Een koning bestaat bij de gratie van het volk. Vertaal die stelling naar het Stompwijks en je krijgt: de jaarlijkse paardendagen bestaan bij de gratie van de Harddraverijvereniging Nooit Gedacht. Wat is dat toch met die Stompwijkse paardendagen, alias kermis; deze jaarlijks weerkerende gekte die geestelijk gezonde mannen en vrouwen uit hun luie stoelen rukt en in botsauto’s doet plaatsnemen of op een tribune midden in het weiland! Voor de doorsnee Randstedeling ongetwijfeld een nogal buitenissige vorm van vermaak. Toevallig las ik in het kermisweekend een stukje in de krant over problemen waar pretparken mee kampen: ‘De organisatoren van evenementen willen iedereen ter wille zijn. Het hele gezin moet een dagje fun beleven.’ Het schijnt dat er ‘formules’ nodig zijn om de moderne mens te amuseren. En zonder ‘thema’s’ is het tobben geblazen. Nou, ze zouden eens een dagje mee moeten draaien op de Stompwijkse paardendagen. Geen formule te zien om over thema’s maar te zwijgen, en toch een evenement dat klinkt als een klok.

* Voorbereidingen
Toch vereist het heel wat voorbereiding voordat u zich in Stompwijks meest beroemde feest kunt storten. Een kermis groeit niet vanzelf uit een weiland en ook tribunes ontstaan niet zonder mankracht. Onder voor mijn waarneming onduidelijke regie wordt er al dagen van te voren gewerkt aan van alles en nog wat. De verrijzenis van een lantaarnpaal naast de mestvaalt is het eerste zichtbare teken dat het feest aanstaande is. Op het erf van mijn schoonzoon wordt fanatieker dan anders gesleept, geveegd en gewied (niet noodzakelijk in die volgorde). En de slootkanten worden nog eens extra gemaaid. Het moet er allemaal pico bello uitzien. De hooitas wordt uit het zicht gewerkt en de paarden verdwijnen in de stal. Uit de schuur wordt een oud bestelbusje tevoorschijn getoverd en oh wat een genot: accuutje er in en hij doet het weer. Klaar voor het transport van materieel. Uit hetzelfde schuurtje worden aankondigingsborden opgediept die langs alle toevalswegen naar Stompwijk worden geplaatst teneinde het langsrazende verkeer op de aanstaande heuglijke gebeurtenis te attenderen.

* Opgewekte manschappen
Zo’n week voordat de Paardendagen zijn uitgerekend, verschijnen de manschappen van Nooit Gedacht. Ferme jongens, stoere knapen die goedgemutst de opbouw van de tribune ter hand nemen. Tropische temperaturen mogen de pret niet drukken. De mannen plaatsen drang en bouwhekken, hangen frivole feestverlichting op, plaatsen aanwijzingen om het verkeer in goede banen te leiden en bevestigen reclameborden. En voordat je tot tien kan tellen ontspruiten uit onze woonhuizen kabels en waterleidingen aan hun normale netwerk om gans het strijdperk van energie en water te voorzien. Volgens Nico van de Bosch, voorzitter van Nooit Gedacht, is het alles bij elkaar genomen niet zo’n heel ingewikkeld karwei. Er bestaat sinds jaar en dag een draaiboek en als je alles wat er aan handelingen instaat hebt afgevinkt dan is Nooit Gedacht er helemaal klaar voor. Het draaiboek wordt jaarlijks aangepast aan nieuwe ontwikkelingen. Dit jaar ondervond de bouwploeg de zegeningen van het gebruik van een shovel. Een vorm van sponsoring in natura die gegeven de tropische temperaturen als een geschenk uit de hemel kwam. Het scheelde een boel gesjouw.

