Keuring- slot

Dit stukje kan ik beginnen met waar ik vorige week mee geëindigd ben, met vlag en wimpel!!

Want met vlag en wimpel is mijn moedertje geslaagd voor haar rijtest en mag ze weer 5 jaar overal naar toe sjezen in haar fijne autootje. Zelfs de examinator gaf aan dat ze met vlag en wimpel geslaagd was. Dat is toch wel weer fijn, want ook al is er altijd wel iemand beschikbaar om haar ergens heen te brengen, als je vanuit Hoogmade of Schipluiden naar Stompwijk moet komen om haar 500 meter verder te brengen om een middagje te kaarten en ook weer te halen wordt het wel een andere zaak. We doen het met liefde maar het is heel fijn dat ze gewoon zelf kan rijden, kan ze gaan en staan waar ze wil en is ze van niemand afhankelijk. Ma gefeliciteerd en gewoon blijven rijden zoals u nu doet dan is er niets aan de zeis!!

En zo gaat het dagelijks leven weer zijn gangetje, de laatste paar middagen is het toch nog heerlijk weer, zodat we daar nog even van hebben kunnen genieten. De tuin gaan we nu toch echt wel winterklaar maken, de wonderplanten van één van de lieve leden van de Ouderen Soos groeien nog steeds de pan uit, de grootste is zelfs 2.20 meter. Als de maand oktober nog zo blijft dan kunnen we daar ook nog het zaad uithalen en proberen volgend jaar zelf de plantjes zo groot te laten groeien. Nu was het eerste werk al gedaan en hoefden we alleen het plantje in de grond te zetten. De fuchsia’s doen het ook nog steeds goed, maar die hebben we wel naar het kasje verplaatst want de nachten zijn toch fris. Mijn wederhelft heeft nog een heel aantal stekken genomen en het lijkt erop dat die goed aanslaan. Ik moet echt alle credits hiervan aan hem geven, ik vind het leuk om naar te kijken en gezellig om erbij te zijn maar ik ben geen type die met m’n handen in de grond gaat zitten wroeten en daarna een uur bezig is om alle aarde weer onder mn nagels vandaan te halen brrrr. Mijn klus in de tuin is het gras maaien, als ik mij goed voel, en dat is meeeeeeer dan genoeg haha.

Afgelopen weekend was het weer Formule 1, heerlijk. Een sport voor ons is om de namen van de coureurs en teambazen te verbasteren tot iets leuks. Zoals is Frans Tost, teambaas van Alpha Tauri, French Toast en Nikita Mazepin, coureur bij Haas, ineens Nikita Marsepein, heerlijk zoet snoepgoed in de sint en kersttijd (of Mazespin omdat hij vaak spint met zijn auto en daardoor buiten de baan terecht komt) Lando Norris, coureur bij Mac Laren is Lando Snorris omdat hij zo lekker met zijn auto over het circuit kan snorren. Esteban Ocon , coureur bij Alpine is Esteban Pocon, omdat mijn mannetje zo lekker in de tuin bezig kan zijn en we regelmatig ergens Pocon bij doen. De gekste combinaties komen voorbij dat maakt het nog een stukje leuker. Max Verstappen rijdt bij het Team Red Bull en dat is dan ook een standaard drankje wat hier zondag tijdens de race gedronken wordt. Misschien zeggen deze namen u niets, maar wij hebben de grootste lol. En als we dan elke race andere aliassen kunnen verzinnen hebben we het helemaal naar ons zin. Ach je, je moet toch een hobby hebben, anders wordt het zo saai.

Lieve lezers van dit stukje, wat toch ook een klein beetje hoop geeft is dat het coronavirus toch wat lijkt te verdwijnen. Dat wil niet zeggen dat we weer helemaal los kunnen gaan en in de winkel doe ik nog braaf mijn mondkapje op, evenals in het ziekenhuis en bij de dokter, maar het ziet er positief uit. Er wordt nog hard gewerkt aan passen, polsbandjes, verbeteren van het vaccin, de vraag een derde vaccin of niet maar heel voorzichtig denk ik dat we het ergste hebben gehad. De Ouderen Soos is weer begonnen, 7 november begint ook het zangkoor weer met een mis en dat geeft toch hoop. Anderhalf jaar afzien maar het lijkt de goede kant op te gaan. We houden met elkaar nog steeds vol!

Een lieve groet en tot de volgende keer, Agnes Hofstede