijt geraakt en wat in honderd jaar met zoveel toewijding was opgebouwd verdween nu uit het zicht, dat gaven de studies en de getallen aan en dat zag men ook om zich heen. Het lijkt nu wat rustiger geworden, de vernieuwers zijn vermoeid geraakt, mogelijk zelfs moedeloos omdat de activiteiten rond de vernieuwing zo weinig hebben opgeleverd.
Sommige vernieuwingen hebben het rumoer en de kritiek overleefd; de mis is in de volkstaal gebleven. Bewonderenswaardig is de inzet geworden van vele kerkelijke vrijwilligers voor de kerkelijke activiteiten, die voorheen door de kapelaans werden gedaan zoals voorbereiding van de 1e communie en het vormsel. De kapelaans verdwenen en nu hebben pastoors zelfs meerdere parochies, grote activiteiten in de zang en het meezingen in zinvolle en eigentijdse liederen in kinderkoor en parochiekoor, jongerenkoor en Eigentijds koor en meer ontspannen opvattingen over huwelijk en huwelijksbeleving.
Sommigen kijken om zich heen of er niet teveel is weggedaan en hier en daar keren oude gebruiken en rituelen voorzichtig weer terug. Maar het geloven heeft ook plaats in andere plekken en gebruiken; de bedevaarten nemen toe en de processies trekken weer door de straten. In onze dagen blijven er veel gedachten over om daar verder met elkaar over in gesprek te gaan, maar waar we niet om heen kunnen dat zijn getallen.
Uit een kerkelijk landelijk onderzoek kwamen voor onze eigen dagen deze getallen boven water; op de vraag: “Lees je in de bijbel”, zegt 93% heel zelden en 2% zegt; regelmatig. “Ga je naar de kerk?” 76% zegt zelden en 5% zegt ja.
“Wordt er thuis over kerk en god gesproken?” 70% zegt zelden, 9% zegt ja.
“Ga je met kerstmis naar de kerk?” 52% zegt zelden en 37% zegt ja.
“Ga je met Pasen naar de kerk?” 68% zegt zelden en 23% zegt ja.
“Kijk je op de TV naar religieuze programma’s?” 73% zegt zelden en 3% zegt ja.
“Bid je?” 76% zegt zelden en 12% zegt; ja.
Bij een algemene vraag: “Speelt geloof een rol als je nadenkt over jezelf?”
daarop antwoordt 45% van JA en 19% zegt heel soms en 35% zegt; nee.
Het blijkt uit de laatste vraag dat geloof en God toch bij de helft van de mensen in hun doen en denken een rol speelt.
Vorige week konden wij lezen dat er van 1850 tot 1890 een herleving was van de kerkgemeenschap en dat van 1890 tot 1920 er in de Nederlandse kerk een periode was waarin de katholieken braaf naar de bisschoppen luisterden en hen volgden. Van 1920 –1945 was er de tijd van het rijke roomse leven en er was een sterk “Wij gevoel”, maar van 1945 tot 1970 was er onrust na de oorlog en er was een tijd van onvrede bij de priesters en gelovigen, men wilde vernieuwing en dat gevoelen liep in de jaren 1970 tot 1990 uit op vele uittredingen van priesters en zusters en het pastoraal Concilie met de vergeefse oproep tot afschaffing van het ongetrouwd zijn van de priesters, werd een teleurstelling voor de grootste groep kerkleden en men liet veel afweten. Van 1990 tot 2005 werd het rustiger, de kerk als geloofsgemeenschap liep zachtjes in de belangstelling terug, maar het geloof groeide op andere terreinen wel aan zoals bedevaarten en processies en devoties.
We hebben nu voor de komende tijd mensen nodig die zich binnen de kerkgemeenschap willen inzetten voor alle mogelijke activiteiten om de kerkgemeenschap levend te houden en waar nodig tot leven terug te brengen maar dan op eigentijdse wijze nu het aantal pastoors snel terugloopt en pastorale werk(st)ers niet voor het grijpen liggen.
Denkt U er eens over na ; waar wilt U tijd voor vrij maken of weet U mensen die heel geschikt zijn voor bepaalde activiteiten.
Volgende week zetten we advertenties en we hopen dat U en vele anderen er dan voor inschrijven. Heb het er eens met Uzelf over of met anderen. Graag tot dan.

B.v.d.Plas Pastoor