Bedankt voor alle steun! (ruim € 46.000,— opgehaald)
Donderdagochtend 23 mei was het zover. Cycle Paris gaat van start.
De fietsers verzamelden rond 7.00 uur bij het kantoor van de Hartstichting in Den Haag. Hier werd alle bagage ingeladen en kregen we het Cycle Paris shirt uitgereikt. Naast alle bagage ging er ook voor alle dagen eten en drinken mee. Het is bijna niet voor te stellen hoeveel dat is.
Om 8.00 uur precies vertrokken we, uitgezwaaid door veel familie, vrienden en kennissen, met 40 fietsers voor onze fietstocht naar Parijs. Een lang lint van fietsers in het mooie Cycle Paris shirt ging richting Leuven. Een mooi gezicht al die fietsers over de Erasmusbrug in Rotterdam. Onze eerste stop was net voor de Moerdijk. Daar stond de crew al klaar om de inwendige mens te versterken. Zij hebben in vier dagen ontzettend veel boterhammen belegd met kaas, appelstroop en pindakaas. Nadat iedereen weer voldoende had gegeten, gingen we weer op pad. Het lange lint werd nu automatisch gesplitst in groepjes zodat ieder zijn eigen tempo kon rijden. Na nog een tussenstop voorbij Breda doken we België in. Dat was direct te merken aan de slechte wegen. Rond vier uur arriveerden we, met 182 km op de teller, in Leuven. Leuven is een gezellige universiteitsstad met veel pleinen en oude gebouwen. Na een heerlijke douche hadden we tijd genoeg om dat allemaal te ontdekken.
De tweede dag fietsten we van Leuven naar Fourmies in Frankrijk (136 km). Na een goed ontbijt en een briefing van onze enthousiaste organisator Anna vertrokken we voor de uitdaging van die dag. Er was veel gesproken over de “bergen” die we tegen zouden komen. Dat zorgde toch voor wat nervositeit bij enkele deelnemers. Want hoe zou het gaan met klimmen? Uiteindelijk viel het best mee. Ieder reed op eigen tempo naar boven. Boven werd op de minder snelle klimmers gewacht en konden we weer gezamenlijk verder. Ook deze tweede dag hadden we weer twee tussenstops waar we werden voorzien van de boterhammen, fruit en andere versterkende voeding. Voor wie het moeilijk had waren er opbeurende woorden van de crew. En de fietsenmaker was paraat om een mankement aan een fiets te verhelpen. Na een iets kortere tocht dan gisteren (in km maar niet in tijd) kwamen we aan bij ons hotel in Fourmies. Het hotel lag een beetje buiten de stad en er waren geen restaurantjes in de buurt. Een groot aantal fietsers besloot daarom maar een pizza te laten bezorgen. De pizzakoerier leverde uiteindelijk ongeveer 20 pizza’s, een aantal salades en pasta’s af bij het hotel. Fietsen maakt hongerig. Het weer was goed en dus konden we gezellig met zijn allen op het terras het eten soldaat maken. Pizza’s op schoot, weer eens wat anders dan in een restaurant. Na een goede nachtrust waren we weer klaar voor alweer de derde dag. Vandaag was de eindbestemming Soissons (136 km). Ook nu weer lagen er een aantal klimmetjes in het verschiet. Iets geruster dan de dag er voor konden we daar aan beginnen. Onze weg konden we vinden met de vele gps’en en telefoons waarin velen de route hadden geladen. Maar ondanks dat reden we toch nog weleens verkeerd. Bij de gebruikelijke ochtendbriefing van Anna waren er wat zorgelijke mededelingen. Na twee dagen van mooi weer was de
voorspelling dat er in de middag wat buien met onweer zouden overtrekken. We kregen instructie wat te doen als het zover was (zorgen dat je, door extra hard te fietsen, voor de bui binnen was, was geen optie omdat dit te gevaarlijk zou zijn volgens Anna). In de loop van de dag begon het inderdaad te regenen. Gelukkig duurde dit niet lang en zijn we uiteindelijk toch weer droog in ons hotel aangekomen. De regen zorgde wel voor problemen bij het navigeren. De GPS systemen bleven het doen, maar navigeren met een telefoon werd lastig. Hierdoor werden de groepen vanzelf weer wat groter. Ook de crew bij de verzorgingspost had last van de regen. De bakjes met pinda’s voor de deelnemers regenden vol met water. Geweekte pinda’s zorgden voor veel hilariteit. In Soissons waren weer voldoende restaurants te vinden. Wel moesten we daarvoor een drukke weg oversteken. Het alternatief om daar te komen was een omweg. Na 135 km fietsen was er niet veel animo om de omweg te nemen. Gelukkig is iedereen veilig heen en weer gekomen.
De vierde en laatste dag naar Parijs (129 km) mochten we uitslapen. Het vertrek was pas om negen uur (normaal was de start al om acht uur). De organisatie had aangegeven dat we deze laatste dag alleen zouden dalen. Een blik op de GPS zorgde wel voor enige twijfel hierover. De twijfel bleek terecht. We begonnen al direct met een flinke klim. Tijdens deze laatste dag waren de meegereisde fotograaf en filmer, net als de dagen hiervoor, weer heel actief. Veel actiemomenten zijn vastgelegd. De fotograaf en filmer doken op de meest onverwacht momenten op. Soms rijdend in een auto, soms zittend op de weg en dan weer ergens verdekt opgesteld (want ze wilden niet alleen lachende gezichten op de foto/film, ook het afzien moest worden vastgelegd).
