Vandaag waren we niet goed genoeg. Stompwijk kan in de 2de klasse niet op 80% acteren. Doen we dat wel gaan we het niveau niet halen en lopen we achter de feiten aan. Veel fouten in de passing, en de gedrevenheid waarmee we promoveerde ontbraken vandaag. We hebben het lang op 0-0 weten te houden maar in de 85ste minuut komt Ona terecht op voorsprong. Over de hele wedstrijd heeft Stompwijk te weinig gecreëerd en geen aanspraak kunnen maken op een eventuele overwinning. Volgende week thuis moet er weer een tandje bij……..
Erik van Manen
gegaan in de krochten van de IJsclub (de vader van de Toerclub). Ergens achterin een hoek vond ik met behulp van een oud-ijsclubbestuurder een jaren niet gebruikte houten startklapper. Dat was natuurlijk een geweldig attribuut om de fietsers deze laatste toerrit van dit seizoen op ludieke wijze “weg” te starten. Bij de eerste test-klap vloog het stof mij om de oren, de klapper was waarschijnlijk wegens gebrek aan ijs jaren niet gebruikt, maar na de stofwolk werkte hij nog perfect! Achtereenvolgens zijn de A1, A2, B, C1 en C2 weggeklapt. Ik kreeg er zelfs nog een beetje lol in… Na het opruimen van mijn schavot (makkelijk als je zelf iedereen laat starten behalve je eigen groep, dan wachten ze vanzelf…) kan de A3 ook van start. Vooralsnog een verrassing welke richting we op gaan, de captains deden er uiterst geheimzinnig over. Alphen a/d Rijn is niet al te ver uit de slinger, dus de extra lus zat er uiteraard aan te komen, maar waar naartoe? Vlot begonnen met koude vingers en een lekkere zon op de bol; net zo vlot meldde zich de eerste lekke band. Kan gebeuren natuurlijk. Maar 10 km verderop dezelfde band nog een keer werd een beetje te gek, dus dat hebben we niet geaccepteerd (de lekke band was hier dan ook niet meer dan een soort oorsuizing..) De pech bleef gelukkig beperkt tot deze incidentjes. Daarna leidde Nico en Tinus ons via mooie en gekke paden langs de Braassemermeer, Langeraar, Kudelstaart via Vrouwenakker naar Avanti. Een fantastisch mooie rit! Complimenten aan de captains hiervoor! Na de koffie nog een klein lusje om en met een 93 km op de teller landde we wederom in Stompwijk. Volgend seizoen toch maar weer wat vaker opstappen. Met het beëindigen van de toerkalender wordt de stekker er nog niet helemaal uitgetrokken, op de zondagen vanaf nu wordt er nog steeds gefietst. Weliswaar zijn er vooraf geen bestemmingen en afstanden bekend, deze worden aan de start (in de winter om 9:00 uur) bepaald, en u kunt zich vrijblijvend aansluiten. Het deelnemersveld vormt zich eveneens ter plaatse.
gebouw. De B en de C2 zaten er al en wij schoven aan een tafel in het zonnetje achter het glas. We werden voorzien van een lekker kopje koffie en konden daarna de kopjes weer vullen met de kan. Heel handig allemaal, en voordelig ook nog! Wat een mooi clubgebouw hebben ze toch! Voor de terugweg de route door het ruilverkavelingsgebied genomen. Het was ook de dag van de “Groene Hard- en wandeltocht” die de ijsclub van Zoeterwoude organiseerde en we dus heel veel lopers voorbij reden die ook genoten van het mooie weer. In Zoeterwoude besloot de captain om even een ommetje te rijden via het Watertje om Ria thuis te brengen. Dan brengen we ons zelf thuis en is het rond de klok van 12.00 uur en staat er bijna 50 km. op de teller. Wat een heerlijke en mooie fietsdag weer.
bij het Noord AA uit en waren de hardlopers net vóór. Bij het gemaal maakte de captain nog ’n ommetje en dacht opnieuw ’n polderweggetje te pakken. Dat werd “een rondje van de zaak”. Ach vroeger heette deze laatste rit “de gekke paadjes tocht” dus die werd vandaag ’n beetje in ere hersteld. Met 51 km waren wij om 11.45 uur thuis. We hebben een geweldig fietsseizoen gehad. Grote dank aan de captain, die ons telkens maar weer bij de koffiestop bracht en weer thuis met meestal de aantal kilometers, die op de agenda stond aangegeven. Volgens mij heeft hij maar één keer verzuimd, vanwege een familiedag. SUPER! Je mag blijven. Ook dank aan alle trouwe C2 leden. We doen het met elkaar onder het motto: samen uit, samen thuis. Tot volgend seizoen, tot ziens in ons mooie dorp en misschien al tot de 12e op de BBQ. Voor de liefhebbers wordt er nog doorgefietst zolang het weer het toelaat.
