Ik ga aanstaande dinsdag stemmen en zal vervolgens met veel interesse de uitslagen volgen. Want ik voel dat er iets gaat gebeuren, een ommekeer in de trant van ‘het volk gaat spreken!’. De gevestigde politiek zal op haar grondvesten schudden en kennelijk hebben zij dat al in de gaten want in de laatste paar weken wordt ons van alles weer beloofd, zijn ze ineens ontzettend sociaal en zie en hoor je de vertegenwoordigers in menig tv of radioprogramma en zijn de huis aan huisbladen dikker dan ooit. Want in die laatste staan foto’s van breed grijnzende politici naast de gewone man op de markt, het liefst nog met een harinkje in de hand….Ach ja. Ik laat het gelaten over mij heen komen en hou me meer bezig met de politieke schermutselingen binnen ons gezin. Sinds de kinderen weten dat ze allerlei spelletjes on line op de computer kunnen spelen moeten mijn vrouw en ik steeds met de jongens onderhandelen wie er achter de computer mag. Elke dag is het weer een strijd. En als er dan eentje achter zit dan zitten links en rechts de twee broers, die de strijd verloren hebben, opgesteld om mee te kijken…Ze zijn er helemaal bezeten van…Toegegeven, papa zit er ook steeds vaker achter maar tegenwoordig moet ik óók in de rij staan. Daarnaast hebben we tegenwoordig ook een webcam en zodra er contact is gelegd met familie of vrienden via MSN of Skype dan is het voor de pc dringen geblazen, dan gaan ze zich ineens ontzettend uitsloven waardoor het voor de toehoorder totaal niet meer te volgen is. Gelukkig hebben wij nog jonge kinderen dus de avonden zijn voor mij. Voor mij want mijn vrouw taalt niet naar de computer. Terwijl ik haar toch steeds aanspoor om er ook eens wat mee te doen maar dan krijg ik steevast als antwoord: “Ik doe er al genoeg mee…Elke week haal ik er een laag stof af.!!” Dat zijn weer van die antwoorden die mij doen zwijgen…. Ik kijk het nieuws en zie de lange file’s naar en van de wintersportge ieden. Leuk, de wintersporters hebben in ieder geval genoeg sneeuw! Misschien kunnen ze wat mee terugnemen naar ons toe zodat de kinderen lekker buiten in de sneeuw kunnen spelen want wij komen er in de Haagsche regio maar bekaaid af. En dan krijg ik iets meer ruimte bij de computer. “Eigenlijk zouden we een extra computer moeten kopen.” Zeg ik tegen mijn vrouw, maar ook nu weer krijg ik geen respons. Een tweedehands, die zijn niet zo duur, dus ging ik naar een Kringloopwinkel in Zoetermeer. Mét Youri en Sven want die vonden het wél een goed idee. Eenmaal daar viel het me op dat het loeidruk was, het leek wel koopavond. Het aanbod van de pc’s was niet echt groot dus we struinden de rest van de winkel maar wat af, tot we op de boekenafdeling kwamen. De jongens doken op de stripboeken en begonnen uit te zoeken. Ineens vroeg Sven hardop: “Papa, waar staan de bijbels?” Iedereen om ons heen stond ineens stil en zochten de persoon die dit vroeg. Men keek mijn kant op en ik wist even niet wat ik daar mee aan moest. Eén mevrouw wees Sven waar hij wezen moest en één minuut later stond hij weer voor me, met een hele dikke bijbel…”Mag ik ‘m kopen, papa..Toe..please..???” De prijs was hemels, één euro vijftig, dus ik was ook om. Even later gingen we met een tas vol boeken weer naar huis en toen we thuis kwamen begonnen ze direct met lezen. En ik kon zonder problemen achter mijn computer kruipen!
Arjen Veldhuizen
