Ik heb even pauze genomen, niet alleen met het schrijven over, maar ook het denken aan eten, calorieën, punten, weegschalen enz. Onze liefste, weight watch juf heeft afscheid moeten nemen van haar echtgenoot die eind vorig jaar is overleden, haar trouwe vriendin en waarneemster is na 18 jaar trouwe dienst ontslagen en er staat nu een nieuwe strakke gedisciplineerde juf voor de groep. Na de extra kerst en nieuwjaarkilo’s sprak ze mij vermanend toe, dat ik met 2 kilo en 4 ons boven mijn streefgewicht weer moest gaan betalen. Zolang ik op streefgewicht blijf of 2 kilo erboven mag ik wekelijks gratis wegen en adviezen aanhoren en belangrijker nog natuurlijk koffie drinken met een gezellige vriendinnenclub. Oeps, dat is niet de bedoeling, ik heb de club genoeg gesponsord. Dus met extra opletten zat ik de week erna weer buiten de gevarenzone. Op zaterdag is de schaal bijzonder vriendelijk om na het weekend weer nijdig de verkeerde kant uit te slaan. Wat een gedoe. Ik zou er goed aan doen een regelmatig leven te leiden, maar vraag mij af hoe dat moet. Er komen zoveel verleidingen op mijn weg, die ik best vaak vermijd, maar niet vaak genoeg. Kwestie van plannen, aldus juf. Ik behoor wel inmiddels, door al die lekkere recepten, tot de groep van 18% die koken steeds leuker gaat vinden. Eerst hoorde in tot de groep van 22% die koken een het noodzakelijk kwaad vind. Hierna komt de groep van 60% die het niet erg vindt en nu kan ik zelfs enthousiast over recepten worden en wil van alles uitproberen. Trouwens niet iedereen in huis is daar van gecharmeerd gezien de vraag: ‘Waarneer eten we nou weer eens gewoon groenten, vlees en aardappelen!’ Petra Oliehoek– v.Es