* Vroeger en nu
Zonder sponsors zegt Nic, is zo’n evenement niet meer rond te breien. En hij kan het weten want hij spreekt uit ervaring. Zo’n zesendertig jaren al maakt hij deel uit van het bestuur en hij zit vol verhalen over de paardendagen. Bijvoorbeeld hoe hij in vroeger dagen als voorzitter zelf naar de politie ging om ‘even’ de organisatie door te praten. ‘Toen hadden we hier nog een eigen agent. Tegenwoordig komen ze uit Leidschendam. De wijkagent wóónt niet eens meer in Stompwijk.’ De regelgeving voor veiligheid is in de loop der jaren verscherpt. Daar kan ik zelf over meepraten want onlangs kwam de overheid bij ons langs in de vorm van twee personen die ter plekke de situatie aangaande het vuurwerk in ogenschouw wilden nemen. Vuurwerk en risico’s gaan soms hand in hand. Sinds Enschede zal niemand in Nederland dat willen tegenspreken. Bij de vergunningverlening kijkt de overheid ook naar milieuaspecten. Nic vindt dat wel een goede zaak, maar als je hem diep in zijn hart kijkt, ook wel een beetje overbodig want het bestuur van Nooit Gedacht houdt altíjd al rekening met het milieu. Alle vuurwerkafval wordt tot op het laatste snippertje opgeruimd.
Over opruimen gesproken; ik weet nog dat ik vorig jaar, op mijn eerste kermis zogezegd, oprecht onder de indruk was van het feit dat er iedere ochtend een schoonmaakploeg van Nooit Gedacht verschijnt om alle bierglazen en ander afval op te ruimen. Geweldig. Na een uur is er van de vorige avond niets meer te zien.

* Vrijwilligers
Ik vroeg aan Nico hoe hij toch aan al die vrijwilligers komt. Het wemelt ervan terwijl dat bij andere verenigingen nog wel eens een probleem wil wezen. ‘Ach weet je’ zegt hij ‘je moet ze goed verzorgen. Als we hier s’avonds na het bouwen weggaan dan gaan we met z’n allen een pilsje drinken of een colaatje of zo. En er is voor iedereen een lekker kippenboutje. Dan zitten we gezellig na te praten en te lachen, en dat werkt als een trein.’ Wel, met deze tip kan menig vereniging zijn voordeel doen. Het schort hier en daar nogal eens aan waardering voor vrijwilligers en dat wil het enthousiasme gemakkelijk temperen. Laten we wel wezen, onderwaardering is niet de kortste weg naar uitbreiding van de gelederen.

* Defilé
Kermis gaat met veel, heel veel geluid gepaard en niet te vergeten veel uiterlijk vertoon. Vier dagen lang kregen wij een defilé voorgeschoteld waar een koningin haar vingertjes bij af zou likken. Wat een geweldige parade van voetgangers, fietsers, brommers, scooters en auto’s. Ik ben weer geheel op de hoogte van de laatste mode op uitgaansgebied en welke auto je moet rijden wil je een beetje hip overkomen. Ook de keuze van honden valt op; Jack Russells hebben definitief hun plaats onder ons verworven. Ik weet nog toen wij onze eerste jackie kregen. We waren het mikpunt van sport onder onze kennissen. Há, daar hoef je nu niet meer bang voor te zijn. Kortom, de komende en gaande mensen hebben ons leven van alledag aanmerkelijk opgefleurd.

* Een incident
Slechts één incident beduimelde het geheel aan vrolijke dagen. De eerste nacht om vier uur werden wij gewekt door een razende Stompwijker die bezig was de woede over zijn armzalige leven op de hekken af te koelen. Om zijn humeur te onderstrepen stootte hij rauwe kreten uit. Bij het vernielen zette hij zijn handen ver uiteen aan de hekken en schudde eraan gelijk een dolle baviaan. De jongeman had het duidelijk niet naar zijn zin. Tja, het zal je kind maar wezen…

* Veel complimenten
Maar verder was het feest, groot feest. Van de intocht met fanfare en burgemeester en ruiters en aanspanningen, tot het vuurwerk aan toe. Nooit Gedacht verdient complimenten van ons allemaal. Bij deze dan. Ze zijn van harte gemeend.

Thea Ambagtsheer