Ik heb een overheerlijk weekend in Istanbul achter de rug en daar zijn de verleidingen groot. Het ontbijtbuffet nodigt uit om van alles te proberen, olijven met piment, tomaten, komkommer, verse broodjes in allerlei soorten en maten en een diversiteit aan beleg. Van die hele dikke, lees vol en vet, Turkse yoghurt, met gedroogde abrikozen en een bijpassende gelei er overheen en honing. Neem zitting op een dakterras en laat het sleepbootverkeer op de zee van Marmaris met door de wind gedragen meeuwen op je netvlies inwerken. Neem een kopje nescafé of nesappelthee (ook in droge vorm op te lossen in heet water). Haal nog een ronde en laat dan het uitzicht van de blauwe moskee aan de andere kant zijn werk doen. Voeg daar lieve vrienden aan toe en het ontbijt is helemaal compleet.
Ter compensatie sjouwen we heel wat af en lopen trap op en af in de Aya Sophia en in het Topkapipaleis waar de sultans gedurende eeuwen het voor het zeggen hadden. Die keukens liegen er niet om, hoge ruimten met pannen zo groot als de wasteil waar ik vroeger op zaterdagmiddag met de hele familie achter elkaar in gebadderd werd. Die met stokken onder de hengels door gedragen moesten worden door 4 koks. In de bazaar zijn stapels met baklava, de zoete Turkse specialiteit te krijgen in allerlei kleuren en geuren, waarvan sommige met viagra beloften. De verkoper sprak uit eigen ervaring en vertelde lachend geen oog meer dicht te doen. Onze nachtrust gaat voor.
Het is ramadan en ’s avonds leeft heel de islamitische bevolking op. Overal staan piepkleine karretjes met lekkers of het wordt van huis meegenomen en in de parken, op platte konten in het gras, weg gesmikkeld. Het podium gevuld met artiesten, het is overal feest. We laten ons verleiden tot vele diverse voorgerechten waaronder overheerlijke garnalen drijvend in de knoflookboter. Jammie, dat wordt ook mijn hoofdgerecht. Vermenigvuldig dit voorgaande met twee dagen.
Mede dankzij de vliegmaatschappij is de schade beperkt gebleven, ons lange weekend werd steeds korter door latere vertrektijden en eerder terugvluchten. Misschien ook nog wat dank aan ons hotel, waar een WEEGSCHAAL in de kamer stond, heb je dat wel eens meegemaakt. Het was niet eens all inclusive. En natuurlijk na thuiskomst twee dagen streng.
Kortom met gepaste trots geef ik kennis van het feit dat er al met al toch een pondje vanaf was.
Petra Oliehoek– van Es