Wat brengt kleur in het leven van een kerkbezoeker op zondagochtend?
Nog voordat de kerkklokken de mensen oproepen tot het brengen van een kerkbezoek, zijn de eerste mensen al in de kerk. Jan van der Bos is een van de eersten en bij hem schuif ik even aan met dé vraag.
Jan is tevreden over zijn gezondheid, is blij met zijn kinderen en kleinkinderen. Het gaat goed met hen en hij is blij dat ze allemaal werk hebben, een man die de crisisjaren 30 heeft meegemaakt in al zijn armoede spreekt.
Hij fietst nog elke dag, pas nog op die mooie maandagmiddag naar Moerkapelle en naar het graf van zijn zoon Martien in Bodegraven. Zo te zien houdt hem jong.
Hij houdt nog steeds van muziek en bezoekt graag concerten, vanmiddag staat een bezoek aan Voorburg op het programma. ‘Als het half ken, stap ik op de fiets’, zegt Jan. En hij is groots met de soos, hij laat geen elke activiteit aan hem voorbij gaan.
Mevrouw Frieda van Wissen is ook vroeg present. Haar leven is na het overlijden van haar man behoorlijk zwart wit geworden. Ze mist hem nog elke dag. Het geeft zoveel verandering nu ze na zoveel jaren samenzijn alleen is.
Natuurlijk worden de dagen wel gevuld met een bezoek, maar het grootste deel van de dag is zij alleen en dat is net als haar nieuwe huis behoorlijk wennen. In haar nieuwe omgeving is ze zelf op zoek gegaan naar bezigheden. Kaarten en rummicuppen verdrijven de tijd en zij heeft inmiddels kaartclubjes. Ze is ook voor het eerst lid geworden van de K.B.O. Haar kinderen en vooral de kleinkinderen staan op de eerste plek en vooral de kleintjes brengen het zonnetje in haar nieuwe huis.
Jeannette Develing is blij met haar gezondheid en dat zij geen angst meer heeft voor haar hart. Haar hart loopt over van dankbaarheid van de aandacht en liefde die zij van haar dochter Ingrid krijgt.
Herman Bennis loopt langs en geeft het advies: Gewoon doorleven!
Jacques Disseldorp (85) is zo blij zijn leven nog te kunnen delen met moeders (84) en dat op die leeftijd.
Cees Bergen spreekt de hoop uit voor elk nieuw begin. Met de vier adventsweken naar kerstmis werkt hij naar een nieuw begin. Na de kerstdagen begint hij met een schone lei, los en bevrijd van allerlei zaken.
Een nieuw kerkjaar gaat van start.
Aad van der Ham is ietwat overvallen door de vraag. Hij is vooral gek op zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Zij zorgen voor alle tinten in zijn leven en hij citeert een oud pastoor: eenheid in verscheidenheid.
Bij mevrouw Grada de Jong (92) brengt haar gezin kleur in haar leven.
Ik doe een oproep vanaf het altaar om tijdens de mis stil te staan bij de vraag wat kleur in je leven brengt
en zit na de mis met de koffie in de pastorie in de startblokken…… NIEMAND!
Marianne Turk sluit zich aan in de grote zaal. Een pluche tafelkleed op tafel, kerststuk erboven op, de kaarsen worden aangestoken en de koffie geurt. Wat wil een mens nog meer?
Marianne heeft vanochtend eerst de dienst gedaan in de St. Jan en is vandaar uit rechtstreeks naar Stompwijk gegaan. Ook zij vindt de vraag wat lastig, als iemand aan tafel influistert: muziek? Ja, muziek sowieso, dat is logisch! Daarnaast wordt ze blij van de inzet van alle vrijwilligers in en rond de kerk. Wat wordt er veel werk verzet.
Aad Luk komt ook een bakkie doen in de pastorie, nadat hij de collectebakken heeft geteld. Zijn gezicht heeft een tevreden uitdrukking dat kan met de opbrengst van de collecte te maken hebben, maar ook met zijn Tini, die toch behoorlijk wat vervelende onderzoeken en onrustige tijden achter de rug en uitslagen voor de boeg heeft. Zijn vrouw en kinderen en kleinkinderen staan met stip genoteerd op nummer 1.
Hij is afgelopen jaar gehuldigd door Prinsenhof waar ij samen met Tini 13 jaar vrijwilligerswerk verricht. Hij rijdt op de bus en Tini zorgt voor koffie en dat wordt gewaardeerd. Na de zorg voor tante Mie, die daar toen woonde, zijn ze als vrijwilligers blijven hangen.
Rienus Odijk is geboren in Wassenaar en heeft 35 jaar een banketbakkerij in Vlaardingen gehad, maar zijn leven heeft meer kleur gekregen doordat hij zoveel mag doen in Stompwijk. Hij voelt zich geaccepteerd en hoort er helemaal bij. Hij voelt zich Stompwijker, dit gevoel er bij te horen maakt het heel bijzonder.
Petra Oliehoek van Es