Soms kun je plannen maken en die vervolgens in het kleinste detail uitwerken. Zo had ik een plan de campagne om de Kermisdagen (Paardendagen van Stompwijk) door te komen, ware het niet dat mijn rug het weer eens begaf tijdens, op het oog, wat lichte tilwerkzaamheden, om precies te zijn: kerkbanken! Een opdracht van Hogerhand zogezegd en dat kon ik natuurlijk niet weigeren, vooral omdat ik enkele dagen daarvoor nog tijdens een kerkdienst minimaal had meegezongen met de stichtelijke liedjes….Het was meer een soort neuriën….Zoon Youri daarentegen zong uit volle borst mee dus ik denk niet dat iemand het gezien had omdat mijn mond wel bewoog….een soort play backen dus…Zodoende wilde ik wel helpen om het weer een beetje goed te maken met Hogerhand. Uiteindelijk stonden de kerkbanken weer op hun plaats alleen zaten mijn rugwervels op de verkeerde…
Nu lukte het me wel om vrijdagavond naar de brommerraces te kijken, zij het dat ik zo scheef stond als de bekende toren van Pisa. Desalniettemin kon ik me aardig staande houden en was mijn grootste probleem twee kinderen van me die steeds aan me zaten te hangen en om me heen zaten te rennen omdat ze helemaal dol waren dat de Kermis weer begonnen was. De brommers vonden ze wel leuk maar het allerleukste vonden ze toch wel als er iemand met brommer en al naast de planken gingen rijen die over de sloot gelegd was….Helaas voor hen waren de deelnemers dit jaar optimaal getraind en werd er weinig geprobeerd om op het water te rijden…..
Daarna moesten er natuurlijk nog even wat kermisattributen uitgeprobeerd worden en kwamen we ver na zonsondergang thuis…Mét oliebollen voor Mama!
Zaterdag was gepland om samen met twee vrienden ‘even’ een scooter in elkaar te zetten maar door mijn rug kon ik alleen maar lijdzaam toezien vanuit een tuinstoel. Tussendoor strompelde ik nog wel even met de kinderen naar de snikhete tent waar een kindervoorstelling was maar de rug bleef zich verzetten. Halverwege de avond kon de brommer weer rijden en vroeg ik of ze geen onderdelen over hadden die in mijn rug geplaatst konden worden zodat mijn lichaam weer een beetje normaal kon functioneren. Helaas. Wel boden ze me nog een alcoholhoudend drankje aan om daarmee de spieren wat losser te maken maar ook dat werkte niet.
Op de rustdag van de week besloot ik om daar dan ook maar gebruik van te maken: languit op de bank en een elektrisch kussentje onder de rug. Heerlijk! Het zweet liep van mijn kop maar het resultaat mocht er wezen: ’s Avonds kon de kermis weer bezocht worden! Wel was ik zo verstandig om mezelf niet in het nachtelijk leven te storten wat nu eenmaal onlosmakelijk met de Kermis verbonden is. Nee, keurig op tijd naar huis, terug naar mijn lekkere warme kussentje en een koud drankje met een rietje.
Het is nu maandag en het zitten achter de pc gaat me goed af. Het lukte me vanmorgen zelfs om een broek aan te trekken en de hond uit te laten. Veters strikken moet ik nog aan mijn lieve vrouwtje of aan mijn kinderen overlaten…
Kortom, de Paardendagen zijn voor mij niet helemaal in het water gevallen. Ik gok er op dat ik de laatste nacht van dit festijn toch nog even mee kan maken. Alleen moet ik het dansen maar even overslaan….
Arjen Veldhuizen
P.S. Organisatie Stompwijkse Paardendagen: HET WAS WEER GRANDIOOS!