Ik word steeds handiger wat klusjes betreft maar toch blijven er klussen die ik liever door een ander laat doen. Zoals verlichting aanleggen in onze schuur. Mijn tactiek is om dan te wachten tot ‘een ander’ zich vanzelf meldt, vrijwillig dus. Een aantal weken geleden was er zo’n moment toen mijn zwager, die met mijn zus getrouwd is, vertelde dat hij met zijn gezin van plan was om op zondag de 23ste mei naar een musical te gaan. “Waarom komen jullie dan niet het héle weekend bij ons logeren?” vroeg ik enthousiast, en vervolgens, toen hij dat best wel een goed idee vond: “Want dan zou je zaterdags eventueel de verlichting in de schuur kunnen ophangen want dat kan je zo goed..!” “Want anders verveel je je maar…”voegde ik daar nog fijntjes aan toe omdat ik weet dat hij niet van stil zitten houdt. “En je mag dan met mijn nieuwe boorhamer werken!”
En zo stonden ze dan vrijdagavond op de stoep, bepakt en gezakt met dekbedden en luchtbedden, en mijn neef en nicht (16 en 13 jaar) werden direct in beslag genomen door onze drie schatjes van kinderen. Ze had den daar al de hele week naar uit gekeken. Youri ging meteen met zijn grote neef naar buiten voor een potje voetbal (maat 38 tegen maat 48!) en mijn nicht kreeg Sil en Sven achter d’r aan. En de hond, want meisjes van 13 zijn gek op hondjes. De volgende dag moest ik met Youri naar een voetbaltoernooi in Leiden en zijn neef (met zijn moeder) moest naar een voetbaltoernooi in Harlin gen. Daardoor kon mijn zwager aan de gang in de schuur en kreeg hij te maken met het fenomeen Sil…. Toen ik hem later op de dag vroeg hoe die ‘samenwerking’ gegaan was, zuchtte hij eens diep en wist ik eigenlijk al genoeg. Alles moest hij zien, alles moest hij pakken, en alles moest hij nadoen. Je kon hem geen enkel moment uit het oog verliezen want dat zou resulteren in óf een boormachine die gaatjes boort waar je het niet wilt óf ander gereedschap wat ineens ‘verdwenen’ was. En daarbij kwam nog het voortdurende ‘gepraat’ van meneer waar je geen touw aan kon vastknopen. Nu snapte mijn zwager waarom ik niet zo graag klus als Sil in de buurt is. Voorheen had hij altijd de mening dat het wel mee zou vallen…
Maar de klus werd toch geklaard en toen ik ’s avonds thuis kwam van mijn werk en in de schuur het licht aandeed, werkte alles perfect. Er was ineens zóveel licht dat zelfs de schuur van de buren vol in het licht stond….(ja, overdrijven is ook een vak). Mijn zwager kreeg van mij een extra biertje en hij mocht de volgende dag uitslapen. Zo ben ik dan ook wel weer!
Arjen Veldhuizen