Nadat Theadora en Mieke mij succes hebben gewenst via de Dorpsketting, kregen we veel leuke reacties uit Stompwijk. Veel mensen wisten niet wie ik was en waren niet op de hoogte van mijn voetbalkwaliteiten.
Dus hierbij mijn verhaal:

Op 5 april 2006 speelde ik als 13 jarige mijn 1e interland met Oranje onder 15 jaar tegen Duitsland (de wereldkampioen bij de vrouwen) en die wonnen we met 3 1. Maar hoe ben ik daar gekomen? Ik ben als 9 jarige bij Stompwijk ’92 gaan voetballen in de MJ1. Na één jaar ben ik naar SJZ (u leest het goed) gegaan. Ik ben daar in de MJ1 begonnen en in het 1e jaar ben ik op verzoek van de trainers al met de D1 mee gaan trainen. Hierna volgde één jaar D1, waarin ik als enig meisje speelde. De D1 van SJZ speelde 2e klasse, maar ook nu ging ik gedurende het jaar één keer in de week met een hoger spelend team meetrainen. Bij SJZ is het eigenlijk allemaal begonnen toen we met de D1 tegen een districtteam speelde. Ik scoorde toen (als linksbuiten) en mijn naam werd direct genoteerd door de scouts. Vrij snel hierna kreeg ik een uitnodiging voor het districtteam onder 13 jaar.

Later volgde ik mijn broer naar Voorschoten’97 en ben daar in de C1 begonnen. Het 1e jaar werden we direct al kampioen van de 1e klasse en in het 2e jaar speelden we in de hoofdklasse. Bij V’97 kwam ik op de linksbackpositie terecht en op dit moment sta ik in het nationale team nog steeds linksback.
In het 1e jaar bij Voorschoten ’97 kwamen er regelmatig scouts kijken, waardoor ik uiteindelijk in meerdere districtteams terechtkwam. Als 13 jarige kwam ik in het districtteam onder 15 jaar terecht. Met dit team begint het echte werk, met een zogenaamde 3 daagse. In 3 dagen speel je dan meerdere wedstrijden tegen andere districten. Je zit in een hotel en je bent de gehele dag met voetbal bezig. Tijdens deze dagen komt de bondscoach van Oranje onder 15 jaar kijken of er speelsters rondlopen die in oranje kunnen. En wat bleek, ik was opgevallen en kreeg een uitnodiging om een selectiewedstrijd te spelen. Ook deze wedstrijd ging goed en zo kwam ik in Oranje terecht. Het 1e jaar hebben we tegen Duitsland en België gespeeld. Om in Oranje te komen is niet eenvoudig, maar om er in te blijven is nog veel moeilijker. Dus elk seizoen begint het selecteren opnieuw en wacht je weer op die ene brief. Voor mij tot op heden elke keer goed nieuws, maar dat geldt niet voor iedereen. Elke keer vallen er spelers af en komen er spelers bij. Met Oranje onder 15 jaar mag je ruiken aan het echte werk en daar hoort dan ook een buitenlandtrip bij. Deze trip mochten wij maken naar Wales in maart 2007.
Op 14 maart 2007 hebben we tegen Wales gespeeld en met 0 6 gewonnen. Tijdens zo’n trip ben je alleen maar met voetbal bezig en wordt echt alles voor je geregeld. Er gaat een dokter mee, een fysiotherapeut, een keeperstrainer en 2 coaches. Je ontvangt van te voren een schema waarin alles is vastgelegd. Wanneer ontbijten, wanneer trainen, wanneer rusten en wanneer naar de kamers. Alles wordt voor je geregeld tot zelfs de kleding aan toe.
In het 2e jaar heb ik 2 interlands gespeeld, tegen Wales en tegen Rusland.
Als toetje werd ik nog uitgenodigd voor het Nordic Tournament, een officieus Europees Kampioenschap voor speelsters onder 17 jaar. Dit toernooi werd in juli 2007 gespeeld in Noorwegen en ik mocht als 14 jarige hierbij aanwezig zijn. Helaas heb ik geen speelminuten gehad, maar ik was er wel bij.
