De reis naar Polen – Holy Macoroni !!!!
Op de maandag van de krokus vakantie was het dan eindelijk zover: de reis naar Polen kon beginnen. Om half 8 ’s morgens was iedereen klaar om naar Schiphol te vertrekken met vol beladen koffers. De vlucht naar Warschau verliep goed ,ook al waren de mensen die nog nooit hadden gevlogen wel aardig zenuwachtig! Vanaf het vliegveld gingen we met een naar kaneel ruikende bus naar het hotel waar Kim, Eline, Donny, Remco, Hidde, Anne en onze begeleiders Femke, Sjors en Frans zouden overnachten. Voor de lunch kregen we daar schnitzel, aardappelpuree en een groentemix. Aardappelpuree is heel Pools want dat hebben we minstens nog vier keer gehad tijdens de rest van de week. We begonnen gelijk al met het programma en gingen schaatsen op een soort ijshockeybaan. Na het après schaatsen werden Joyce en Lola, Kyra en Eveline, Zoey en ik, aan onze gastgezinnen voorgesteld en dat was dat voor de gezamenlijke eerste dag.
Dinsdag gingen Zoey en ik met onze gastmoeder en haar dochters Weronika en Gabrischa naar hun school toe, waar Tomas (de organisator van onze reis en hoofd van de school) ons vertelde dat we mee konden doen met de wiskundeles. Dat was wel een ervaring hoor – in het pools! Daarna gingen we ook nog met Poolse kinderen een 4 uur durende gymles volgen. Later in de middag gingen we naar een heel mooie burcht, waar het vooral leuk was om met je spijkerbroek van de helling af te kontsleeën. Het plan was dat we ook nog zouden gaan zwemmen, maar daar was geen tijd meer voor dus gingen we weer schaatsen. Die avond was er een ‘disco’ op de school van Tomas, maar de Poolse muziek was niet echt voor onze oren bestemd. Daarna gingen we weer terug naar onze gastgezinnen of het hotel, moe van deze energieke dag.
Woensdag was de dag dat we naar Warschau gingen. Na de busrit maakten we een wandeling door de stad en bezochten allemaal beelden, de zeemeermin, de kleine kindsoldaat en nog een paar anderen. We werden ‘s middags afgezet bij een groot winkelcentrum. Sommige deden inkopen, anderen genoten van overheerlijk Italiaans ijs. Tegen de avond gingen we weer schaatsen op de inmiddels welbekende baan. Die avond zou de laatste avond zijn in Warschau, en dus ook voor ons in het gastgezin. Het was wel grappig want ons gastgezin was goed bevriend met het gastgezin van Kyra en Eveline, dus gingen we gezellig met z’n allen pizza eten.
Donderdagochtend zeiden we gedag tegen ons gastgezin waarvan we iedere dag en vooral donderdag onwijze lunch pakketen meekregen. Uiteindelijk was het logeren bij een gastgezin wel een hele ervaring, het communiceren ging soms wat moeilijk, maar met handen en voeten en wat Engels kom je er wel! Vandaag gingen we met de bus van Warschau naar het skigebied, Zakopane. De busrit duurde ruim 7 uur met alle plas stops en elkaar inzepen stops erbij. ’s Avonds wilden we nog gaan skiën maar de pistes waren al gesloten dus gingen we de skispullen maar alvast huren, lopend heen, langlaufend terug naar de jeugdherberg, zó veel sneeuw lag er. Persoonlijk vond ik het wel grappig, want toen Joyce, Lola, ik, Femke en Sjors als laatsten aankwamen, bleek dat er een paar van ons (ik zal geen namen noemen) waren verdwaald in het dorpje. Gelukkig had Frans hun snel gevonden.
Vrijdag mochten we tot 8 uur “uitslapen” en daarna gingen we de hele dag skiën. Voor degenen die dat nog nooit of bijna nog nooit hadden gedaan gaf Femke een les met handige tips, daarna mochten we voor onszelf gaan skiën. Iedereen ging al snel van de hoge piste af maar Kyra en ik gingen eerst toch maar even kijken hoe de anderen het zouden overleven. Na ongeveer een half uur te hebben getreuzeld, waarin wij bijna dood vroren, kwamen ze eindelijk en werd de piste als “OK” verklaard. Wij dus ook naar boven, maar gelijk al in de skilift kreeg ik het gevoel van ‘waar ben ik aan begonnen?!’ Toch was het wel leuk, met name toen ik vergat te keren en ik zo van de zijkant van de piste afdonderde, maar gelukkig kwam Sjors me redden.. nog bedankt hè!
Zaterdag begonnen we met schaatsen op een 400meter natuurijsbaan. Hij lag wel op 900m hoogte waar de luchtdruk anders was en waar ik en nog een paar anderen last kregen van duizeligheid en hoofdpijn, dat was wel jammer. Hier is ook deze groepsfoto gemaakt. ’s Middags lunchten we eerst in de jeugdherberg en daarna gingen we als eerste naar een andere hele lange piste waar je met een treintje naar boven moest. De meeste van ons vonden ‘m wel gaaf maar ik stond nog te trillen op m’n benen van de val van de dag ervoor, ik vond ‘t maar eng! Uiteindelijk ben ik toch nog heel beneden gekomen, dus eigenlijk viel het nog wel mee. We waren het er over eens dat die andere piste toch leuker was, dus we gingen weer in de bus met ski’s en al op weg naar de andere piste. Daar hebben we heel lekker geskied, al kon je vanwege de sneeuw soms niet al te veel zien.
’s Avonds gingen we eerst al onze koffers inpakken want het de volgende dag zouden we al weer vertrekken. Daarna gingen we pesten (kaartspel !) en telkens kwam er wel iemand bij. De groep werd steeds groter totdat we rond een uur of half 3 met z’n allen waren: de appelsapdrinkers, de mensen die écht iets te veel op hadden en de rest. Het was heel gezellig allemaal, totdat we ons bedachten dat we de volgende ochtend om 6 uur alweer op moesten…
Zondag zaten we om 7 uur al aan het ontbijt en om 8 uur alweer in de bus terug naar Warschau. We waren allemaal nog moe van de vorige avonden en baalden dat de reis alweer bijna voorbij was. In de bus keken we naar Tim Oliehoek’s “Vet Hard”. Onderweg stopten we ook nog in een mooi stadje, waar we nog wat souveniertjes kochten en een kerk binnengingen terwijl er eigenlijk een dienst was.. oeps…. Voordat we naar het vliegveld gingen, stopten we nog bij de school, waar Tomas en onze gastgezinnen ons opwachtten met tassen met leuke souvenirs en chocolade. Daarna gingen we snel naar het vliegveld, want we waren al een beetje laat, inchecken en de laatste Zloty’s weer omwisselen naar Euro’s. We zaten in een klein LOT vliegtuigje terug naar Schiphol en om kwart over 10 ’s avonds stonden we weer met beide benen stevig op de Nederlandse grond. Koffers ophalen, en snel naar onze ouders toe om ze over deze vet coole uitwisseling te vertellen. Hier wil ik nog iedereen bedanken die deze reis hebben mogelijk gemaakt en namens iedereen natuurlijk ook onze begeleiders Femke, Sjors en Frans. Cindy Schrader
Het andere verslag van Polen komt volgende week