Honderdvijftig ronden stonden op het rondenbord bij de start van de 9e wedstrijd om de Essentcup op ijsbaan De Scheg in Deventer. Eric Hulzebosch gooide gelijk na de start de knuppel in het hoenderhoek. Na 15 ronden ontstond een kopgroep van 20 man met alle toppers uit het peloton. De Fransman Michaud sloot als eerste achteraan bij het peloton. Anderen hadden meer moeite om aan te sluiten omdat Hulzebosch, ploegmaat van de Fransman, het tempo van het peloton onmiddellijk opschroefde. Een uitermate mooie actie van Hulzebosch. De wedstrijd bleef levendig. Tijdens de verzorgingsronden (tussen 80 en 90 ronden)
trachtte Angenent te ontsnappen, hetgeen niet lukte. Later, na 120 ronden, lukte het Angenent wel om weg te rijden met de sterk rijdende Jeroen de Vries en Peter Baars. Angenent en de Vries pakten hiermede twee ronden voorsprong op het peloton. De Fransman Michaud won de sprint van de 16 man met een ronde voorsprong. Henk Angenent won de wedstrijd voor Jeroen de Vries. Heideman blijft leider in het klassement. Bij de dames won eindelijk Linda Verdouw nipt voor Petra Grimbergen en Sandra de Ronde.
Martijn van Es is weer topfit. Zaterdag acteerde hij uitstekend. Jammer genoeg miste hij de uitloopronde, omdat er al twee ploegmaats vertegenwoordigd waren. In de eindsprint van het poloton was Martijn de snelste en finischte als 18e in de westrijd. Zondag bij het Zuid Holands kampioenschap reed Martijn naar een 2e plaats nipt achter Lars Hogenboom. Beiden hadden twee ronden voorsprong. Joost Juffermans zat te veel naar achter bij de vroege ontsnapping. Had ik nooit verwacht dat het zo vroeg al zou gebeuren, aldus Joost. Toch heeft hij diverse keren meegedaan om met een groepje weg te rijden. Jammer genoeg mocht het niet lukken en finishte hij moegestreden als 37e. Zondag op de Uithof bij het Zuid Hollands kampioenschap stond Joost als derde naast de winnaar Lars Hogeboom. Joost en de gebr. Switser hadden een ronde voorsprong. Margreet Merbis is inmiddels lid geworden van de Stompwijkse IJsclub. Ze is er trost op. Zaterdag in Deventer ging het wederom uitstekend met Margreet. Enkel in de eindsprint is ze nog te lief. Ze finishte als 11e. Zondag op de Uithof bij het Z H kampioenschap werd ze prima 2e achter Linda Verdouw. Mariska Scholtes blijft constant presteren, bij de Van Vlietcup zat ze weer net naast de bloemen als 4e. Zondag tussen de landelijke rijdsters, en dat gaat hard, finishte ze als 10e. Prima gedaan. Ook Robbert de Groot was present bij het Z H kampioenschap. Hij had net daarvoor bij de 3 km veel moeten geven en aan het eind van de wedstrijd was de tank leeg. Geef niets, volgende keer beter. De volgende wedstrijd is zaterdag de 6e in Haarlem voor de dames A en B rijders, start om 19.30 uur. Dan op dinsdag de 9e start de The Greenery six. Dit betekent zes dagen achtereen aan de bak. We starten in Breda vervolgens Eindhoven, Assen, Alkmaar, Utrecht en de finale op zondagmiddag in Den Haag. Uiteraard verwacht ik dan weer vele Stompwijkse schaatsliefhebbers.

