En de aarde gaat haar ontzettend missen. Thea Ambagtsheer heeft zich 3 jaar geleden spontaan aangemeld en zo kwam zij op ons redactiepad. Ze had schriftelijk haar diensten aangeboden. We kenden haar toen niet, ze woonde nog niet zolang in Stompwijk en natuurlijk waren we blij met haar aanbod. En zo kwam zij al gauw onze redactie versterken, niet alleen redactioneel was zij sterk, zij zette juist inhoudelijk meer kracht bij. Voor mij gaf dat verlichting zodat de druk verdeeld kon worden. Zij kon écht luisteren en wist de juiste snaar te raken om het gesprek op papier te krijgen, er ademde sfeer uit. Een verhaal van haar liet zich makkelijk en prettig lezen. Ze ging voor eenvoud, waarom moeilijk als het makkelijk kan. Haar jarenlange ervaring straalde er van af. Ze nam initiatief en stapte overal zonder schroom op af.
We leerden van haar grenzen te stellen als het om sluitingstijd van de kopij ging. Afspraken maken er je hieraan houden en daar verantwoording voor nemen. Geen zaken overnemen, maar de ander die verantwoording laten dragen. Wijze lessen van een wijze, integere en inspirerende vrouw die heeft bijgedragen aan een stukje geschiedenis van Stompwijk. Het was haar hoogste tijd om te gaan, niet qua leeftijd dat was veel en veel te vroeg.
Het loslaten is dan het moeilijkst, je gunt haar de rust. Ik heb haar, omdat ze zo nieuwsgierig is uitgenodigd om op mijn schouder mee de wereld in te kijken en haar vertelt dat er een welkomstcomité is, waardoor ze wordt opgewacht. Bep en Ans zijn haar ook veel te jong voorgegaan en zij zullen haar met open armen ontvangen. Allen wereldvrouwen die niet meer van deze aarde zijn. Ik heb voor alle drie gisteren in de St. Pauls Cathedral een kaarsje opgestoken op het moment dat tijdens de mis de voorbeden werden gehouden : ‘Laten we bidden voor hen waarvan we gehouden hebben en ons voorgegaan zijn.’ Toeval bestaat niet, wel de harde waarheid dat een schrijfSTER Is heengegaan. Wij zijn haar veel dank verschuldigd en zullen haar missen.

Petra Oliehoek van Es

Zo ook in huize Manon en Marco …
Manon is bevallen van een prachtige zoon. Zijn naam is Nikai.
Namens alle Blesruiters HARTELIJK GEFELICITEERD met jullie Nikai!

Een volle kantine en veel gezelligheid bij de “Blesruiters”: 

De troostprijs ging naar Alex Overdevest met 4420 punten. De volgende keer is het Kerstkaarten op 21 december, tot dan! 

Lucie van der Poel

In deze Sinterklaastijd is het rijmen favoriet
Daarom in rijm een verslag van ´n Blesruiter Piet

Niet alleen de Sint
Maar ook menig kind
Was afgelopen zondag op een paard te zien
Niet een paard, nee … wel tien
Allemaal reden ze op de Dr. v. Noortstraat
Zo mooi, dat men er nog over praat
Ondanks alle regen en wind
Of nu ouder of kind
Veiligheid staat bovenaan
Dus cap op en oranje hesjes aan
Ze reden allen mooi in het gelid
Tijdens deze belangrijke oefenrit
Onder deskundige leiding van Claire Dominicus
Nou, die verdient toch zeker een dikke kus
Aan 26 ruiters heeft ze les gegeven
Iedere woensdgaavond rond een uur of zeven
Allemaal een heleboel geleerd
Voor het ruiterbewijs, zo felbegeerd

Zondag 16 december is de grote dag
Dat ieder het echte examen doen mag
Gebruik je hersens en een pony zo mak
Dan heb je ’t papiertje zo in je zak

Sint wil hierbij ook nog even vermelden
De colonne werd gesloten door 2 helden
Die ruimden de door de knollen
Onderweg verloren drollen
Bedankt Hans en Koos, als drollenvanger
En Kees voor het lenen van de aanhanger
Wil voor het regelen van de hesjes
Claire voor het geven van zovele lesjes

Afgelopen week waren we twee keertjes geopend en wel op de zaterdag en de zondag. Zaterdags was er een knallend feestje namelijk Happy Hardcore. Ondanks dat het niet volledig uitverkocht was, werd het toch nog beregezellig. Er werd lekker gedanst op de partyknallers van toen. Hoe verder de avond vorderde, hoe beter het feestje werd. Voor alle foto’s en gekkigheid kun je vanaf nu kijken op www.delimit.nl. De zondag waren we natuurlijk ook weer open vanaf 19.00. We sloten het weekend weer gezellig af met een lekker drankje in de hand. Zelfs zwarte piet kwam alvast even langs om de sfeer alvast te proeven voor volgende week.

