De tijd vliegt. Het is al meer dan een jaar geleden dat ik in uw parochie begonnen ben, als interim pastoraal werker (sommigen waren dat interim al lang vergeten heb ik gemerkt). Ik was toen langzaam aan het inwerken toen emerituspastoor Van der Plas vlak voor de Kerst van zijn fiets viel en een paar maanden uit de running was. Dat betekende even paniek en voor mij een vliegende start wat vieringen betreft. Gelukkig fietst hij al weer lang gezond en wel rond.
Nu zijn we bijna aan het eind van het jaar 2008, tenminste op het moment dat ik dit schrijf en is te constateren dat u twee goede pastorale werksters heeft voor de 4 parochies waarin uw parochie samenwerkt. Het is voor mij dus weer tijd om ‘verder te trekken’. De Heer heeft in dit stukje van zijn wijngaard genoeg werkers.
Terugkijkend op het afgelopen jaar is het voor mij een zeer boeiend en leerzaam jaar geweest, waarin ik lief en leed met velen van u heb mogen delen. Lief en leed: niet alleen dat van u, maar ook dat van mij: de geboorte van onze jongste kleinzoon was een hoogtepunt. De ongeneeslijke ziekte van mijn vrouw is dat absoluut niet. Hoe lang we haar nog in ons midden hebben is niet voorspelbaar. De eerste serie chemokuren waren hoopgevend, maar dat was van korte duur. Ze is aan de volgende serie begonnen, maar zoals het er nu uitziet zal het bij die eerste blijven (de bijwerkingen waren te erg) en zullen we haar in de loop van komend jaar moeten loslaten en alleen verder moeten gaan. En daarom is het goed dat ik de komende periode meer tijd voor haar en voor mijn gezin heb.
Lief en leed in uw parochie(s): ik voel me bevoorrecht dat ik in het afgelopen jaar zoveel kinderen heb mogen dopen in de vier parochies, dat ik kinderen heb mogen voorbereiden op hun eerste H. Communie, dat ik een aantal bruidsparen heb mogen begeleiden in hun gang naar het huwelijk, dat ik met zovele vrijwilligers heb mogen samenwerken in de parochies, maar ook dat ik mensen nabij mocht zijn in de moeilijke tijd rond het overlijden, soms al vóór die tijd, soms bij hun uitvaart, en na de tijd bij nabestaanden. En ik heb vast nog wel wat vergeten. En de afgelopen periode zal ik niet vergeten, er is een band ontstaan tussen u en mij.
De komende tijd heeft voor mij wat minder pastorale verplichtingen, maar ik blijf in onze kerk, in ons bisdom, zeker aan het werk, eerst op organisatorisch gebied, een beperkt aantal uren, en in de toekomst ook weer als pastoraal werker, als de Heer mij nodig heeft.
Ik wens u en de parochies een hele mooie toekomst, in een plaatselijke geloofsgemeenschap die actief en levend hoort te zijn. Een parochie bestaat vooral uit een verzameling mensen die samen de boodschap van het Evangelie proberen in de praktijk te brengen. Hoe de organisatiestructuur ook is, u allen draagt ons geloof en maakt deel uit van die gemeenschap rondom Jezus Christus. Ons geloof zit niet in stenen, het is een levend geloof, dat meegroeit met u en mij in de tijd en dat niet vastgeroest of vast gemetseld is. Het ga u goed, met Gods zegen en met Zijn Geest die altijd bij u en mij is.
Een zalig Kerstfeest en een gezegend 2009, wat dat jaar u of mij ook moge brengen.

Frank Burgers