Weekend zonder hoogtepunten.
Puur sportief bekeken was het afgelopen weekend een van de mindere van het lopende seizoen. Werden we tot nu toe wekelijks verwend met promoties en vele persoonlijke records, dit keer moeten we het doen met slechts 3 nieuwe p.r.’s. Ondanks dat er vrij veel Stompwijkse schaatsers in actie kwamen, hadden de meesten van hen het dit keer net niet. Natuurlijk waren er verzachtende omstandigheden aan te voeren. Zo moest in het ochtendprogramma een deel van de ritten afgewerkt worden op zeer zwaar ijs en kampten in het avondprogramma veel deelnemers met ziekte.
In de ochtend wisten Phinney Disseldorp en Bruno van Rijn als enige me een persoonlijk record huiswaarts te keren. Phinney verbeterde zich op de 500 meter met ruim een halve seconde tot 1.02.10, terwijl Bruno op de 300 meter zijn beste tijd met ruim 4 seconden aanscherpte tot 31.58. Op de 100 meter (12.32) en de 500 meter (50.44) kon hij zijn beste tijden niet verbeteren.
Donny van Marwijk leek op de 1ste 500 meter nog niet goed wakker. Zijn score van 47.81 was zijn minst goede tijd van het seizoen. In zijn 2de race wist hij zich wel te revancheren. Met 46.51 bleef hij slechts 0.02 sec verwijderd van zijn beste tijd. Thom van Beek had zich veel voorgesteld van zijn eerste optreden bij de pupillen 1. Mogelijk door zijn gretigheid ging het op de 1ste 500 meter al helemaal mis bij de start. Tot 2 x toe was hij veel te vroeg weg, wat hem een diskwalificatie opleverde. In zijn 2de race herstelde hij zich wel enigszins (52.23), maar niet voldoende voor een p.r.
Marjolijn Rotteveel had haar dag evenmin niet. Na een val op de 100 meter, wilde het op de 300 en 500 meter ook al niet vlotten. Met haar tijden van 34.47 en 54.22 kwam ze niet in de buurt van haar beste tijden.
Alex Havik en Rick van Boheemen kwamen twee maal in actie op de 500 meter. Alex zijn beste score was 51.58, terwijl Rick 57.63 liet noteren.
Zoals eerder gemeld ging het in de avond al niet veel beter. Alleen Marleen de Haas kwam hierbij tot persoonlijk succes. Haar eindtijd op 1500 meter van 2.21.78 was bijna 2 sec sneller dan haar oude toptijd. Op de 500 meter scoorde ze een van haar betere tijden dit seizoen: 45.25. Nathalie van Rijn legde de 500 meter af in 47.84 en liet vervolgens op de 1500 meter haar beste seizoentijd noteren: 2.31.69.
Femke en Ilse Hilgersom hielden het beiden na 1 afstand voor gezien. Hoewel hun tijden over 500 meter niet eens zo beroerd waren (Femke 43.01 en Ilse 45.76) voelden ze zich dat wel.
Tim Gareman liet een goede 500 meter (40.69) volgen door een matige 1000 meter (1.25.51). Mogelijk lag ook hier het griepvirus al op de loer.
Robert de Groot kwam onder zware omstandigheden op de 3000 meter niet verder dan 4.36.58.

Let op: In verband met sinterklaas is er komende vrijdag 5 december geen training.
Tom de Haas

Het Steunpunt Mantelzorg Leidschendam/Voorburg organiseert de komende maand twee contactbijeenkomsten. Het thema op deze middagen is ´de sociale kaart´. Er zijn veel instellingen en voorzieningen in de eigen omgeving waar mantelzorgers gebruik van kunnen maken. Hoe vindt ú de weg naar de juiste organisatie of hulpverlener?
Op vrijdagmiddag 12 december bent u van harte welkom in Wijkcentrum Oranjehoek, Oranje Nassaustraat 1 te Voorburg en op maandagmiddag 15 december in Ontmoetingscentrum De Schuitenjager, Scheepswerf 18 te Leidschendam. Wie zorgt voor een zieke of gehandicapte partner, familielid, vriend of buur, is mantelzorger. Veel mantelzorgers ervaren hun hulp als vanzelf sprekend, maar het kan heel zwaar zijn. Bovendien krijgen ze vaak weinig steun vanuit hun naaste omgeving. Dan is het prettig om je eens te kunnen uiten temidden van mensen, die uit eigen ervaring weten waar je het over hebt. Tijdens de contactbijeenkomsten vinden mantelzorgers steun bij elkaar en bovendien is er ruimte voor het uitwisselen van allerlei praktische informatie. De bijeenkomsten duren van 14.00 tot 15.30 uur. Vanaf 13.45 uur staat thee en koffie klaar, deelname is vrijblijvend en gratis. Het Steunpunt Mantelzorg Leidschendam/Voorburg biedt advies en informatie, praktische steun en een luisterend oor. Het is bereikbaar op alle werkdagen, behalve woensdag, van 9.00 uur tot 12.00 uur via telefoonnummer: 070 – 444 24 21.