Site
Eindelijk is het zover: www.delimit.nl is in de lucht. Niet bij de vogels, maar op het internet. Op deze site vind je alles wat met de Limit te maken heeft. Nieuwtjes, agenda, dorpskettingstukjes, foto’s enz. . .enz. Dus ga een keertje kijken en laat wat leuks achter in het gastenboek.

Agenda
Vrijdag 30 november 21.00 – 02.00
Zondag 2 december 19.00 – 23.30 Sinterklaas!+ vvk Kerstfeest!!!
Zondag 9 december 19.00 – 23.30 vvk Kerstfeest (indien voorradig)

Sinterklaasavond!!! Zondag 2 december
Sinterklaas, wie kent hem niet. De goed heiligman die voor iedereen wat ziet, hebben wij bereid gevonden naar de Limit te komen. Zondag 2 december zal hij ons verrassen met zijn pietermannen. En de Sint zal de Sint niet zijn als hij niet voor iedereen wat meegenomen heeft. Dus kom allemaal op tijd, zodat je niks mist van deze avond.

Kaartverkoop Kerstfeest!!!
Ja, het komt allemaal alweer heel dichtbij. Sinterklaas is nog niet uit het land en wij beginnen alweer met de kaartverkoop voor het Kerstfeest. Het Kerstfeest valt dit jaar op dinsdag 25 december en zal weer een gezellig samenzijn worden. Vanaf 21.00 staan de lichten op groen en is iedereen welkom om er een feestje van te maken. En jaja, om pas 04.00 gaan de lichten op rood!!! Aanstaande zondag 2 december start dus ook de kaartverkoop van het Kerstfeest. De kaartjes zullen €5, zijn in de voorverkoop en €7,50 aan de deur (indien voorradig).

Aankomende week
Aankomend weekend startten we eerst weer met de beste partyknallers van nu op de vrijdag vanaf 21.00. We gaan er dan weer een feestje van maken, want het is tenslotte weekend en wat is een weekend zonder feest!?!? Helaas zullen we om 02.00 er weer een eind aan moeten brouwen. Gelukkig is het dan nog maar één nachtje slapen voordat we alweer open zijn en voordat Sinterklaas langskomt. Dus ben er zondag allemaal bij vanaf 19.00!!!
Dus zing maar luid voor Sinterklaas,
anders komt er helemaal niks in je laars!

Groetjes Het bestuur

De jongens zijn in rep en roer. Het huis staat nog, maar daar is dan ook alles mee gezegd…Sinds vrijdagnacht hebben ze er een neefje bij! Eindelijk weer eens goed nieuws, want in de afgelopen twee weken moesten onze families twee dierbaren verliezen. Dierbaren die ons erg naar het hart lagen waardoor het slecht accepteren is. Maar wat moet je? Wat kan je er aan doen? Niets, we zijn nu eenmaal sterfelijk…Het enige wat je dan nog rest is het verdriet delen met de andere familieleden en wij waren in die gelukkige omstandigheid. Heerlijk, het voelde aan als een warm bad (en het koelde maar niet af) en we genoten van al die momenten samen. Afstanden telden niet meer, uit alle hoeken van het land kwamen ze om de laatste eer te bewijzen en op de dagen van de begrafenissen werden we verrast door verhalen van anderen en steeg de bewondering per minuut voor de overledenen. Ze werden steeds completer, alle puzzelstukjes vielen in elkaar. Oké, over de doden niets dan goeds…maar in beide gevallen was het ook alleen maar goed. Maar nu moeten we weer verder. Zonder hen. De wereld draait door en als je het goed wilt doen draai je mee. De broer en schoonzus van mijn vrouw vonden dat kennelijk ook want zij bevielen (ja, bevallen doe je tegenwoordig immers samen…!) van een prachtige zoon.
Wij vertelden het onze kinderen zaterdagmorgen en vervolgens moesten we de deuren afsluiten want ze wilden er direct naar toe. Niet te houden! ‘De Buik’ hebben ze al die maanden met veel bewondering gevolgd en bekeken dus zij vonden het heel normaal dat ze nu, per direct, het resultaat mochten bekijken. Vanzelfsprekend! We hebben het nog eens vierentwintig uur uit kunnen stellen maar zondagmiddag was het dan eindelijk zo ver. Ik bracht ze met de auto maar voordat we gingen rijden sprak ik de mannen even stevig toe om duidelijk te maken hoe ze zich moesten gedragen bij de pas geborene: niet schreeuwen, niet met je jatten eraan zitten, niet hoesten in het gezicht en niet zeggen dat het kindje lelijk is want dat is niet zo, alle kindjes zien er nu eenmaal zo gerimpeld uit en pasgeboren moeders vinden hun kindje altijd het mooiste van de hele wereld! Duidelijke taal was het kennelijk want de rest van de reis waren ze muisstil, was de spanning te snijden en wist ik dat ze nu in alle vormen te kneden waren: “Als we straks weer thuis zijn dan gaan jullie direct aan je huiswerk!” “Ja Papa!” klonk het uit drie kelen, terwijl Sil niet eens huiswerk heeft! “En maken jullie je kamer schoon!” “Ja Papa!” Ik genoot. Ik stopte de auto en liet ze los. Hun oom stond al bij de voordeur en werd uitgebreid en stoer gefeliciteerd door de jongens. Ze mochten direct naar boven waar ze werden opgevangen door hun tante en na een paar flinke natte kussen (ik zag namelijk de mouwen over de wangen gaan..) liepen ze op hun tenen de kamer van hun neef binnen: deze hield meteen op met huilen en de ooooooh’s en aaaaaaaah’s waren niet van de lucht. Ik smolt ook, wilde mijn vrouw al bellen maar herwon mijzelf want drie is niet teveel maar genoeg. Tien minuten later zaten we weer in de auto en kon ik Youri en Sven complimenteren met hun goede gedrag en moest ik Sil nog een standje geven omdat hij op de drempel van de voordeur nog een flinke brul gaf waarna wij weer een huiltje van boven hoorden…Ach, het is ook moeilijk. Eenmaal thuis gingen we weer tot de orde van de dag en kon Sven ons vertellen over de Romeinen in Nederland: “Wie vochten er tegen de Romeinen?” “Euh, dat waren de Bavianen..” “Bavianen?” reageerde ik super verbaasd. Sven knikte alsof het de gewoonste zaak van de wereld was en na inspectie bleek het ook zo in het schrift te staan, in zijn handschrift…In zijn handschrift! Even googlen leerde mij dat het de Batáven moesten zijn. De wereld draaide weer door…..
Arjen Veldhuizen

