Muizenissen

Zondag was het precies een jaar geleden dat wij niet vetrokken uit Rotterdam maar uit Stompwijk, om in Leidschenveen een nieuwe start te kunnen maken met ons gezin. Veranderingen en twijfel gaan meestal samen en dat gold ook voor ons. Want wat stond ons daar te wachten? Hoe snel zouden de kinderen wennen? En vinden ze hun nieuwe school wel leuk? Hoe zijn de buren? Hoe zal het bevallen in Den Haag!? En moeten we dan het volkslied ‘O,o, Den Haag’ uit ons hoofd leren? Uiteraard in aangepaste vorm: “ ..mooie stad tussen de A4 en de A12..”? Maar we zijn een jaar verder en de vragen kunnen beantwoord worden. De kinderen zijn gewend. Ze hebben vriendjes, op school gaat het lekker en ze zijn blij met hun nieuwe slaapkamers. Alleen vinden ze de muren nogal kaal, maar dat komt omdat papa niet van de snelle is: papa kijkt liever naar klusprogramma’s dan dat hijzelf klust. Ze moeten wat dat betreft nog maar even doorzeuren…. Onze nieuwe buren zijn top dus daar kan ik kort in zijn. Over het leven als Hagenaar? We merken er niet zoveel van. Logisch, want we wonen tegen Leidschendam aan, dus dan ga je niet naar Den Haag om je boodschappen te doen of een zwemles te volgen. Het huis is groter dan het vorige en daar moeten we nog steeds aan wennen. Wij moeten twee trappen op om in bed te komen. Dus als je in je net in je bed ligt, is het knap vervelend als je vrouw vraagt tussen twee geeuwen door of de verwarming wel uitgezet is…. Natuurlijk kan ik dan antwoorden: “Doe het lekker zelf!” maar dat kan niet want ik had, precies een jaar geleden(!), al de handige instel thermostaat kunnen ophangen….. Zo moet ik nog boekenplanken ophangen, laminaat doorleggen in de kasten, het bedlampje aansluiten aan de kant van mijn vrouw (heeft geen haast want zij laat mij toch altijd naar beneden gaan..), een stukje muur in de keuken van tegels voorzien, planken ophangen in de schuur, de elektrische draden in de huiskamer achter plinten wegwerken en als ik dat achter de rug heb, het bouwbehang verwijderen en daarvoor iets anders terug hangen (daar zijn we nog niet helemaal uit). Maar ik heb het veel te druk met vissen en met het achter de computer zitten, voorlezen en zingen bij de kinderen. Zingen? Ja, zingen. Met Youri. Liedjes van Dorus en Toon Hermans. Van “Een gat in mijn emmer” tot “ Vader gaat op stap”. De teksten heb ik in een boekje staan en Youri doet naast het zingen óók nog de muziek én het achtergrondkoor. Mijn liefde voor cabaret slaat over op hem.Achteraf gezien hebben we er dus goed aan gedaan om voor dit huis te gaan, dus deze gok heeft goed uitgepakt. De rust is teruggekeerd in het gezin. Alleen heb ík het drukker gekregen!

Arjen Veldhuizen