Deel 2 van de avonturen van Lia de Jong Zwetsloot
Apart was de kerstviering voor mij. In een kleine kapel bij een ander weeshuis zou de viering om 18.00 uur zijn. En ja hoor de priester kwam een half uur te laat. Maar iedereen wachtte geduldig af. Hier speelt een huisgenootje van Linda gitaar bij de vieringen. Er werden vele liedjes gezongen. De viering was heel intens Het Kindje Jezus ging helemaal de kapel rond en iedereen mocht het Kindje een zoen geven. Nu moet je weten dat hier in Bolivia alle Kindjes Jezus die ik gezien heb, allemaal grote poppen zijn met mooie “doopjurkjes”aan. Ze passen soms net aan in de kerststal! De mensen nemen ook de Kindjes Jezus mee naar de kerk om ze te laten zegenen.‘s Avonds tijdens ons kerstmaal werden we getrakteerd op een fikse zomerse bui met onweer.

Meteen op eerste kerstdag om 09.00 uur de bus in. Op weg naar een kerstmuziekfestival in Serrano. Na een vertraging van 3 uur kwamen we om 18.00 uur eindelijk aan. Het festival was al in volle gang en zou drie dagen duren. Door alle straten lopen dan muziekgroepjes met vele dansers eromheen. En dat gaat uren door. De muziekgroep van Ñanta was ook uitgenodigd. Wij sliepen met 35 personen (12 volwassenen en 23 kinderen) in een patronaatsgebouw. Er stonden daar maar 12 stapelbedden dus ….ach vul het zelf maar in. Tot overmaat van ramp hadden we ‘s morgens geen water. Maar ach dat mocht de pret niet drukken. Na een stevige ochtendwandeling begon ‘s middags het festival weer. Maar wij gin gen in de namiddag huiswaarts met de bus. Dit keer geen pech en rond middernacht waren we weer thuis.

Een dagje relaxen en ‘s avonds alles inpakken, want ik zou Sucre gaan verlaten. Met een gecombineerde taxi reden we in drie uur naar Potosi. Onderweg nog gestopt bij het monumentje van een vriendin van Linda. Zij kwam afgelopen september bij een auto ongeluk om het leven. Dat was een verdrietige tijd. Zij was een Spaanse vrijwilligster. Dat deed je wel wat.
In Potosi werden we bijna beroofd, maar gelukkig liep het goed af voor ons. De rits van mijn tas was open enne …. ik had het niet gemerkt! Zo sluw en snel! We hebben de zilvermijn de Cero Rico bezocht. Niet te geloven hoe die mensen daar werken. We gaven specifieke kadootjes, zoals cocablaadjes, dynamiet, alcohol enz. Ook maakten we een wandeling van een uur.

Volgende week, derde en laatste deel van Lia haar avonturen.