missen. De vaardigheid reed zij foutloos en binnen de toegestane tijd. Aansluitend moest ze de barrage rijden en dan is de tijd belangrijk. Op driekwart van de omloop ging het door een stuurfout mis en weg was een goede klassering. Bij de dressuur reed ze 2 keurige proeven die door vier aparte (twee per proef) jury’s werden beoordeeld. De uitslagen worden kort nadat de proeven zijn verreden op grote schermen op het terrein bekend gemaakt en dat was voor de vele Blesruitermenners en vrienden die waren komen kijken dus spannend. Maar alras bleek dat Lindsay een hoge score kreeg van de jury’s, zodanig zelfs dat zij met een score van 68.750 procent met ‘kop en schouder’ boven haar rivalen uit stak en haar het kampioenschap niet meer kon ontgaan.
om de verrichtingen van ‘zijn Dartmoors’ en Lindsay te bekijken werd zeer gewaardeerd. (Bart staat samen met Henry op de bijgevoegde foto)
Katwijk. We wisten, dat we daar een heerlijk borreltje zouden krijgen bij de koffie. En ja hoor, dat was ook zo. De koffie was heerlijk, het borreltje was overheerlijk. Eigenlijk waren we van plan om een poosje op het terras te blijven vertoeven, maar het thuisfront riep ook weer. Dus bestegen we braaf weer allemaal onze stalen ros en pakten een fiks tegenwindje naar huis. Via Wassenaarse Slag, naar de Papenlaan en dan langs het spoor naar Voorschoten, en via de Kniplaan weer naar huis. Even voor 12 uur, liep ik met mijn fiets aan de hand de achtertuin in en stond er 52,4 km op mijn teller. Jan, bedankt voor de prachtige tocht, je hebt het prima gedaan!
Nog even nagenieten. Een nieuwe activiteit tijdens de Stompwijkse Paardendagen. Een leuke, nieuwe, samenwerking tussen Harddraverijvereniging Nooit Gedacht en IJsclub Nut en Vermaak hebben de zaterdagavond van de Stompwijkse Paardendagen voorzien van een terugkeer van een mooi evenement in een nieuw jasje. De Poldercross 2.0.
opzet niet worden voortgezet. Dit jaar bestaat de IJsclub echter 125 jaar. En in dit kader is een 4-kamp van IJsclub evenementen opgezet. En daar mag de oude, vertrouwde, poldercross eigenlijk niet in ontbreken. Na wat overpeinzingen is de Poldercross 2.0 geboren. Nog steeds door de polder, maar verder voor een groot deel over de sloten. Zodanige combinaties dat je de sloten veelal droog kon oversteken (al lukte dat niet iedereen), of dat je in ieder geval na een sloot weer afgespoeld werd in een schone sloot of bak.
Dit alles heeft geresulteerd in een parcours met 21 hindernissen en slootovergangen. De lengte van het parcours was ongeveer 2 km. Geen wedstrijd, maar een prestatieloop. En prijzen voor de mooist verklede groep of individuele deelnemer.
Enkele weken opbouwen en dan de spanning. Gaat Stompwijk dit leuk vinden. En zaterdagavond is dit duidelijk geworden. Met 210 deelnemers, verdeeld over ongeveer 70 kinderen en 140 volwassenen was er een prachtig deelnemersveld. En iedereen heeft genoten, onderstreept door de brede lach die werd vastgehouden van start tot einde van het parcours. Een vakkundige jury heeft de beoordeling gedaan van de meest fraai uitgedoste groep en deelnemer (en wat waren er ontzettend veel verklede deelnemers).
Al met al een super geslaagde toevoeging aan het evenement. Natuurlijk alleen maar mogelijk dankzij de inzet van een grote groep vrijwilligers. En vakkundig aan elkaar gepraat door onze vertrouwde presentatoren. Zowel uit het verleden van de Poldercross, als natuurlijk uit de vrijwilligers van de Paardendagen.
En daarnaast natuurlijk alle sponsoren in natura (denk aan de kranen, waterwagens, banden, containers, pallets en ga maar door) en de sponsoren van het 125 jaar IJsclub evenement. Zonder deze bijdragen is een organisatie van zo’n evenement niet mogelijk.
