Na 12 jaar de Stompwijkse oldtimerrit te hebben georganiseerd, stoppen wij hiermee. We hebben er leuke en fijne herinneringen aan overgehouden en bedanken allen die mee hebben gedaan !

Met vriendelijke groeten,

Joost & Marion Janson

Deze week bestaat Administratiekantoor Van Boheemen 25 jaar en daarom is het hoog tijd voor een interview met Jolanda van Boheemen.

Vertel eens, hoe is het idee ontstaan om zelf een administratiekantoor te beginnen?

Ik wilde altijd al ondernemer worden en nadat mijn dochter Sanne was geboren, wist ik het zeker. Ik ben toen nog maar één dag naar kantoor gegaan en heb daarna meteen opgezegd. Ik wilde de vrijheid hebben om mijn eigen tijd in te delen en werk te hebben dat ik kon combineren met een jong gezin. De zolderkamer van ons huis aan het Speenkruidpad in Zoeterwoude hebben we verbouwd tot kantoor. Deze werd al snel te klein, waarna we in 2002 ons huis aan de Doctor van Noortstraat in Stompwijk kochten. Het souterrain konden we mooi ombouwen tot kantoor zodat werk en privé goed gecombineerd konden worden. Na de verhuizing werd in 2003 het kantoor uitgebreid met het eerste personeelslid en ondertussen bestaat het team uit zes leden.

En dat zijn allemaal dames zie ik, zit daar soms nog een idee achter?
Nee hoor, dat is zo natuurlijk gegroeid en nu ons ‘unique selling point’ geworden dus het bevalt ons goed.

Wat motiveert jou na 25 jaar nog steeds aan dit werk?

Ik vind boekhouden gewoon heel leuk, al snappen andere mensen dat vaak niet. Het is het sociale karakter van dit werk in combinatie met werken met cijfers. Ik hou van het praatje aan de deur en ik wil graag mensen helpen hun financiën op orde te brengen, want als dit goed geregeld is dan help je mensen echt een stukje verder. Met mijn vaste klanten loop ik al vele jaren mee en zo bouw je echt een band op.

En dan is mijn vervolgvraag natuurlijk; wat is er minder leuk aan je werk?
Tja, dat het belastingstelsel continu verandert maakt het onnodig ingewikkeld. Ook dat er getreuzeld wordt bij nieuwe wetgeving zorgt voor onzekerheid waardoor je niet kunt anticiperen op nieuwe ontwikkelingen.

Heb je dromen voor de toekomst van het kantoor waar jij naar uitkijkt?
Mijn dochter Sanne werkt nu al een aantal dagen hier op kantoor en ik wil graag samen met haar verder bouwen aan een mooie toekomst. Belangrijk voor ons beiden is het persoonlijk contact want er komen nog steeds klanten bij ons langs met gewoon een schoenendoos vol bonnetjes en dat verwerken wij dan weer digitaal.

Wil je verder nog iets kwijt?

Ja, ik geef graag de beurt door aan een andere Stompwijkse ondernemer die ook bijna 25 jaar in het vak zit en dat is Tom Janson. Zijn schildersbedrijf is ook een echt familiebedrijf want zijn zoon Ivan zit ook in het bedrijf. In juni hebben zij dus net als wij wat te vieren.

In een bak op het balkon

waar het tomaatje begon

genoten van gezonde aarde

groeide op in zonnewaarde

met de voeding op het balkon

met water uit de ton

voor de rode kleuren

de eksters zagen het gebeuren

gelukkig op tijd geplukt

voor verwerking met handen

uit het recept van allerhande

voor de smaak van de tomaat

gesneden op de plaat

er werd gesnoept en gegeten

ze waren dus om op te vreten

het telen was eindelijk gelukt,

een veelvoud er van geplukt

maar eindigde zoals de rest

in de recycling bak voor de test

en zo gaat de natuur zijn gang

voor een nieuwe tomatendrang

Wybo Suijten

foto: Jan van der Sman

foto: Jan van der Sman

In ‘het Paddemoes’ in Stompwijk is een gloednieuw buurtpreventieteam gestart om de buurt veiliger te maken! Het werkgebied omvat de Stompwijkseweg, vanaf de kruising met de Kniplaan tot de Krom richting Leidschendam. Een team van 8 betrokken buurtbewoners staat klaar om veilig wonen te bevorderen en een straat te creëren waar iedereen zich veilig voelt. 

