Bekend zijn de woorden: “ in het begin schiep God de hemel en de aarde. De aarde was woest en leeg, duisternis lag over de diepte en de GEEST van God zweefde over de wateren”. Dat is de geloofsuitspraak van de mensen van het Oude Testament. Die GEEST bracht leven op aarde en ieder jaar opnieuw trok het joodse volk in pelgrimstochten naar Jerusalem om God te danken voor het leven, de vruchten, de bloemen en de kleuren. Eén van die bedevaartstochten was Pinksteren. Het was een dankfeest voor de oogst, de tijd van de gerstoogst en daarvan kon men brood bakken en de toekomst weer verder inleven. “Pinksteren” is een Grieks telwoord en wel het getal “50”. Er was gerst uitgezaaid en op de 50e dag kon de eerste oogst binnengehaald worden als alles had meegezeten. Dat was een “dank pelgrims tocht” waard. Het volk van Israël viert ook het verzamelen van de joodse families, die Egypte ontvlucht waren en bij de berg Sinaï samen kwamen om onder leiding van Mozes de tocht door de woestijn te maken. Ook dat was dus bij de Sinaï een verzamel of oogst feest. Met Pinksteren kwam de Geest over de eerste kerkgemeente die in Jerusalem samenzat en dan ineens de wind van voren en van achteren kregen en erop uittrokken. Het werd de geboorte van de kerkgemeenschap rond Jezus de Verrezen Heer. Pasen was het begin, de Verrijzenis van Jezus en de 50e dag na Pasen was de oogst binnenhalen, de geboorte en het begin van de kerk. Laten we ons samen bezinnen op het kerk zijn. Dat is samenkomen in Jezus naam, Gods woord beluisteren, Jezus te vieren in brood en beker, op de dagen van de week elkaar nabij zijn zoals Jezus mensen in naam van God nabij was in goedheid en liefde en vrede. Laten we zo Pinksteren vieren en met de Pinkstergeest bezield samen de komende tijden ingaan. Graag tot ziens.

B. v.d. Plas