“Geluk is, geen pech hebben….”

cees en joAan het woord: Cees Overdevest. Samen met Jo 60 jaar getrouwd. Als je dan nog zo gezond op jezelf woont, mag je dat rustig geluk noemen. Al zag het er eerst niet erg gezellig uit. Ze trouwden op 31 januari 1953. De dag van de februaristorm. De watersnood die ontzettend veel ellende bracht. In die storm kwamen ze thuis na het feest.

Ze kregen drie kinderen en vijf kleinkinderen. 

In de bouw

Cees is in 1928 geboren in Zoeterwoude. Zijn vader was aannemer en alle zeven zoons gingen in de bouw werken. Cees deed de ambachtsschool, ging in dienst en naar de oorlog in Indonesië. Hierdoor liep hij een leerachterstand op, die hij later tijdens zijn werk pas inhaalde. Zijn vader nam in 1952 het Aannemersbedrijf Beekman over aan de Stompwijkseweg 82. Broer Aad en Cees werkten daar samen bij hun vader. In 1960 begonnen zij zelf op die plek hun bedrijf A. en C. Overdevest. Aad was een geweldige metselaar. Tegelen en stukadoren kon hij als de beste. Cees was de timmerman. Vooral had hij veegeen opvolgerl plezier in het maken van  funderingen voor bruggen en huizen. Tegenwoordig komt de bekisting daarvoor kant en klaar aan op het bouwwerk. in de bouw

Huizen en stallen

Het eerste huis dat ze bouwden was in 1965 van Johan en Ida van Vliet aan de Oostvlietweg. Er zouden er nog vele volgen. Het vervoer van kleine materialen ging met de bakfiets. Later een bakfiets met motor. Tussen kleine verbouwingen door kwam ook het grotere werk er aan. Kippenschuren, o.a. bij ons, ligboxenstallen en varkensstallen. In het begin werkte Cees zelf mee, maar met personeel erbij werd hij meer de regelaar. Kleine verbouwingen werden soms uitgerekend op de achterkant van een sigarendoos. Als het weer te slecht was voor buitenwerk werden kozijnen gemaakt in de werkplaats achter hun huis. Jo zorgde voor de koffie voor de medewerkers.

Geen opvolger

Hun zoon viel voor het administratieve werk. Terwijl twee schoonzoons timmerman werden, maar ook geen zelfstandig bedrijf zochten. Cees was 63 toen broer Aad met zijn gezondheid begon te sukkelen. Om voor twee jaar nog zo’n geweldige metselaar te vervangen, zag hij niet zitten. Zodat hij ook stopte. Nu kreeg hij meer tijd voor zijn hobby’s. Hij zat in het bestuur van Nooit Gedacht, ging mennen en badmintonnen.

Geluk bij een ongeluk

Terugkijkend zag het er In 1966  even slechter uit. Cees en Jo woonden vier dagen in hun nieuwe huis, toen hij in hun oude huis ernaast, door de zolder zakte. Gelukkig waren er veel mensen bij en werd hij binnen de kortste keren naar het ziekenhuis vervoerd. Met een gescheurde lever. “Kantje boord,“ volgens de artsen. Zijn goede conditie hielp hem er boven op, en binnen zes weken was hij weer aan het werk. Hij kan het nu nog mooi navertellen.

Cees en Jo: Nog veel geluk toegewenst!

Agnes van Boheemen- Vollebregt