Ubu is een figuur dat ontsproot uit de brein van de Franse auteur Alfred Jarry (1873 – 1907).Meer dan honderd jaar geleden, hij was toen 15 jaar oud, schreef hij een parodie op zijn scheikundeleraar, een klein, dik en angstig mannetje op zoek naar macht. Alfred Jarry wilde het stuk op school opvoeren maar dat mocht niet van de schoolleiding. Wellicht vonden zij het stuk een tikkeltje platvloers.
Jarry liet de moed niet zakken en bleef aan het stuk werken. Jaren later was Ubu uitgegroeid tot een echte theatertekst: ‘Ubu Roi’. Anarchistisch, revolutionair en fantasierijk. Het werd uiteindelijk een stuk over een dikke, vraatzuchtige, kleinburgerlijke man die door moord en geweld aan de macht komt. Ubu gaat meedogenloos tekeer alleen maar voor een stuk leverworst.
Op 10 september 1896 wordt Ubu Roi voor het eerst opgevoerd in het theater. Het publiek reageert geschokt; het stuk hangt aaneen van gevloek en gruweldaden.
Het werk van Alfred Jarry is achteraf gezien van grote invloed geweest. Ubu Roi wordt vaak gezien als het eerste absurdistische toneelstuk. Ubu Roi wordt nog regelmatig in allerlei versies over de hele wereld opgevoerd.
Leidschendam Voorburg heeft zijn eigen Ubu: ‘Het beeld Ubu is op 15 november 2003 door burgemeester M.A.P. van Haersma Buma en Jan Snoeck officieel onthuld. Ubu weegt 3.000 kilo, is twee meter hoog en heeft een spanbreedte van twee meter. Ubu staat naast de nieuwe brandweerkazerne in Voorburg.’
De gemeente heeft ook kleine Ubutjes. Die worden als onderscheidingsteken uitgereikt aan personen die zich gedurende langere tijd op enigerlei wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de gemeenschap.
Bovenstaande informatie komt van verscheidene websites.
Thea Ambagtsheer

Stompwijk ’92 heeft 750 leden en kan rekenen op de onvoorwaardelijke inzet van om en nabij de 125 vrijwilligers. De sporthal is uitstekend onderhouden, en het park ligt er keurig bij. Carnaval is serieuzer dan vaak wordt gedacht en de functie van prins levert een positieve bijdrage aan de persoonlijke ontwikkeling. En dan staal! Staal is het mooiste materiaal ter wereld. Staal heeft potentie.

Aan het woord is Jan Luiten. Wie kent hem niet. De man van Stompwijk ’92. Of nee, de éx man van Stompwijk ’92. Sinds eind oktober is hij geen voorzitter meer. Niettemin spreekt hij met overtuiging over de vereniging. Die zit hem aan het hart gebakken dat merk je aan alles. Niet dat hij er emotioneel over doet, zeker niet. Hij klinkt correct en zakelijk, en spreekt in hecht geconstrueerde zinnen. Voor hem geen modieus geleuter.
In het kader van mijn inburgeringcursus begint Jan te vertellen over hoe de sporthal tot stand is gekomen. Er waren eens drie sportverenigingen die samen gingen werken om een dak boven hun hoofd te krijgen. De voetbal, de handbal en de gym. Drie afzonderlijke elementen met drie uitgesproken karakters. De één wat welgestelder dan de ander. Aan Jan de nobele taak de drie tot één geheel te smeden maar wel met behoud van het eigen gezicht.
Hij doet er nuchter over: ‘We kregen drie maanden de tijd om alles te organiseren. Met ‘we’ bedoel ik Eric Fontein, Kees Luiten en ik. De doelstelling was even eenvoudig als gecompliceerd. Eric, Kees en ik hebben er in juli 1991 een enkele zaterdagmiddag over gedaan om op één lijn te komen. We waren het al snel eens: het was nu of nooit. Het kostte ons vervolgens weinig moeite de drie voorzitters van de verenigingen te overtuigen. Dat waren Jos Ramakers van de voetbal, Ton van Geijlswijk van de handbal en Anton de Winter van de gymnastiek. Na vele gezellige en positieve vergaderingen gingen we er dus voor; op een avond in oktober ’92 werden de drie verenigingen opgeheven en werd Stompwijk ’92 opgericht.’

