De discussies over de bouwplannen in de Westeinderpolder worden met een ongekende felheid gevoerd. Daar is niets op tegen, want bij dit soort ingrijpende beslissingen moeten emoties de vrije loop kunnen krijgen.
De komst van het glastuinbouwgebied in de jaren zestig is, naar achteraf blijkt, een ernstige fout op planologisch gebied waar we vandaag de dag nog steeds de wrange vruchten van plukken. Nadrukkelijk zeg ik hierbij dat het achteraf gemakkelijk praten is. Stompwijkers waren in die tijd maar wat blij met de komst van de tuinders. Zij zorgden voor belangrijke economische impulsen en dat is zo gebleven tot op de dag van vandaag. Echter, met de kennis van vandaag blijkt de situering van het tuinbouwgebied een uiterst ongelukkige greep te zijn geweest.

De huidige infrastructuur is absoluut ongeschikt voor de onvermijdelijke schaalvergroting in deze sector. De vele verkeersbewegingen met zeer grote vrachtwagens zorgen voor te veel overlast.
Slechts een radicale koerswijziging zou deze misslag uit het verleden kunnen herstellen. Dat zou betekenen dat het tuinbouwgebied moet verdwijnen en dat lijkt nauwelijks een reële optie. Want wat zou dan het alternatief zijn? Beide tuinbouwcentra vol bouwen met honderden woningen omdat anders de verplaatsing niet zou zijn te bekostigen? Dat lijkt mij toch ook niet iets wat wij graag willen. De tuinbouwcentra blijven en dat is een te respecteren keuze. De consequentie van die keuze is dat de ondernemers de ruimte moet worden geboden hun bedrijfsvoering aan te kunnen passen aan de hedendaagse eisen. Ook moet er hard worden gewerkt aan een betere ontsluiting. Anders ligt dat met het opruimen van het verspreid liggend glas.

Waarom het opruimen van dit glas wordt gekoppeld aan het uitbreiden van het glastuinbouwgebied is voor mij en velen met mij onbegrijpelijk. De provincie Zuid Holland wil graag het glas opgeruimd hebben, heeft daar tot nu toe geen cent voor over en koppelt dat aan de uitbreiding van het tuinbouwcentrum. Dit riekt naar knevelarij van de zijde van de provincie. De geraamde kosten van de gehele operatie bedragen € 12 miljoen. Een onvoorstelbaar hoog bedrag voor het opruimen van kassen die voor het grootste gedeelte niet meer in gebruik zijn. Volgens de Gemeente Leidschendam Voorburg is de enige begaanbare weg dit bedrag op te hoesten door 350 woningen in de Westeinderpolder te bouwen. Omgerekend is dat € 35.000 per woning! Met name dit laatste deel van de plannen stuit in Stompwijk terecht op massaal verzet.

De kritiek richt zich vooral op de randvoorwaarden en het tempo waarin een en ander moet worden gerealiseerd. Ook na de behandeling in de Dorpsraad en de gemeenteraad blijven vele, zeer voor de hand liggende vragen, onbeantwoord.
· Hoe zit het echt met de ontsluiting?
· Hoe zit het met de overlast tijdens de bouw?
· In welk tempo, worden welke woningen gebouwd?
· Waarom 8 ha. groen maken en daar 14 ha. groen voor inleveren?
· Welke voordelen heeft het plan voor Stompwijk?
· In welke lange termijnvisie past dit plan?

In de dorpsketting van vorige week klaagt CDA fractie voorzitter Peter van Ostayen er over dat de tegenstanders er beter in zijn geslaagd de trom te roeren dan de voorstanders. Mij verbaast dat helemaal niet. Integendeel zelfs, de politiek is hier zelf schuldig aan. Zo bleek tijdens de openbare Dorpsraadvergadering van 23 november j.l. dat wethouder Houtzager slechts twee uur tijd in zijn agenda had kunnen vrijmaken om de plannen toe te lichten. Ook wethouder Beimers had niet meer tijd beschikbaar. Wie op deze manier een bijeenkomst opent (om 18.00 uur!) in zo’n gevoelige kwestie moet niet verbaasd zijn dat hij op weinig sympathie van de aanwezigen kan rekenen. Die willen wel serieus worden genomen. Bovendien konden door de tijdsdruk de plannen slechts globaal worden toegelicht. Het had de wethouders overigens gesierd als ze deze toelichting zelf hadden gegeven en dit niet aan een ambtenaar hadden overgelaten.

Ook de gevolgde procedure jaagt menigeen in de gordijnen. Formeel zal er ongetwijfeld niets op aan te merken zijn, maar dat kan de indruk niet wegnemen dat hier toch sprake is van een overvaltactiek. De plannen komen naar buiten en nog geen drie weken later zijn ze al door de gemeenteraad aangenomen. Hoe zit dat ook alweer met dualisme? Wat vage toezeggingen van de kant van het college van B&W zijn blijkbaar al voldoende.
Bovendien wordt de Dorpsraad geschoffeerd. Dit adviescollege heeft de laatste tijd op een buitengewoon constructieve wijze alternatieven op tafel gelegd die zeer de moeite waard zijn. De manier waarop hiermee is omgegaan, biedt weinig vertrouwen voor de toekomst. Ik bewonder daarom de leden van de Dorpsraad die desondanks de handdoek niet in de ring hebben gegooid en die in het belang van Stompwijk hun positieve inbreng tot op het laatste moment hebben willen blijven leveren. Door dit alles hebben op dit moment zeer vele Stompwijkers hun vertrouwen in de politiek verloren. Dat hebben de politieke voorstanders volledig aan zichzelf te wijten en hopelijk deze heeft vertrouwensbreuk niet al teveel consequenties voor de toekomst.
Ondanks alle vraagtekens die bij de huidige plannen kunnen worden gezet, moet Stompwijk geen museum worden. Er moet hoe dan ook constructief worden gezocht naar een gezonde ontwikkeling passend binnen een duidelijke lange termijnvisie. Helaas ontbreekt die waardoor de geschiedenis zich dreigt te herhalen. We dreigen opnieuw een onomkeerbare historische fout te maken. Op naar het Provinciehuis, want dit mag niet gebeuren!

Sjaak Jansen