Afgelopen vrijdag werd er gekaart in de kantine, koppels verzamelen zich dan rond de tafels. Aan tafel 4 het koppel Marijke en Carla tegen Jan en Ron. Voor de 2e ronde mag men, blind, een tafelnummer pakken, opnieuw dezelfde personen aan dezelfde tafel. Dat kan toeval zijn, maar hoe noem je dit dan bij de derde keer?
De meiden dachten drie keer is vanavond geen scheepsrecht, ze wisselden spontaan hun tafelnummer in, om elders hun geluk te zoeken, dat trouwens die avond nergens te vinden was. Vast thuis in de liefde!
Petra

Wat was het weer een mooi feest in de sporthal. Ik was eerst wel een beetje verdrietig omdat ik mijn mijter kwijt was. Maar gelukkig zei piet dat ik mijn werkmijter bij me had en kon het programma beginnen. Toen de politie kwam helpen, hadden ze gelukkig heel snel de boef te pakken. Ik heb genoten van de papa s en mama s die weer een beetje beter konden zingen. De ballonnen opblazen van een paar sterke papa s was een groot succes. Ik hoop dat jullie het allemaal naar je zin hebt gehad en nog een hele fijne sinterklaas.
Tot ziens en tot volgend jaar in de sporthal.
Sint en alle pieten

Twee weken geleden stond er een aankondiging van de komst van schrijfster Marjan van den Berg in de Dorpsketting. Ik volg haar columns en vervolgverhaal ‘Sanne’ in de Margriet op de voet, zodat ik vrijdagavond ineens in haar klas zat in de bibliotheek in Voorburg. Vlak voor vertrek lees ik die Dorpsketting nog even door en merk dat ik mijn huiswerk niet gemaakt heb. Ieder lid van de bibliotheek heeft het boek ´De gelukkige klas´ meegekregen van Theo Thijssen en dat boek staat vanavond centraal. Ik heb het nu, maar ook vroeger niet gelezen. Het ligt naast mijn bed te wachten op het tijdstip dat ik niet meer over leesvoer beschik en dan uit nood dat boekje zal pakken. Ik moet voor een boek in de stemming zijn en mij eigen boek was veel aantrekkelijker.

Ik neem vooraan plaats in de klas, de bieb is ingericht met een ouderwets houten schoolbank, hierop het inktpotje en de pennen ernaast. Het roze doekje om je pen af te vegen ontbreekt, maar door het te benoemen komt de herinnering boven aan dat zachte viltachtig materiaal, waar de kroontjespen aan afgeveegd kon worden, soms bleef er dan wat stof aanhangen en had je gelijk een dikke mop op je papier . Oude platen hangen aan het plafond om de oppervlakte en inhoud te kunnen berekenen. De klas is gevuld met voornamelijk vrouwen en slechts drie heren.

