Twee jaar na onze verhuizing uit Stompwijk heb ik het dan eindelijk voor elkaar gekregen: ik heb de laatste verhuisdoos uitgepakt! Deze stond in de schuur èn altijd in de weg…. Afgelopen week heb ik namelijk een heel slim rek (al zeg ik het zelf) neer gezet en daardoor creëerde ik ineens weer ruimte. Ik heb mijn vrouw en kinderen wel effe duidelijk gemaakt dat de vrijgekomen ruimte alleen in overleg met mij, ingenomen mag wor den. Daar moet je als man en vader duidelijk in zijn! Wanneer ik nu wat gereedschap nodig heb, hoef ik niet eerst te graven voordat ik bij de ge reedschapskist ben aangekomen dus ben ik sneller klaar met de klus en kan ik sneller op de bank liggen…. Nu de schuur helemaal op orde is kan ik me gaan storten op de tuin. En dan met name op de tomatenplantjes die ik on langs via via op de kop heb getikt. In de vorige zomer hadden we snijbo nenplanten staan en daardoor moesten we de hele zomer snijbonen eten…. Dit jaar verzochten mijn familieleden (en buurtgenoten…) mij vriendelijk doch dringend vooral géén snijbonen te kweken….en toen viel de keuze op tomaten. In eerste instantie leek het kweken van tomaten niet zo moeilijk, maar al gauw kreeg ik van diverse kenners te horen dat je wel degelijk met die planten bezig moet zijn. Je moet onder andere de oksels van de plant vrij houden van uitschieters en er moet regelmatig getrild worden. Dat laatste doe je omdat daardoor de bloemetjes elkaar kunnen bestui ven…of zoiets….Dan pas krijg je to maten. Ik heb goede hoop dat ze het goed gaan doen en de recepten met tomaten hangen al klaar op het memo bord in de keuken. Totnogtoe zijn de jongens geen liefhebbers van de to maat maar ik heb een sterk vermoeden dat zij na de zomer helemaal ‘om’ zijn. Terwijl ik dit opschrijf zit onze hond te kwijlen bij ons logeerkonijn Knuffel. Honden houden niet van to maten maar wel van konijnen. Sil weet dat niet en die probeert dan ook elk onbewaakt moment te besteden aan het loslaten van het konijn. Het konijn weet ook niet dat honden hem zien als een lekkernij dus zodra het hok open is, hipt hij zijn kooi uit. Op dat moment horen wij dat knuffel vrij is want hond en konijn rennen dan verhit achter elkaar aan door de woon kamer…. Er ontstaat dan een soort mini wild west spektakel in huize Veldmuis en zie ik al het doemsce nario voor me: Naar de dierenwinkel gaan om een soortgelijk konijn aan te schaffen zodat de eigenaars het ver schil niet zien als ze hem weer op komen halen….Maar de hond houdt zich gelukkig nog steeds in. Mis schien komt dat wel omdat ze vorige week geknipt is. De trimster wist ons namelijk te vertellen dat honden zich na zo’n knipbeurt wel eens kunnen gaan schamen. Dan gaan ze in een hoekie zitten en komen alleen tevoor schijn om uitgelaten te worden… Ze ziet er nu niet meer uit als een zwab ber zonder stok. We kunnen haar nu ook weer in de ogen kijken en we weten weer waar de kop en de staart zit. Kortom, ze ziet, net zoals de schuur, er weer opgeruimd uit!
Arjen Veldhuyzen