Dit seizoen zit ik wederom als enig meisje in de B1 van Voorschoten’97 en spelen we wederom hoofdklasse. Op dit moment sta ik voorstopper, doordat mijn kracht ligt in het uitschakelen van de spits en het feit dat ik 2 benig ben. Bij V ’97 trainen we 3 keer per week en ook op school train ik nog 2 keer met een trainer van de KNVB. Naast deze 5 trainingen krijgen we ook nog trainingsoefeningen van het nationaal team. Deze oefeningen zijn gericht op het sterker maken van je spieren en moeten we elke dag doen. Vanuit de KNVB is de eis dat je minimaal 3 keer per week traint als je in een nationaal team zit en als het mogelijk is dus meer.
Dit jaar is er voor het eerst een Europees kampioenschap voor speelsters onder 17 jaar. In september 2007 zijn de selecties geweest voor de 1e voorronde en in oktober 2007 is dit toernooi gespeeld. Dat in de basis staan geen recht is, bleek tijdens dit toernooi. Doordat ik een ongelukkige 1e wedstrijd speelde, werd ik in de rust gewisseld en ik heb hierna niet meer gespeeld. Geen prettige ervaring, maar dat is topsport. Gelukkig wonnen we het toernooi en kreeg ik de kans om me te revancheren.
Die revanche kreeg ik in Tsjechië, waar de 2e voorronde van E.K. werd gespeeld. Ik mocht in de 1e wedstrijd tegen België in de basis beginnen. Door het slechte weer en het slechte veld waren we als voetballende ploeg in het nadeel en konden we de wedstrijd niet winnen. Na een 1 0 russtand scoorde België uit een vrije trap de 1 1, wat ook de eindstand was. De 2e wedstrijd, met mijn ouders langs de lijn, was tegen Tsjechië. Deze wedstrijd werd door ons met 2 0 gewonnen, maar doordat Engeland ook de 2e wedstrijd won, kwam het aan op de laatste wedstrijd.
Tijdens zo’n toernooi leer je wel om te gaan met druk, want het enige dat we voor de wedstrijd tegen Engeland te horen kregen was “WE MOETEN WINNEN”. Alleen bij winst zouden we ons plaatsen voor het EK en voor het WK. Een EK in Zwitserland en een WK in Nieuw Zeeland. Je zult het maar meemaken. Engeland begon de wedstrijd heel fel, maar al snel wisten we het heft in handen te nemen.
Engeland, één van de toplanden van Europa, kon niet in haar spel komen doordat we gewoon een erg goede wedstrijd speelden. Maar helaas, hoeveel kansen we ook kregen, we wisten niet te scoren. De eindstand was zoals we begonnen en het sprookje was uit.
Voor mij persoonlijk was het los van het resultaat een goed toernooi. Ik heb alle 3 de wedstrijden volledig gespeeld en als beloning ben ik door onze coach uitgeroepen tot de meest constante speler van het toernooi.
Tot op heden heb ik 10 interlands gespeeld en die nemen ze me niet meer af.
En hoe nu verder?
Na dit toernooi volgt misschien in juli nog het Nordic Tournament in IJsland, maar in dit geval voor speelsters onder de 16 jaar. In oktober begint de volgende kwalificatieronde voor het E.K., met een voorronde in Turkije.
En dan mijn toekomst?
Mijn droom is om in het A team te komen. Maar daar kom je niet zomaar. De 1e stap die je daarvoor moet zetten is gaan voetballen bij een betaald voetbalorganisatie (BVO) .Ook hiervoor ben ik in beeld. In de komende periode ga ik stage lopen bij ADO Den Haag. Middels een aantal trainingen zal er bepaald worden of ze me goed genoeg vinden om volgend jaar bij ADO te gaan voetballen. Via de trainster van ADO hebben we echter al vernomen dat ze me eigenlijk te jong vinden, maar je weet maar nooit.
Kijk je in mijn hart, dan ga ik liever naar Feijenoord, maar die hebben (nog) geen dames.
U leest nog over me, groet Chelsea Disseldorp.