Voor de klas staat Marjan, ze geeft Nederlands aan het V.M.B.O. onderwijs in Amsterdam en over die ´hobby ´van haar schrijft ze wekelijks vol humor haar ervaringen. De verschillen zijn niet eens zo groot in vergelijking met de leerlingen uit de Gelukkige klas van begin vorige eeuw. Ze wisselt citaten uit het boek af met haar ervaringen in het onderwijs en ze kan zo beeldend schrijven en vertellen dat je de leerling voor je ziet. Ze weet ons boeiend te onderhouden, wij krijgen geen tijd om in te dutten want we gaan aan de slag met het vouwen van vliegtuigjes en wij kijken welke het langst in de lucht blijft. Ze leert haar leerlingen spiekbriefjes te maken door de woorden op een reep papier te schrijven, ze vouwt het reepje in een trapje en per trede komt er een woord op dat geleerd moet worden. De reepjes worden steeds kleiner, naarmate de woorden eigen gemaakt zijn. Opnieuw beginnen en een nog kleiner briefje maken totdat er nog maar een paar woorden over zijn. Dat briefje stop je in je broekzak en de wetenschap alleen al dat daar het antwoord zit is al voldoende. De kans dat je het woord krijgt is klein en als je de vraag toch krijgt weet je het briefje voor je te projecteren. Een andere manier is opschrijven en in je linkerzak te doen. Als je het eigen gemaakt heb, mag het naar je rechterzak, totdat de stof eigen gemaakt is en je rechterzak leeg is en je linker vol. Moet ik toch eens uitproberen of dit ook met het leren van kerstliedjes gaat. Tot slot mogen we haar vragen stellen en zo hoor ik dat ze ver voor uit werkt en de betreffende leerling en ouders voor plaatsing het stukje laat lezen. De schoolverhalen gaan zelfs een jaar terug, met Sanne werkt ze 10 weken vooruit. Sanne reageert zoals zij zelf zou reageren, heftige tijden in het leven van Sanne, zijn heftige verhalen van haarzelf dat maakt het levensecht. Een andere tip is dat ze altijd voor luistervink speelt in de supermarkt of openbaar vervoer. Ze achteloos mogelijk doet ze haar ideeën op. Ik heb mijn lesje geleerd vanavond en het boek zal niet te lang ongelezen blijven.

Petra Oliehoek van Es

Wat jammer dat de mensen geen problemen kunnen ruilen.
Iedereen weet hoe hij die van een ander moet oplossen.
Oakes, Benny (1930)

De Blesruiters .. altijd en overal actief
De Pony Wintercompetitie is weer in volle gang. Op zondag 11 november vonden dressuurwedstrijden plaats in Nieuwe Wetering bij manege Hoogenboom.
De Blesruiters waren aardig vertegenwoordigd. Sandy v.d. Salm op Souillac in de Z categorie (2e met totaal 421 punten op 14 oktober behaalde ze de 1e prijs met totaal 417 punten); in de B categorie Kelly Doelman op Sjoerd 2e met totaal 377 punten( Kelly werd op 14 oktober 1e met totaal 386 punten) , Nadine Paardekooper werd 5e met totaal 359 punten en Deveny v.d. Kraan werd 7e met totaal 354 punten.
In de L categorie reden mee: Robbin de Haas op Frederica, zij werden 4e met totaal 365 punten (op 14 oktober 1e met totaal 365 punten), Sanne van Vliet op Kancho werd 8e met totaal 354 punten, Incarnita van de Berg, die na een langdurige ziekte van haar Springtime weer eens een wedstrijd reed, werd uiteindelijk 13e met totaal 351 punten. Britt Doelman schitterde op Sjoerd en behaalde voor de 2 proeven totaal 380 punten. Omdat op deze 11e november gereden werd voor de Rabobank Stimuleringsprijs voor alle ponyruiters in de klasse L van de Kring Rijnstreek werd Britt ook nog eens de gelukkige winnende amazone van het Rabo Talentenplan.
TOP!! Britt namens het bestuur en alle Blesruiters: HARTELIJK GEFELICITEERD.
Als prijs van het Rabo Talentenplan kreeg Britt een rugtas en sjabrak van de Rabobank en bovendien een VIP uitnodiging om op het KNHS centrum in Ermelo de Rabo Talentendag bij te wonen (zonder paard/pony). Tijdens deze dag krijg je een echte VIP behandeling en ontmoet je jouw paardensport idolen zoals Anky van Grunsven, Tineke Bartels en Rob Ehrens. Daarnaast neem je deel aan diverse workshops van professionals uit de paardensport en mag je een aantal clinics van topruiters bijwonen. Nou Britt, veel plezier.

Op zondag 16 december zal gereden worden voor de Rabobank Stimuleringsprijs voor alle ponyruiters in de klasse B en tevens voor de extra prijs in de klasse Z. Dus meiden zet hem op!! Veel succes.

Ellen Martens … een Blesruiter