Het team deelt handige tips om inbraak, diefstal, overlast en vandalisme te voorkomen. Daarnaast houden de buurtpreventen een scherp oog op wat er gebeurt in de buurt en werken ze samen met de gemeente en de politie om de veiligheid te waarborgen. Eén van hun belangrijkste doelen was de aanschaf van een Automatische Externe Defibrillator (AED), een levensreddende voorziening voor hun buurt.

Meer weten over buurtpreventie?

Ben je geïnteresseerd om deel te nemen aan een buurtpreventieteam of overweeg je zelf een team op te richten, meld je dan aan: https://bit.ly/3PYadg6

In het bed groeiden ze allen samen

met duizenden naast elkaar.

Opgewonden door hun groeispurt.

Is de asperge er voor hem en haar

De vakman houd het in de gaten.

Niet te lang of kort maar panklaar

De kunst van asperge zo te steken.

Tot elke asperge past zo het hoort.

Met liefde geteeld zijn de aspergers

Gegarandeerd en kwaliteit bekoort.

In de korte tijd van genieten

Voor elke maaltijd is voorbereid.

Opgediend in vele creaties.

Eet ze gelijk uit het bed geteeld

In uw restaurant of uw eigen keuken

Voor de smaakexplosie de liefde deelt

Met een toepasselijke wijn in vele soorten

Op uw tafel kant en klaar bereid

In elk voorjaar mag je niet missen

deze smakelijke aspergetijd.

Wybo Suijten

Olly dit jaar op 23 april 25 jaar oud wordt?

ze al aardig een grijs hoofd heeft gekregen

ik haar ooit heb gekocht tijdens de Paardenmarkt in Voorschoten

ik lopend naar huis ging met een shetlander in mijn hand

niet van plan was om een shetlander te kopen

ik haar mocht terug geven als het niet goed zou bevallen

ik nooit spijt heb gehad dat we haar hebben gekocht!

mijn dochter Joysi op haar heeft leren paardrijden

ze allebei in 1999 geboren zijn.

Joysi dit jaar ook 25 jaar oud wordt

heel veel kinderen uit Stompwijk op Olly hebben leren rijden

Claire Verheij als eerste les heeft gegeven toen Joysi nog klein was

ik toen dacht waar ben ik in godsnaam aan begonnen

het een eigenwijze shetlander was

Claire toen zei dat als je een paar jaar verder bent dat je haar nooit meer kwijt wil

ze gelijk heeft.

dat ze best wel populair is bij kinderen onder 10 jaar en iets daar boven.

dat heel veel kinderen juichen als Olly mee doet met de Stompwijkse Paardendagen

ze best wel populair is in Stompwijk volgens Ria Luiten

ze alle prijzen heeft gewonnen behalve de 1e prijs

Olly op de voorpagina stond in het AD samen met Inge Rotteveel toen zij mee deden met de Stompwijkse Paardendagen.

Olly nog steeds heel goed kan springen.

je met haar ook kan mennen

ook met SGW heeft meegedaan

ze 2x 3e is geworden met Shetlander race op Duindigt samen met Pjotr

Pjotr de meeste prijzen heeft gewonnen met Olly

Pjotr met harddraverij voor shetlanders ook meedeed

Olly toen vlak voor de finish sprong anders waren ze 1e geworden.

wij haar verjaardag gaan vieren op zaterdag 20 april om 10:30 uur aan het Oosteinde 20a

wij iedereen willen uitnodigen dit te vieren die op haar hebben gereden

je mij kan mailen/bericht kan sturen als je taart komt eten

Jailey van 5 jaar dit jaar mee gaat doen met Olly op de ponyrace

ze niet bang is en goed kan rijden

wij hopen dat we nog heel lang van Olly mogen genieten!

