Half februari ging ik weer terug naar Sucre, naar ‘huis’. In het vrijwilligershuis stonden Amaia en haar vriend Xabi me al op te wachten. De volgende dag gelijk carnavalsoptocht met de kinderen van Ñanta, het centrum waar ik weer aan de slag zou gaan. Voor de optocht werd iedereen geschminkt, nou ja er werd wat verf (gelukkig wel met water afwasbaar) op de gezichten gesmeerd. Een optocht met live muziek, een aantal kinderen speelden muziek op de panfluit en de anderen dansen er voor of achteraan… en de gewoonte is om naar iedereen waterballonnen te gooien en schuim te spuiten…. dus je begrijpt wel dat je niet droog eindigt. Diezelfde vrijdag werd ik bij Centro Educativo Ñanta verwelkomd met emmers water die natuurlijk over mij heen werden gegooid. Lang leve de Boliviaanse carnaval!!
Eind januari is één van de muren van het koloniale gebouw ‘Casa de Joventud’ omgevallen. Door instortingsgevaar kon Centro Ñanta niet meer functioneren achter dit gebouw. De overheid zal dit gebouw moeten restaureren … helaas kan dit in Bolivia wel even duren. Gelukkig heeft Ñanta een andere locatie gevonden. Bij de nieuwe locatie is er met de steun van Cordaid met het project ‘Vakopleiding, educatie & recreatie’ een computerlokaal ingericht. Hier leren de kinderen de belangrijkste computerprogramma’s, kunnen zij op de computer huiswerkopdrachten maken en educatieve spelletjes spelen.
Op zaterdag 28 april was het groot feest bij Ñanta, op deze middag werden 16 kinderen van groot tot klein gedoopt. Na de doop hebben de kinderen kunnen dansen en was er een heerlijke maaltijd. Naast dat de kinderen met de doop opgenomen worden in de katholieke kerk heeft de doop voor deze kinderen nog een andere belangrijke functie….. met het doopcertificaat is het makkelijker om een geboortecertificaat te verkrijgen. Een geboortecertificaat is zeer belangrijk bij het inschrijven op school, maar ook om een identiteitsbewijs te verkrijgen . Het was een bijzondere dag en ik heb er weer 3 peetkinderen bij in Bolivia: Cesar, Ricardo en Jonathan!!
Sinds half maart ben ik begonnen met Amaia huiswerkbegeleiding te geven aan de jongste jongens in het opvanghuis van Ñanta. De jongens, die in het opvanghuis wonen, komen van de bergdorpjes naar de stad om te werken en naar school te gaan, terwijl hun familie nog op het ‘campo’ woont. In de stad hebben zij geen woonplaats. Voor de internaten zijn zij vaak al te oud. In het opvanghuis van Ñanta kunnen 10 12 kinderen tussen de 11 –18 jaar worden opgenomen. Zij wonen met een Boliviaanse familie in een huis, veel privacy is er niet, maar ze hebben een thuis in Sucre en dat is belangrijk. Met Pasen heb ik me even laten gaan met de Nederlandse tradities, de kinderen vonden het prachtig maar heel raar… PAASEIEREN VERVEN .. en het was natuurlijk heel vreemd dat je deze gekookte eierkunstwerkjes nog gewoon kon opeten. Het zoeken van chocolade eieren was ook een groot succes. Op 30 april hebben we met de kinderen en de Nederlandse vrijwilligster Laura hutspot gemaakt, een typisch Nederlands gerecht op deze koninklijke dag!!
Smullen maar… terwijl in Nederland op de Koninginnedagmarkt flink wordt gewerkt om geld in te zamelen voor deze kinderen!
In april van dit jaar is de vereniging Charles de Foucauld begonnen met een nieuw programma om kinderen met een handicap in de bergdorpjes van de regio Potobamba (departement van Potosí) te ondersteunen in hun woonomgeving. Elke 14 dagen gaat een interdisciplinair team met mensen uit gezondheidszorg ,educatie en maatschappelijk werk naar de regio. Dit is een arm gebied waar de mensen veelal nog leven zonder stromend water en elektriciteit, het leven is daar nog echt iedere dag overleven! Kennis, informatie en hulp voor mensen met een handicap ontbreken. Als er een ‘doktersploeg’ komt, wordt er meteen gedacht dat we een gehandicapt iemand kunnen genezen. Dit is natuurlijk niet het geval, met een pilletje gaat de handicap ook in Bolivia niet weg. Met het programma wordt ambulante zorg gegeven aan mensen met een handicap. Aangezien we maar weinig in ieder deel van Potobamba komen, leiden we leerkrachten, verplegers en gezondheidspromotors op deze ondersteuning te bieden met dit wel heel bijzondere ‘rugzakje’.
21 september ben ik weer aangekomen in Nederland.
Na de Amigos kaartavond vlieg ik weer naar Bolivia. Terug naar Sucre, naar de kinderen van Ñanta, het Boliviaanse leventje, de armoede en politieke onrust, de rijke cultuur .. naar daar waar op dit moment mijn hart en leven ligt!
Saludos,
Linda de Jong