Gera Vermaas heeft bijgedragen aan het kerstnummer met een stukje tekst van schrijver Ton van der Kroon. Het gaat over geven, vooral in relaties. Het sprak haar zo aan, dat zij het met ons wil delen.

Onvoorwaardelijk geven
In het spel voor gevorderden komt het begrip onvoorwaardelijk geven en ontvangen om de hoek kijken. Het is het hogeschoolniveau in relaties, de slagroom op de koffie. Hoe kunnen we werkelijk geven, zonder er direct iets voor terug te willen hebben? Het vraagt een sublieme afstemming op degene aan wie we iets te geven hebben, en anderzijds vereist het de gave van de tegenpartij om werkelijk te kunnen ontvangen. Beide kanten dragen bij aan een steeds dieper niveau van wederzijdse uitwisseling. Het geven wordt een kunst op zich, een ondergeschiktheid aan het genot en het welbevinden van de ander in plaats van de heimelijke bevrediging van onze eigen wensen. Het geven wordt boven het beperkte geven van een ding uitgetild, een moment van aandacht of zorg, of een cadeau, en transformeert in het geven van jezelf. Werkelijk geven is jezelf geven, je liefde, je kwetsbaarheid, je falen, je vreugde, je passie.
Het ontvangen is een zo mogelijk nog diepere spirituele ervaring. Door ons helemaal leeg te maken, onze verwachtingen los te laten over wat we graag gehad zouden willen hebben, onze veronderstelde wensen en behoeften aan de kant te zetten, ontstaat een diepe ontvankelijkheid die overeenkomt met meditatie.
In beide principes, het ontvangen en het geven, stuiten we op het begrip overgave . Overgave aan de liefde van de ander, die boven het persoonlijke niveau uitstijgt.
Overgave aan de stroom van waarheid en energie die zich tussen twee partners heen en weer beweegt. Overgave aan alles wat op je pad komt, of het nu prachtig, hemels, verschrikkelijk of banaal is. Overgave aan de liefde zelf, maar het vergt een lange weg om het leven zo transparant en vloeibaar te maken. Soms zijn we bang om te ontvangen, soms zijn we bang om te geven. Liefde roept pijn op: oude patronen komen aan de oppervlakte als echo s uit het verleden. De kunst is om daar met aandacht en bewustzijn naar te kijken, zodat de pijn kan transformeren dat is de alchemistische waarde van een relatie. Verwacht geen rozengeur en maneschijn; het doel van een relatie is om oude wonden te helen, je verder te ontwikkelen, dieper lief te hebben. Wat ooit een strijd was, wordt langzamerhand een spel, een uitproberen, een proces van groei en verandering. Wie open staat om te leren zal telkens weer nieuwe mogelijkheden vinden voor het spel van geven en ontvangen.