Carmen 0640241754

Mijn buurvrouw, Gerda Bolhaar, is half januari verhuisd naar “Het Gouden Hart”, waar zij zorg op maat krijgt.  Het afgelopen weekend heeft zij een andere kamer gekregen waar meer ruimte is voor haar en voor bezoekers. Haar gezondheid gaat helaas verder achteruit.

Wilt u haar nog een kaartje sturen of een bezoekje brengen, dan is haar nieuwe adres:

Mw. G.Bolhaar

Het Gouden Hart Leiden

Bachstraat 710 –  kamer 302

2324 HG Leiden

Namens Gerda héél veel dank voor uw medeleven!

Dini Berbée

Alles goed? Ik denk van wel! Zeg, wat Ik me nog heel goed kan herinneren, is dat ik een keer een boek van een of andere schrijver in handen had, waarvan zijn verhaal met deze zin begon:

“Roze Anjers had ik meegebracht, toen ik even aanwipte bij Ella, om de vriendschap niet al te lang aan haar lot over te laten!” enz…! Deze regel heb ik altijd onthouden, omdat ik destijds voor het eindexamen van de Kweekschool (PABO), heel wat boeken moest lezen en ik deze  zin uit dat boek zo prachtig vond, dat ik die nooit meer ben vergeten! Waarom schrijf ik dit?

Nou, omdat ik hetzelfde heb gedaan als die schrijver, bij mijn bezoekje aan Annie en Keesje! Door de grote paasdrukte hebben wij elkaar weinig gesproken, dus wou ik eveneens onze vriendschap niet laten verslappen, stapte toen op de fiets met een leuk bosje bloemen en wipte ook even aan huis bij oma, opa en die lieve schatjes van mij. Echter, het waren geen roze anjers, maar heel gewone blauw gele vergeet-me-nietjes! De kinderen kwamen al naar mij toegesneld en ontfermden zich over  de bloemen. “Die bloemen krijgen een plekje in ons gebedshoekje” zei Keesje. “Neen, hoor ze zijn ook voor opa en oma” sprak Annie op wijze toon! “Weet je wat?” kwam ik als scheidsrechter ertussen, “we splitsen het bosje gewoon!” Gelukkig was iedereen daarmee eens en even later konden ze met z’n allen genieten van een mooie vaas met bloemen op tafel in de woonkamer en een tweede in het gebedshoekje! “Opgelost!” zei opa opgelucht! “Nou, even wat anders!” zei ik. “Hebben jullie het Palmpaas-verhaal nog kunnen vinden en hoe is het gegaan met jullie Palmpaasstokken?” vroeg ik zeer belangstellend!