Daarna begon het wervende werk. ‘We zijn wekenlang bezig geweest met het inpraten op wethouders en raadsleden. Er werd gepuzzeld en gerekend en uiteindelijk bleef er één obstakel over: een kostenpost van 35.000 gulden per jaar voor het schoonmaken, ten laste van de gemeente . Toen heb ik gezegd: nou, dan doen we dat wel zelf! Om een lang verhaal kort te maken; we beloofden de eerste tien jaar zelf de hal schoon te houden. Dat scheelde de gemeente dus een aanzienlijke som geld. In december ‘92 konden we gaan bouwen en in oktober ’93 stond de hal er. De opening was een feest.’

Dat kon u nou wel aanbieden, dat zelf schoonmaken, maar dat kan nog wel eens tegenvallen als er daadwerkelijk gezwabberd moet gaan worden. ‘Toch niet’ vervolgt Jan ‘dat schoonmaken doen we nu al elf jaar en dat gaat buitengewoon goed. De sporthal is prima onderhouden en het park ligt er keurig bij. Dankzij de enorme inzet van onze vrijwilligers. Zij zijn de kracht van de club. We hebben ook een goed bestuur. Met z’n allen volgen we één lijn en hebben we één doel.’ Op mijn vraag wat dat doel is, antwoordt Jan ‘Het bieden van maximale facilitaire omstandigheden tegen minimale prijs.’ Dat is klare taal. Daar is geen woord Spaans bij.

Zoals u het vertelt, klinkt het allemaal zo eenvoudig. Maar dat is het vast niet geweest. Over welke eigenschappen moet je beschikken om een gecompliceerde situatie hanteerbaar te maken en in succes om te zetten? ‘Je moet een duidelijk doel voor ogen hebben, positief zijn en realistisch. Combineer dat met een vermogen tot relativeren. Als je het doel bereikt hebt, kun je uiteindelijk tevreden zijn.’

De overheid is nogal aan het bezuinigen de laatste tijd. Merkt Stompwijk ’92 daar iets van?
‘De gemeente Leidschendam Voorburg heeft zich altijd heel behulpzaam getoond. Laat ik dat vooropstellen. En die bezuinigingen; tja, van een kale kip kan je geen veren plukken.Althans, dat is de situatie van dit moment. Gelukkig komt het bij ons minder hard aan, dankzij ons vrijwilligersleger. Schoonmaken deden we altijd al zelf dus daar hoeft de gemeente ons nu niet mee te belasten. Die regeling loopt gewoon door.

De overheid wil dat het roken in sportkantines een halt wordt toegeroepen. Kent Stompwijk ’92 een rookbeleid?
‘Daar hebben we in huis afspraken over gemaakt. Op zaterdag mag er pas na tweeën gerookt worden. De kantine zal binnenkort voor een gedeelte rookvrij worden gemaakt. Bij de kaartavonden wordt er tijdens de eerste twee series niet gerookt.’

U heeft laatst de Ubu* gekregen van de gemeente Leidschendam Voorburg. Voor uw verdiensten voor Stompwijk’92. Gaat u de vereniging straks niet missen?
‘Ik blijf gewoon bij de club betrokken hoor. Maar het is genoeg geweest; het is tijd voor nieuw bloed. Ik heb bestuursleden zien gaan en komen. De enige die er van het begin af aan bij is geweest, en nog steeds is, is Max van Dijk, onze ‘kantinebaas’.
Vergis je niet, ik heb het reuze druk in mijn vrije tijd. Ik zit nog in een paar andere besturen, en ik ben bijvoorbeeld voorzitter van de oud prinsen van de Gaanders. Dat is erg leuk. In 1982 was ik zelf prins. En nee’ reageert hij op mijn opmerking over feesten en gezellig dronken worden ‘daar gaat carnaval niet over. Natuurlijk pakken we een pilsje, maar er is meer dan dat. Toen ik voorzitter werd van de Gaanders hebben we hard gewerkt aan imagoverbetering van de vereniging. We gaan op ziekenbezoek en brengen een beetje gezelligheid in bejaardencentra. Dat doen we met prins, page, raad van elf en het befaamde oud prinsenkoor. We bezoeken ook scholen. En prins zijn, is ook leerzaam. Ik heb prinsen zien komen die stiknerveus hun eerste toespraak hielden en als je ze dan een week later een zaal hoort toespreken! Dan hoor je een heel andere man.’

