Het vervelende van goede voornemens is dat ze vaak niet nagekomen worden. Meestal vanwege geen zin of gewoon vergeten of door omstandigheden waar je niks aan doen kan. Ik kon er dus niks aan doen….Zo zou ik dus weer gaan hardlopen maar ik kwam niet verder dan alleen de gedachte want na een bezoek aan de dokter bleek ik een longontsteking te hebben. Dat was een flinke streep door de rekening! Voor het eerst in mijn leven voelde ik me op mijn plaats teruggezet. Werd mijn grote bek effe flink de mond gesnoerd. Nét 47 jaar en dan dit soort klachten. Ben ook steeds moe, kan een gat in de dag slapen en dan rustig enkele uren erna opnieuw een tochtje naar droomland maken. De laatste keer dat ik bijna de hele dag sliep was toen ik nog de functie ‘baby’ had. Het verschil met toen? Ben nu wél zindelijk..
Nee, ik heb niet direct een lidmaatschap van MAX aangevraagd, zo erg is het nou ook weer niet, maar toch….Zo’n terechtwijzing door je lichaam zet je wel aan het denken.
Terechtwijzingen horen je ook aan het denken te zetten. Zo las ik in de krant dat de Horeca door de consument terecht gewezen is: het is te duur. Tja, na de invoering van de euro is het natuurlijk misgegaan. Dat weten we allemaal. We zuipen niet meer op de terrasjes, nee, we nippen. Massaal ontbijten we bij de Ikea (voor het vooroorlogse bedrag van één euro),staan er rustig een half uurtje voor in de rij of we doen ons tegoed aan Zweedse ballen, patat en roomsaus voor iets meer dan een knaak! Voor het gebak rijden we door naar de Hema alwaar je vanaf vijfenzeventig cent al aan een tompouce kan zitten. Natuurlijk is dat niet de tompouce die de Warme Bakker verkoopt, maar ach, waar het terecht komt is het toch donker! In Amsterdam zijn tien Ajaxsupporters terechtgewezen. Deze harde kern moet zich voortaan melden tijdens wedstrijden op het politiebureau. Ik vraag mij af hoe dat gaat..Slaan ze daar dan alles kort en klein, provoceren ze het personeel of gaan ze heel lief met zijn allen naar de wedstrijd kijken? Hooligans heb ik nooit begrepen maar na ruim acht jaar op de (amateur)velden te hebben gestaan weet ik wel dat hooliganisme vanuit het niets kan ontstaan, van het een op het andere moment, van een vonkje tot euh..een Moerdijkbrand…
Sinds een paar dagen voel ik me weer de oude, vergeet ik met de dag hoe verschrikkelijk zielig ik eigenlijk wel niet was. Zielig, omdat het een hele klus is om de dag door te komen als je ziek bent. Want na een uurtje internetten zette ik de TV maar weer aan. Na een uur had ik drie journaals gezien, pikte tussendoor nog even ‘Nederland in beweging’ mee, checkte mijn geheugen bij MAX’ geheugentrainer, nam een bakkie thee bij Koffie MAX, lunchte met de herhaling van Lingo en bracht de middag door met National Geographic Wild. Dat laatste gaat over dieren, zowel boven- als onder water en daar moet je op geabonneerd zijn. En dat ben ik! Ooit aangeschaft zodat mijn kinderen er naar gingen kijken. Dat deden ze niet, Nicklelodeon met haar adhd gekrijs was leuker. Maar sinds ik kijk, kijkt er zo nu en dan een van die gasten met mij mee en zowaar lijk ik een greintje van interesse te zien op de gezichten.
Komt dat door de prachtige, schitterende beelden die mijn supersonische TV voortbrengt of heeft het meer te maken met het feit dat het in de dierenwereld er best wel heftig toegaat? Want wat zien we over het algemeen? Juist, parende slangen, struise struisvogels, vretende leeuwen, hitsige apen of mannen in kaki outfit die zeggen dat ze aan het overleven zijn in hun eentje (met geluidsman en met cameraman!) of dat ze op zoek zijn naar een of ander giftig of super gevaarlijk beest. Die ze dan ook weer in de handen nemen natuurlijk anders is het niet smeuïg genoeg…Tot ze terecht gewezen worden door de natuur zelf, R.I.P. Steve Irwin.
Arjen Veldhuizen