Jan Bregman heeft vorige week een vrij ongenuanceerde mening gegeven, naar aanleiding van de gebiedsvisie Stompwijk. Daarbij worden 4 “extreme” scenario’s besproken, Stompwijk met een leefbare kleine kern, de Groene Long van Haaglanden, openluchtmuseum in de Randstad of een innovatief klimaatdorp.
Iedereen in het dorp heeft zo zijn voorkeur, maar zoals bij alle voorstellen, zit overal wel iets goeds bij en het is voor te stellen, dat er uiteindelijk een mix komt van alle ideeën.
Ik kan niet nalaten op te merken dat ik het van groot belang vind,dat de belangrijkste waarden van het dorp behouden blijven. Ja, we wonen in een dichtbevolkt gebied en ja iedereen wil met genoegen wonen én werken. En toch heb ik als raadslid en ook als statenlid steeds gevochten voor het behoud van déze groene ruimte ( én ook andere groene gebieden in de provincie Zuid Holland). Niet omdat ik de mensen in hun bedrijvigheid wilde belemmeren, maar omdat die groene ruimten o zo belangrijk zijn voor de luchtkwaliteit en de leefbaarheid van de bewoners in de héle provincie.

Misschien is het een beetje decadent om aan de luxe van leefbaarheid te denken, misschien “stelen”we dan van het inkomen van anderen? Stompwijk is een bloeiend dorp, met een rijk verenigingsleven en actieve ondernemers. Er is zoveel werkgelegenheid, dat er zelfs mensen van buiten worden gehaald met busjes om er het werk te doen. De goedopgeleide mensen hebben vaker een baan in de grote stad, is dat dan zo erg?

Wat mij verbaasd is dat de huizen, die er te koop staan, voor topprijzen worden aangeboden. Niet een prijs die jongelui uit het dorp kunnen betalen. Zo wordt de “import”binnen gehaald voor eigen belang. Oók Jan Bregman heeft bouwplannen, waarschijnlijk niet voor de starters uit het dorp? Als we iedereen z’n ondernemersgeest lieten gebruiken, dan was het hele dorp zo vol gebouwd. Grote bouwplannen voor het dorp, doen tijdelijk iets voor de lokale bevolking, maar een aantal jaren later worden de goedkope koopwoningen duur doorverkocht en de huurwoningen blijken snel onbetaalbaar. Zo is het steeds gegaan, de afgelopen jaren.

Ik wil niet zeggen dat de sfeer grimmiger wordt, maar de mensen laten niet meer over zich heen lopen. Zij kennen ook het recht, zij hebben weet van de regels en plannen én maken gebruik van hun recht als democratisch burger. De tijd is voorbij, dat mensen alles maar voor lief slikten en dat is maar goed ook. Ondernemers hebben rekening te houden met de leefbaarheid en veiligheid van de leefomgeving van burgers. Ook zij moeten zich verantwoordelijk voelen voor hun gemeenschap. Dat is iets wat ik wel mis de laatste tijd, dat was vroeger veel beter ( om maar even een andere vergelijking te maken!)

Ik zie nog heel veel aardige, vriendelijke, zorgzame mensen in Stompwijk. Geen mensen die tegen elkaar op worden gezet, maar opkomen voor hún mening en opkomen voor de belangrijkste waarden van dit dorp!
Ik voel me mét hen verantwoordelijk, niet alleen voor mijzelf en mijn gezin, maar ook voor de toekomst van onze (klein)kinderen en het leefmilieu waarin zij komen te wonen. En die toekomst is zorgelijk, laten we daar met elkaar hard voor knokken.

Will Kranenburg, 35 jaar inwoner van het buitengebied van Stompwijk, oud raads en statenlid voor GroenLinks.