Reisverhaal Carmen in de Filippijnen

Deel 3
Ik kreeg te horen dat het graf van mijn moeder niet meer bestond. Ik voelde me belazerd maar kan het ze niet echt kwalijk nemen. Als je dit hier ziet zijn andere dingen opeens veel belangrijker en is mijn probleem niet te vergelijken met dat van hen. Ik voelde me verdrietig en schaamde me een beetje. Wat heb ik een weelde in Nederland. Niet te geloven. Je zou zo graag die mensen willen helpen maar er is geen beginnen aan. Je weet niet wáár je moet beginnen. Het liefst zou je alles plat willen gooien en daar iets moois voor in de plaats willen zetten. Maar hoe?? Al zou ik de staatsloterij winnen, dan nog, kan ik niet iedereen helpen. Ik voed mijn kind altijd al op met de gedachte dat de kinderen in de arme landen niet zoveel te eten hebben. Daarom moet ze altijd van mij haar bordje leeg eten en ook alles proeven. Bij mij komen geen woorden op tafel met: “Dat lust ik niet”. Dan zeg ik altijd nog, heb je het al geproefd? En 9 van de 10 keer lust ze alles. Als ze het niet opeet stuur ik haar naar bed, binnen 5 minuten is ze dan weer beneden en is haar bordje wel leeg. Het gaat er mij alleen om dat ik mijn kind zo probeer op te voeden dat niet alles van zelf sprekend is.
Zoals ik dus al zei, Filippijnen heeft 7100 eilanden. We hebben er 3 bezocht. Corregidor eiland was één van de mooiste eilanden, dit eiland wordt door vrijwilligers schoon gehouden. Hier naar toe worden heel veel excursies gehouden. In de 2e wereld oorlog hadden de Japanners alle eilanden al in handen behalve dit eiland. De resten van het gevecht zijn nog steeds te zien. Ze hebben bijna alles zo laten staan als het vroeger was. Gebouwen die werden gebombardeerd staan er bouwvallig bij, de gaten van de kogels zijn nog steeds te zien. Één ander mooi eiland dat wij hebben bezocht is de Boracay. Het was de bedoeling om hier 1 nachtje te blijven maar het is hier zo overweldigend mooi, net een Bounty Eiland. Dus dit is ook mijn geboorteland en ik voelde me trots. De zee is helder blauw, je kunt de vissen zien zwemmen, de stranden zijn parelwit. Over parels gesproken, daar moesten wij vroeger naar duiken. Ik kan het me nog goed herinneren. We werden heel vroeg wakker gemaakt om te gaan vissen. Als ik zee weer ruik komen de herinneringen weer naar boven. Een van de grootste voordelen van een vakantie op de Filippijnen is het feit dat massatoerisme nog ontbreekt. We zijn er 2 nachtjes gebleven maar eigenlijk was dat nog veel te kort. Volgende keer maken we er 5 nachtjes van!!! Overal palmbomen, achter die palmen stonden een paar hotels. Als je op het strand bent dan zie je er eigenlijk niets van. Dat is juist zo mooi hier, het ziet er zo maagdelijk uit. Het is bijna een droom.
Dit eiland heeft ook het meest indruk gemaakt op Jos. Hier wil hij nog een keer terug. We zijn wel eens naar Jamaica geweest maar dit, zegt hij, is veel mooier. Zijn vrouw komt hier vandaan en daar is hij heel erg trots op. Joysi kon naar hartelust schelpen gaan rapen. Mijn hemel als het aan haar had gelegen zaten onze koffers vol met schelpen en niet te vergeten stenen. Wat is die meid gek op stenen! Als wij naar Scheveningen gaan (wat wij vrij regelmatig doen) zitten haar zakken vol met schelpen en stenen. We hebben 2 avonden ge BBQ voor een bedrag van nog geen € 15, per keer met z’n drieën incl. drinken. Ik kon niet geloven dat het zo goedkoop was en vroeg aan Jos of hij even wilde vragen of ze `t goed hadden berekend, anders had ik het gevoel dat wij die mensen aan het belazeren waren. Dus de volgende avond gingen wij dus weer BBQ –en. De tafels stonden gewoon op het strand dus tijdens het eten zat je lekker met je voeten te wroeten in het zand. Voor Joysi is dit ideaal want tijdens het bouwen van één van haar creaties kan ze gewoon lekker eten (zand schuurt de maag). Overigens, de tafels stonden overdag niet op het strand, dat gebeurde alleen als de avond viel.
De volgende dag zijn we naar de Cave Eiland geweest. Wat een prachtige grotten!!…..en bovenin hingen allemaal vleermuizen….Opeens zagen wij een slang op het zand, waarschijnlijk lag hij te slapen (!)….Onze gids wist niet of hij giftig was dus we zijn daar maar met een grote boog omheen gelopen. (hebben wij weer)….als je hier geweest bent, zie je dat mensen die op een eiland wonen, veel gemoedelijker zijn dan in de stad. Ze maken huisjes van kiezelstenen. Als je dat ziet! Je moet wel erg veel vrije tijd hebben om dit te maken. ECHT KUNSTIG!! Mijn mond viel open van verbazing toen ik een huis zag.Al die kleine gemetselde kiezelstenen. Natuurlijk werden ook foto’s gemaakt van dit kunstwerk. Thuis nadoen….. hahahaha
Eigenlijk is Filippijnen nog niet een echt toeristisch land. Je ziet mensen die hier en daar hotels bouwen en kades aan het maken zijn. Wij werden opgetild toen wij van het ene eiland naar het andere voeren. Je lacht je dood, je werd boven op hun schouders gezet en zo op het strand gezet. Jos moest natuurlijk ook op de nek gedragen worden hahahahah…. foto’s!!….en niet te vergeten “DE FOOI”. Ik heb geloof ik nog nooit zoveel fooi in de vakantie uitgegeven. Jos moest mij af en toe in de gaten houden, want anders zou het wel kunnen zijn, dat wij straks zelf moesten gaan bedelen : )
Wordt vervolgd