Toen ik zondag negen kaarsjes in de taart zette, besefte ik dat de tijd niet voorbij vliegt maar voorbij jaagt! Tijdens het aansteken van de kaarsjes herbeleef ik negen jaar Youri….
Mijn vrouw vertelde dat ze zwanger was en ik kreeg een acute migraine aanval. Geen goed begin zou je zeggen,maar ja, dit nieuws betekende dat mijn leven drastisch zou veranderen dus daar mag je wel even bij stil staan (liggen in mijn geval, op de bank..). De weeën begonnen op zondagnacht en dinsdagavond kregen we rond zes uur groen licht van de verloskundige om naar het ziekenhuis te komen. Mijn antwoord: “Maar ik heb net haar eten opgeschept!” waarop de gezegende naast mij bijna ontplofte, niet omdat ze hoogzwanger was maar gewoon uit pure nijd….Terwijl ik toch écht het beste met haar voor had, hoor! Drie uur later was hij geboren en had Youri Mulder er een naamgenoot bij en kon ik mijn weddenschappen innen omdat ik wél wist dat het een jongetje zou worden en de gokkers niet…
Wij leefden na zijn geboorte volgens het ‘Groene Boekje’, of beter gezegd, volgens de regels van het Consul tatiebureau (fijn hoor, een Consul tatiebureau ín het dorp en niet vijf kilometer verderop!!!) dus Youri kreeg een gedegen opleiding in het leven volgens het landelijk gemiddelde der statistieken van het Nederlandse kind… Hij ontpopte zich als een rustige en vrolijke baby en wij genoten, vooral ondergetekende want de middag slaapjes waren bij mij favoriet! Met zijn derde jaar ging hij naar de Peuterspeelzaal en met zijn vierde jaar met veel plezier naar de Maerten van de Velde school. Zaterdags uitslapen was er voor ons niet meer bij want er moest gegymd worden en toen hij zeven was kreeg hij judo van ‘Judomees’ Erik. Helaas voor mij vond hij voetballen maar niks waardoor ik mijn droom van een Vipbox bij Ajax zag vervliegen. We kregen te maken met de eerste vriendjes die thuis over de vloer kwamen en er groeide al een eigen willetje….Ook kregen we te maken met zijn eerste kattenkwaad waardoor ik besloot een contract op te stellen waarin vermeld stond dat hij op zijn tiende levensjaar op kamers zou gaan wonen, alleen mocht hij van zijn moeder niet tekenen. Toen hij acht werd beleefde hij zijn eerste discoavond ter gelegenheid van een jarig vriendje en kwam hij ook voor het eerst ‘dronkerig’ thuis: téveel cola en sinas gehad! In datzelfde jaar begon hij interesse te krijgen voor het andere geslacht en voor het spelen met lego. Én voor voetballen!
Nu is hij negen jaar dus best wel groot. Hij bedankt beleefd de gevers van zijn cadeautjes en ik sta weer eens trots te wezen. Zometeen komen zes vriendjes..euh….vriendén van hem om een feestje te bouwen. Ik ben daar gisterenavond express vroeg voor naar bed gegaan! Omdat tegenwoordig iedereen buiten de deur verjaardags feestjes viert doen wij het lekker thuis, met spelletjes uit Grootmoederstijd: sjoelen, koekhappen, spekhappen in een teiltje water, dropveterrace enzo voorts. Daarna aan de patat met bitterballen en ijs toe. Terwijl ik dit schrijf kijkt hij over mijn schouder mee en kom ik er weer achter dat hij kan lezen…. “Waarom schrijf je dat allemaal op? Nu weet iedereen dat ik jarig ben!” Oei, nou moet ik oppassen… Gelukkig lukt het mij nog om er een draai aan te geven en hij pikt het!
Voorlopig kan ik dus nog even doorgaan met Muizenissen….
Arjen Veldhuizen