U heeft tussen al dat gevoorzitter door ook nog een bedrijf opgezet en, ook niet onbelangrijk, een gezin gesticht. Heeft uw echtgenote nooit eens ‘stop’ geroepen?
Ah, nu drijft er een warme glimlach de kamer binnen! ‘Mijn vrouw heeft mij altijd veel vrijheid gegund. Soms denk ik wel eens, misschien een beetje te veel.’ Jan vertelt over de vakanties die ze samen houden, en over zijn drie kinderen die her en der in Nederland wonen. De glimlach wordt nog een tandje mooier als hij spreekt over zijn twee kleinkinderen die het leven van hem en zijn echtgenote nu zo bijzonder maken.
Ineens begrijp ik het. Al die bezigheden, al die spankracht en duidelijke hoeklijnen, die warmte: bij Jan volgen de etappes elkaar niet op, ze lopen parallel aan elkaar. En hij ziet kans bij alles het perspectief te behouden.

Het gesprek nadert zijn einde. Op de valreep komt Jan over staal te spreken. ‘Staal heeft potentie’ houdt hij mij voor. ‘Zúlke mooie dingen kun je ervan maken; maakt niet uit of je over een brug of een fietsenrek praat. Het kan allemaal met staal.’ In een ommezientje tovert hij glanzende foto’s te voorschijn van prachtige constructies en verbindingen met bouten. Eerlijk waar, het ziet er schitterend uit.
Jan: ‘Alles is mogelijk met staal en dat komt mede door al die prachtige conserveringsmethoden van tegenwoordig. Vroeger maakte je een hek en als het af was dan deed je er een lik verf over. Maar het volgende jaar roestte het onder je handen vandaan. Dat is vandaag de dag helemaal niet meer aan de orde. Je kunt er zelfs prachtige huizen van bouwen.’

Natuurlijk zit Jan ook in een club van staalmensen die fijn met elkaar filosoferen over de toegevoegde waarde van staal. Het verbaast me niets, Jan kijkt niet op een clubje meer of minder. Ter afsluiting krijg ik een staaltijdschrift mee. Als ik er thuis in zit te bladeren lees ik in het onderschrift bij een stalen huis: ‘Alle verbanden kun je wegwerken onder één kap.’
Of het over Stompwijk ’92 gaat!
Thea Ambagtsheer

Op 9 december beginnen we om 18.30 uur in het Dorpshuis met een kerstoverweging door pastoor v.d. Plas. Daarna zullen we kunnen genieten van een heerlijk Thaise buffet dat Anchalee voor ons zal maken. Willen de dames, die zich wel hebben opgegeven maar nog niet betaald, dit zo snel moge lijk doen. Ook zijn er nog een aantal dames, die hun contri butie nog niet betaald hebben. Overmaken kan natuurlijk ook naar het rekeningnr. dat achter in het boekje staat.
Hilda Klerks

