Geen nieuws ontvangen van Orion en dat geeft mij de gelegenheid om nog een paar regels vol te schrijven. Allereerst wil ik Dorien van Wissen feliciteren, zij is met de Haagse selectie, oudste jeugd, afgelopen zondag Nederlands kampioen geworden. Geweldig!

Dan ben ik afgelopen vrijdagavond op stap geweest in het weidevogelgebeid De Wilck, waar door de agrarische Natuurvereniging Wijk en Wouden een (roof)vogeltocht werd georganiseerd. Ik had hiermee gevolg gegeven aan de oproep die enige weken geleden geplaatst was in de Dorpsketting. Vanuit de omgeving hadden zich 46 personen zich gemeld op het Burmadepad in Zoeterwoude en onder begeleiding van 4 vogel kenners gingen we in groepen op pad. Na de koffie was het aardig droog geworden en konden we op weg. Gelukkig was er een flink aantal mensen in het bezit van een verrekijker, dan zie je pas echt wat zich allemaal tussen het gras begeeft. Vooral als je geïnformeerd wordt door enthousiaste vertellers. Er was het verhaal over de gierzwaluw die nooit aan de grond komt en altijd in de lucht uitrust en alleen op de grond komt op te broeden. De roofvogels hebben we helaas niet gezien, maar ze vliegen er vaak genoeg. Het liefst in de ochtenduren, rond een uur of tien, als de aarde opwarmt en zij zich door de thermiek mee laten voeren. Wel hebben we de op palen zittende kraaien gezien, allen op de uitkijk. De vele weidevogels op hun hoge poten, zodat zij zich makkelijk door het hoge gras kunnen begeven. De broedende zwaan die je nooit je rug moet toekeren, maar altijd strak in haar felle oogjes moet blijven staren. De witte lepelaars en de Nijlgans in het meertje. Het barst ’s avonds van de vogels in het land tussen de koeien en de hazen. Met het blote oog vaak niet te zien, maar met zo’n verrekijker komen ze wel heel dicht bij. Er gaat letterlijk een wereld voor je open.

Petra