We zijn alweer aardig gewend aan het schoolritme. Als ik ’s morgens niet naar mijn werk hoef, breng ik de kin deren naar school. Om kwart over zeven gaat dan de wekker. Tien mi nuten later gaat de wekker wéér en ondervind ik dat de nacht weer eens te kort was….en verlaat het warme bed. Zodra ik in de badkamer sta kun je er gif op innemen dat Sil al ergens door het huis spookt en zodra hij mij hoort maakt hij zijn beide broers wakker door simpelweg de dekbedden van ze af te trekken. Nadat ik de gemoederen gekalmeerd heb kleden ze zich aan en gaan beneden voor de televisie liggen. Liggen ja…Even later sta ik drie broodjes te smeren: één met pasta (Sven), één met pindakaas (Youri) en één met ’n vast ritueel. Sil pakt dan namelijk de kruk, klimt óp het aan recht en opent het keukenkastje van het beleg. Zwijgzaam kijk ik toe hoe hij alle doosjes en potjes bekijkt en zodra ik begin te zuchten weet hij ineens wat hij op zijn brood wilt. Even later klimt hij weer van het aan recht af en wacht geduldig tot zijn ontbijt voorgeschoteld wordt, waarna steevast de vraag klinkt waar het drin ken blijft. Ongeduld. Snel zet ik drie glazen melk neer en neem onder tussen een paar slokken koffie waarna ik de hond ga uitlaten want die laat duidelijk blijken dat hij op springen staat. Na het uitlaten zet ik de fietsen buiten en geef de jongens het sein dat ze hun tanden moeten poetsen en tegen Sven begin ik al te roepen dat hij zijn schoenen aan moet trekken want hij is niet zo snel. Om kwart over acht moeten de jassen aangetrok ken worden en vraagt Youri, zoals gewoonlijk, of we niet met de auto naar school kunnen. Tien minuten later drop ik ze bij school en fiets ik met Sil weer terug naar huis, waar ik dan intens geniet van een lekker bak kie koffie. Vervolgens kijk ik naar de kalender en streep weer een dag af, een dag die ons dichter brengt bij de dag dat Sil opgeroepen wordt voor het Basisonderwijs….
Om halftwaalf hijs ik me weer op de fiets en haal de jongens weer op. Meestal is Youri het eerst uit school en zodra Sven op me af komt weet ik al dat hij gaat vragen of hij bij een vriendje mag eten. Eenmaal weer thuis heeft moeder’s de tafel gedekt en horen wij tijdens het eten de ver halen van school aan. Na het eten laat ik de hond weer uit terwijl de jongens nog even relaxen op de bank, op Sven na want die is dan alweer begonnen met het aandoen van zijn schoenen zodat we op tijd klaar zijn om weer naar school te gaan. Er zijn op zo’n dag regelmatig momenten dat ik ver lang naar de tijd dat je gewoon de achterdeur opendeed, de kinderen een aai over de bol gaf en ze zélf naar school gingen. Ik heb die tijd mee gemaakt maar was toen de ontvanger van de aai over de bol. Wanneer ik zo zit te mijmeren geeft mijn vrouw aan dat ik niet zo moet zeuren, dat ik een ouwe puntje puntje puntje aan het worden ben… Ach ja, wat klaag ik ook…..

Arjen Veldhuizen