“Waar gaan we naar toe?” vroeg een van Youri’s verjaardagsgasten, vijf minuten na binnenkomst. “We blij ven gewoon hier, in huis. En als het droog blijft misschien nog even in de tuin…!” was mijn antwoord. Hij reageerde verbaasd met een “O..” Het viel mij mee dat hij niet aan mij vroeg of ik van een andere planeet kwam! Want kennelijk hoor je anno 2003 geen verjaardagspartijtje meer thuis te vieren. Nee, je moet minstens een zwembad afhuren of een bezoek brengen aan een Bioscoop. Ik krijg daar een acuut Halloweengevoel van. We begonnen traditioneel met een punt slagroomtaart en dat was natuurlijk ook fout. Twee van de zes genodigden lustten geen slagroomtaart maar mijn reactie is dan simpel: “Dan hebben wij wat meer!” Vervolgens begonnen we met koek happen en dat leverde óók al commentaar op bij eentje. Toch deed hij mee en achteraf vond hij het toch wel leuk. Vervolgens zette ik een teiltje water neer en gooide daar een verpakt snoepje in….De feestgangers keken mij weer met grote ogen en gefronste wenkbrauwen aan maar na de uitleg werd er enthousiast begonnen. Wel moest ik na elke deelnemer het water verversen want “er zat kwijl in, gadverdamme!” Na dit waterspektakel moesten de haren natuurlijk weer even netjes gemaakt worden met behulp van gel, véél gel, en kon ik even bijkomen achter een bakkie koffie. Het weer was goed dus we konden in de tuin een paar spelletjes dart spelen en niemand raakte gewond. Daarna weer een pauze met chips en cola (natuurlijk!) en ondertussen kijken naar de voorbereidingen van Sint Nicolaas in Spanje. Een paar jongens gaven ongevraagd hun ‘volwassen’ mening over de Goedheiligman, maar niet veel later zaten ze toch met open mond en rode konen te kijken: het was stil in de huiskamer… Sjoelen was het volgende spel en dat vonden de mannen allemaal erg leuk, alleen werden ze op het eind wat baldadig en vlogen de sjoelschijven door de kamer. Ik besloot mijzelf in de strijd te gooien om hun energie wat te temperen en niet veel later had ik zeven man plus twee zoontjes boven op me zitten….Hoog tijd voor het slotspel: dropveterrace.Uiteraard waren er weer twee die niet van drop hielden maar toen ze zagen dat de anderen het een leuk spel vonden (een dropveter vastbinden aan een autootje en dan met je kin op de tafel de veter opeten en zorgdragen dat de auto als eerste over de finish komt) deden ze toch mee!Hierna konden we de patat met toebehoren serveren en om 7 uur had ik iedereen thuis gebracht. Even later plofte ik uitgeteld op de bank en dacht na over hoe we het volgend jaar gaan doen: Misschien toch maar een zwembadje huren of naar de bioscoop!

Arjen Veldhuizen