De jongens hebben van Sinterklaas het spel Zeeslag gekregen, de elektronische of herrie versie. Ik heb nu al diverse potjes met ze gespeeld en alles verloren, tot grote hilariteit van hun moeder die ze steeds bijstaat. Ik ben nu eenmaal niet zo’n strateeg en ik heb nooit bij de Marine gezeten. Van vliegdekschepen, jagers en onderzeeboten heb ik geen kaas gegeten. Op zich is het een leuk spel alleen wordt je gek van die stem die steeds opdrachten geeft…:”Speler 1. Voer de coördinaten in!” “Speler 2. Voer de coördinaten in!” “Mísss..” Dat gaat eindeloos door, omlijst met allerlei toeters en bellen. Als ‘s morgens de wekker afgaat zit ik rechtop in mijn bed en wil de coördinaten invoeren maar na een paar minuten blijkt dat ik op de rug van vrouwlief zit te drukken…Nee, Zeeslag heeft een verkeerde invloed op mij maar ja, ik wil tóch ’n keertje winnen want anders kom ik niet meer als geloofwaardig over bij mijn kinderen (ik wil niet de Spijkerman van de familie worden..). Want je moet als vader (en moeder) natuurlijk wel van alles op de hoogte zijn, je fungeert als het ware als een alwetende schroothoop waar zij regelmatig in lopen te struinen. Soms gaan de vragen van de mannen iets te ver, zoals laatst met Sven die aan mij vroeg hoeveel kilometers er op de wereld zijn.. Dat zijn ook typische Sven vragen, daar kan ik geen touw aan vast knopen. Youri had wat beters. Hij zit met zijn klas midden in de Romeinse Tijd en daarvan is nog wel iets bij mij bijgebleven. De uitleg over Aquaducten schud ik zo uit mijn mouw en als we het over Griekse Goden krijgen, begin ik direct over Ajax, de Griekse krijger in de Trojaanse oorlog én de naamgever van een voetbalclub in Amsterdam! Helaas, die was kennelijk niet belangrijk genoeg want de Juf had het niet over hem gehad….
Maar je bent als ouder óók een soort onder houdsmonteur. Als het kroost hoest geef je ze hoestdrank, als ze last hebben van groeistuipen wrijf je over de zere plek, als ze honger hebben stop je er voedsel in, als ze het koud hebben dan geef je ze een extra trui. Maar daar blijft het niet bij. Als gezinsmonteur moet je ze ook op het rechte pad zien te houden, bemiddelen bij ruzies en problemen die ze maken oplossen. Dus als bijvoorbeeld je jongste van vijf samen met een vriendje een paar Buxusplantjes bij de overburen uit de grond trekt om deze vervolgens in de sloot te gooien, dan leg je aan deze beginnende criminelen uit dat zoiets absoluut niet kan. Als je dan daarna de uitleg krijgt dat ze die plantjes alleen maar water wilden geven dan draai je je gezicht af zodat ze je niet zien lachen en vervolgens ga je naar een plantenwinkel om nieuwe plantjes te kopen…
Ja, het leven van ouders is een ware Zeeslag….
Arjen Veldhuizen
