Het is bij ons komkommertijd. En meloentijd…druiventijd (pitloos) en pruimentijd. Als het aan zoon Sven ligt tenminste. Hij eet zich het ongans aan dit snoepfruit en ja, daar doen we natuurlijk niet moeilijk over want dat scheelt weer tandartskosten. Die kosten maak ik liever zelf….Mijn tweede kroon wordt er de dinsdag na de Kermis ingemetseld en ik verheug mij nu al op de rekening. Toen ik vorige week languit in de tandartsstoel lag voor het ‘voorwerk’ van de kroon, viel het mij op hoe handig mijn Tandarts was met boortjes. “Jij hangt zeker thuis ook alle schilderijtjes op?” vroeg ik, (ik mag jij zeggen tegen mijn tandarts) maar daar moest ze toch ontkennend op antwoorden want de boormachines zijn haar te zwaar. ‘Typisch vrouwen!’ zou onze Sven dan zeggen maar ik heb mijn vrouw ook nog nooit een boormachine zien vasthouden (ja, alleen om ‘m aan te geven..) en daarom ben ik altijd degene die de schilderijtjes op moet hangen. Of de spiegels. Dat heb ik onlangs nog moeten doen. De spiegel die wij in de gang hadden hangen voldeed niet meer aan de eisen van mijn vrouw. Ik kreeg op dat moment een déjà vu want paste de afvalemmer die we al jaren in de keuken hebben staan, onlangs ook niet meer? Moest daar niet een supertrendy ultra modern ding voor terugkomen? Uiteraard een met tien jaar garantie! Gelukkig viel het dit keer allemaal mee en kwamen we met drie spiegels terug. Drie spiegels? Ja, drie kleintjes van stuk en klein van prijs. Iedereen blij. Maar nu moeten ze nog aan de muur en dat is sneller geschreven dan gedaan. De bedoeling was dat ze naast elkaar kwamen te hangen, op gelijke hoogte en gelijke afstand van elkaar. Ook hier geldt de regel dat het sneller geschreven dan gedaan is. Daarom besloot ik de tactiek van ‘samenwerken’ te gebruiken want als het dan fout gaat dan ben je allebei fout en hoef je niet boos te worden op elkaar: niets is leuker dan het samen eens te zijn en samen op iets boos te worden! We begonnen met meten en na een stief kwartiertje stonden de eerste potloodstippen op de muur. En daarna gaf mijn vrouw de boor aan en mocht ik de executie uitvoeren. Vele kwartiertjes later was het moment suprême dat de tweede spiegel aan de muur kon en toen deze eenmaal hing brak er een bescheiden (we moesten zachtjes doen want de kinders lagen net op bed) pleurisje uit want het hing te hoog….Of de andere hing te laag natuurlijk..Opnieuw ging de duimstok tegen de muur ..het ging om millimeters! En als het om millimeters gaat dan ben ik op me best: toen mijn vrouw even de andere kant opkeek gaf ik de schroef in de muur een tik boven op z’n kop. “Wat was dat?” vroeg ze geschrokken, maar ik stelde haar gerust. Voor de tweede maal ging de spiegel aan de muur en nu zat het goed. We slaakten tegelijk een zucht van verlichting: nog één te gaan! Drie keer bleek inderdaad scheepsrecht en want deze hing in één keer goed. Ik was nu zó enthousiast geworden dat ik direct nog maar even de plinten tegen de muur aan boorde waarna de kinderen weer wakker werden… Maar ja, het waren bijna de laatste werkzaamheden. Er moet nog één muurtje behangen worden (die was ik vergeten..) en dan zijn we klaar. Nou ja, klaar, dan heb ik pauze tot na de Stompwijkse Kermis. Heerlijk hoor. Weer vier dagen stappen biertjes happen in de tent. Vorig jaar hebben we over moeten slaan want toen lagen we op het Terschellinger strand maar dit jaar komt het allemaal wat beter uit. Als de weersverwachtingen ook nog eens de goede kant opgaan (en ze er niet vreselijk naast zitten zoals afgelopen weekend) dan wordt het weer genieten geblazen.
Veel plezier allemaal en een klusvrije vakantie!
Arjen Veldhuizen