Deze laatste dag hadden we twee tussenstops. De eerste was zoals gebruikelijk op de eerdere dagen. Maar de tweede stop was in Clichy Sous Bois, ongeveer 25 km voor Parijs. Hier werden we ontvangen door “le Marie”, de locoburgemeester, de Nederlandse ambassadeur in Frankrijk en de militair attaché. De burgemeester had onze groep uitgenodigd voor een uitgebreide lunch. Deze was werkelijk super lekker met vis, pasta, salade en taart en franse kaas als dessert.
Vanaf deze stop werden we naar Parijs begeleid door de Militair attaché en een medewerker van de ambassade. Zij fietsten met ons mee. Zij kennen Parijs op hun duimpje en brachten ons door de drukte van Parijs naar de Eiffeltoren. Fietsen met een groep van 40 fietsers door Parijs is een mooie belevenis. Deels gingen we over een fietspad dat dwars door Parijs gaat. Ook fietsen we op de oevers langs de Seine. Daar gingen we zigzag langs wandelaars en steppers. Maar soms moesten we ook wegen met heel veel rijbanen oversteken, dwars door al het autoverkeer heen. Toch wel fijn dat we achter kunnen vaststellen dat dit allemaal toch goed gegaan is.
Uiteindelijk was daar dan toch de Eiffeltoren. Het einddoel van onze tocht. Daar was ook een ontvangstcomité uit Stompwijk. De familie Soonius stond ons, tot onze grote verrassing, op te wachten met een mooi spandoek. Super leuk. Bij aankomst stonden de bubbels gereed en konden we proosten op een geslaagde tocht. Daarna kwam het belangrijke moment. De bekendmaking van het opgehaalde bedrag van ruim €46.000. Hiervoor is een symbolisch een cheque overhandigd aan de Hartstichting en is er nog een laatste groepsfoto gemaakt met de cheque en een aandenken aan de tocht.
Na alle officiële momenten was het tijd om het laatste hotel van de tocht op te zoeken. Helaas moesten onze supporters uit Stompwijk dezelfde avond weer naar huis. Maar het was onvergetelijk dat zij er waren. De laatste avond in Parijs was erg gezellig. Alle fietsers hebben nog lang nagepraat over de belevenissen van de afgelopen vier dagen. Iedereen was het er over eens, een ervaring die we niet hadden willen missen.
Aan alles komt een eind, dus ook aan de fietstocht naar Parijs. Na vier dagen fietsen zijn we maandag in drie uur met de Thalys weer teruggekomen in Nederland.
Wij kijken terug op een mooie, afwisselende reis en we willen iedereen nogmaals heel hartelijke bedanken voor de steun. Door de bijdrage van alle donateurs is het ons gelukt ruim € 46.000,— bij elkaar te krijgen voor meer onderzoek naar hart- en vaatziekten. Een heel mooi bedrag en nog steeds komen er donaties binnen (www.cycleparis.nl).
Heel hartelijk bedankt!!!!!!!! Vier het leven……….
Lauw, Marja, Martien en Theo
Het losloopgebied voor honden met de hondenspeelplaats is kort geleden netjes kort gemaaid door het onderhoudsteam van de gemeente en ziet er nu weer goed uit. Het deurtje voor het hekwerk aan de kant van het Klaverblad is uiteindelijk dit voorjaar geplaatst, het geheel is af. Het pad blijft gelukkig goed en is aardig aangedrukt. We kunnen met droge voeten de hond uitlaten of gewoon even een ommetje maken, want er mag uiteraard ook gebruik van gemaakt worden door mensen zonder hond.
Dat was het vandaag zeker bij de 8e editie van de wandeltocht rondom Stompwijk georganiseerd door de IJsclub en met name door de inzet van Frans Oliehoek, maar laten we ook alle andere vrijwilligers niet vergeten. Vanaf half acht in de ochtend kon er al gestart worden en de eerste mensen gingen aan de wandel op dit tijdstip. Vanuit de Bles was er gezorgd dat de koffie klaar stond en ik heb vernomen dat er al vanaf kwart over zes hard gewerkt werd om alles in orde te maken voordat de grote meute kwam.
Daarna belandden we op het erf van het Geertje waar het zoals gewoonlijk erg druk was, maar ook erg gezellig. Het mooie pad langs de slootkant en door het Zwetpad weer richting Stompwijk, waar we aan het eind van de weg verwend werden met een drankje en een heerlijk stukje kaas. Aad Vincenten zat daar als EHBO’er maar hij had gelukkig niets te doen gehad. Hij was een van de vele vrijwilligers en zonder hen kan het ook niet georganiseerd worden, dus allemaal bedankt.
De tijd vliegt, een jaar is zo voorbij en op zondag 16 juni wordt onze moeder Ria van Dijk alweer 82 jaar. Echt een hele bijzondere mijlpaal!!
Speciaal voor Stichting Hartekind rij ik de fietstocht Marmotte een zware fietstocht door de Alpen met bekende bergen als de Col du Glandon, Télégraphe, Col du Galibier en Alpe d’Huez. De statistieken 170 Km met 5000 hoogtemeters.