“Ja, dat is goed gelukt!” zei Annie. “We hebben  het verhaal gevonden. De Here Jezus was blij met de mensen die uit vreugde met palmtakken zwaaiden, maar was wel heel boos op de mensen die de tempel zomaar gebruikten, om dingen in te verkopen! Geen wonder dat Hij ze heeft weggejaagd uit de tempel. Dat is net als een kerk, het Huis van God! Daar moet je met eerbied mee omgaan!” Keesje vertelde ook dat hij en Annie samen de stokken naar mensen in een tehuis hadden gebracht en dat die mensen daar heel vrolijk van zijn geworden! “Maar, ik heb een vraag,” zei Keesje en vroeg aan opa: “Opa, geloven de mensen wel dat de Here Jezus is opgestaan uit het graf en dat hij weer leeft?” “O,” zei opa, “dat doet me denken aan het verhaal van de ongelovige Thomas!”en begon te vertellen”: “De Here Jezus was een paar keer verschenen bij zijn apostelen, maar Thomas was er niet bij. Natuurlijk vertelden de apostelen dit aan Thomas, maar hij wou het niet geloven en zei: “zolang ik Jezus en Zijn wonden niet met eigen ogen kan zien en voelen, dan geloof ik dat niet!” Een andere keer was Jezus weer plotseling in hun midden, terwijl alle deuren op slot waren, omdat de apostelen bang waren voor de soldaten. Thomas zat deze keer ook in de zaal en Jezus keek naar hem en zei: “Thomas, kom hier en kijk naar Mij. Je mag Mijn wonden voelen!” Dat deed Thomas ook en riep opeens: “mijn Heer en mijn God!” “Ja!”  zei Jezus, “nu geloof je wel, omdat je Mij hebt gezien! Er zijn heel veel mensen, die Mij nooit zullen zien en toch geloven! Zulke mensen zal Ik heel speciaal zegenen! Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven!”

Opa stopte met vertellen, “volgende keer verder, maar weet dat het heel belangrijk is, om te blijven bidden voor het behoud van het geloof van  de mensen!” “Mooi gedaan opa!” zeiden Annie en Keesje tegelijk! Dat vond ik ook, maar omdat ik nu weer naar huis moest, liep ik al naar buiten, toen Keesje mij plotseling terug riep: “Kom, wacht eens even, ik heb nog een klein vraagje en dat is: Hoe is het met ” DE-JUF-YVONNE-KETTING” afgelopen?”

“O ja, dat is waar ook, daar moet ik inderdaad nog wat over zeggen! Tja, ik denk dat het anders is gegaan, waardoor zoals blijkt, het resultaat van de creativiteit van de kinderen, het krantje niet meer heeft bereikt!” “Ja”, antwoordde opa, want ik heb het zelf op de film gezien, hoe hard de kinderen hebben gewerkt! Ze hebben juf Yvonne echt in de bloemetjes gezet met prachtige knutselwerkjes, bloemetjes van papier enzovoorts!” Oma vulde aan: “Hoe dan ook, oproep of niet, dat mocht de pret niet drukken! Het doel om de juf extra te verwennen, was zeer zeker bereikt! Kanjers hoor!” “Inderdaad!” beaamde opa! “Zowat het hele dorp was aanwezig tijdens de receptie. Het was gewoon: “De – levende – en– levendige – juf -YVONNE-Ketting”

Ik hoorde opa nog zeggen: “Juf Yvonne straalde zo en zoals ze zelf zei: “Wat ben ik toch dankbaar en blij!”

“Lieve Annie en Keesje, het enige wat ik nog kan zeggen is: daar heb ik niets meer aan toe te voegen, want daar gaat het toch om?” “Jaaaaaa, jaaaaaaa,” riepen ze en dansten met hun handen omhoog in het rond! Ik pakte mijn fiets, zwaaide naar hen en reed fluitend naar mijn volgende afspraak!

Ja lieve kinderen, dat was ’t! Het was leuk weer even bij Annie en Keesje te zijn! Jullie hebben het allemaal gelezen, dus daar laat ik het nu echt bij, maar….. toch eerst even dit:

*Vertel eens wat:

– Hoe hebben jullie al die feestdagen ervaren?

*Creatief bezig zijn:

– Maak gebedjes over geloven en blijf bidden voor: Geloof, Hoop en Liefde!

Zodat  er vrede onder de mensen kan komen, om van elkaar te houden!

*Muziek:

Liedje over geloven. Tik in op YouTube:

– Als je gelooft  ( Beth Shalom )

– Het tweede liedje is: Thomas, Thomas, geloof je het niet.

  (liedjes rond de Bijbel – Annet Pater)

Ja lieve kinderen, dat was het ook weer, Gods zegen en……..tot de volgende keer!

Veel liefs, Olivia (voorleesjuf)