Uitslag loterij vogelvereniging De Vogelvriend

De prijzen kunt u afhalen bij R. Soonius, van Santhorststraat 89

Museum i.o. ’t Lavende Hert te Leidschendam.
Een veel gehoorde kreet: waren de winters maar weer zo als vroeger. Onzin zullen de weerkundigen zeggen, het is altijd zo geweest. Kwakkelen en zo nu en dan een echte ijswinter.Maar wat bedoelt men eigenlijk hiermee. Veelal komt het geïdealiseerde beeld van een mooie winter voort vanuit jeugdherinneringen, besneeuwde weilanden en bevroren sloten en vaarten, als iets geweldigs. Voor volwassenen was dit veelal anders. Naast misschien enig vermaak, waren er ook de nodige on gemakken. Een bekend gezegde was dan ook: “en ’t is geen ijs of ’t kost mensen vleys”. Dat de winter dus niet alleen bestond uit plezier, maar ook uit kou, ‘die deur vel en vlees passeerde’, en soms slachtoffers eiste en ongemak gaf, was de andere zijde van het geheel. Op oude prenten en schilderijen zien we mensen vaak afgebeeld met mantels om het hoofd gedragen tegen de vrieskou en men hield binnenshuis zelfs de hoed op. Het gebeurde niet zelden, dat mensen door gebrek aan beschuttende kleding, of gebrekkige of geen verwarming in hun huizen, doodvroren. Om maar niet te spreken van de mensen, die langs of op de weg omkwamen of die verdronken, omdat ze door het ijs zakten of in een wak terecht kwamen. Kortom de soms geromantiseerde mooie winters hadden ook zo hun bittere keerzijde, niet alleen vroeger maar nu ook nog.
Waarschijnlijk doelt men op iets anders, wat door de eeuwen heen hetzelfde is gebleven. Het plotseling opwellende gevoel dat zich meester maakt van de bevolking tijdens een winter en wat men ‘schaatsen’ noemt. Dit typisch oer Hollandse volksvermaak, veelal voor een buitenlander niet te begrijpen, verspreidt zich dan in een razend tempo over het gehele land. Na de eerste nachten vorst wordt er dan ook al om de eer gestreden waar de eerste rit op natuurijs kan worden gereden en wordt er ook al voorzichtig aan een heuse Elfstedentocht gedacht. Is het voor de één een meer plezierig vermaak, voor de ander is het een meer sportieve bezigheid, die op prestatie is gericht. Waarschijnlijk is dit ook de reden waaraan men denkt als men zegt dat de winters vroeger beter waren dan nu. Het verlangen om op twee ijzers over bevroren wateren te zwieren of te racen.
Naast het schaatsen was er nog ander wintervertier. Iets wat men helaas niet zoveel meer ziet, was uitrijden gaan met de arrenslee als ook ringsteekwedstrijden met de arrenslee. En natuurlijk vermaakten de jongsten zich met sleetje rijden. Kortom als het weer het toe liet, was er genoeg winterpret te beleven.
De tentoonstelling ‘Winterpret’ (4 december 2003/29 februari 2004), staat o.m. in het kort stil bij de geschiedenis van het schaatsen (de verschillende vormen hierbinnen). Daarnaast wordt er aandacht besteed aan de ijsvereniging ‘Nut en Vermaak’ uit Stompwijk. Deze ijsvereniging begon 110 jaar geleden (1893) met korte baanwedstrijden, waarbij de hoofdprijs een paar kilo spek was. In de loop der jaren zijn uit hun gelederen enkele wereldkampioenen op de schaats voortgekomen. En de ijsvereniging ‘de Molen vaart’ uit Leidschendam, nog niet zo oud maar zeker niet minder actief. Tevens wordt er ook ruimschoots aandacht besteedt aan de diverse ijssleden. Want wat moet het vroeger een mooi schouw en klankspel zijn geweest, het rijden met een arrenslee. Vaak schitterende bewerkte sleeën met hiervoor een paard, opgetuigd met bellentuig en carillon. Natuurlijk ontbreekt dit Stompwijkse stukje schoonheid op de tentoonstelling niet als ook het wel bekende priksleetje en enkele andere sleeën.
Kortom ook al vriest het nog niet en valt er ook nog geen sneeuw, het Museum i.o. ’t Lavende Hert is er winterklaar voor en is omgetoverd in een bijna sprookjesachtig geheel, compleet met een koek en zoopietent.
Museum i.o.’t Lavende Hert, Damlaan 60 te Leidschendam Tel.070 3876528
Openingstijden donderdag tot en met zaterdag van 13.00 16.00 uur.

In verband met de viering van Sinterklaas sluiten de bibliotheken op vrijdag 5 december om 16.00 uur. De locatie Stompwijk is vrijdag 5 december gesloten. Uitleentermijn verlengen? Leners kunnen 24 uur per dag, 7 dagen per week gebruik maken van de tele fonische verlenglijn, 070 3877007 (€ 0,75 per lenerspas)
Expositie: Gedurende de maand december wordt in de expositieruimte van de bibliotheek aan het Fluitpolderplein werk tentoongesteld van Marina Ruivenkamp.

Nog even en dan zijn de feestdagen weer in aantocht. Misschien heeft u gedacht: ik moet wat nieuws hebben die dagen, en dat is mogelijk. Op maandag 8 december om 2 uur komt in het Dorpshuis de firma Bijsterveld weer met een mooie collectie kleding. Er is vast wel wat voor u bij. Komt u gerust eens kijken, het is met veel korting. Ook staat er net als altijd de koffie en thee voor u klaar. Tot ziens op maandag 8 december. Bestuur K.B.O.