Vandaag, zondag, is het precies 42 jaar geleden dat ik ter wereld kwam. En omdat mijn kinderen verjaardagen super belangrijk vinden heb ik ook dit jaar weer een cadeautje gekregen, een portable radiootje. Zelf gekocht weliswaar, maar het gaat natuurlijk om het idee! Je zou je kunnen afvragen wat een kersverse 42 plusser met een portable radiootje moet. Misschien de laatste berichten volgen over Stiefkind Stompwijk versus de Burgemeester van Leidschendam? Nee. Ik zal het uitleggen. Sinds wij kinderen hebben lijkt het of alleen nog maar de televisie aan staat en daardoor ben ik min of meer verplicht om daar naar te kijken of, als ik in de keuken sta, te luisteren. Nu zijn sommige kinderprogramma’s best wel leuk maar een uurtje Nicklelodeon is genoeg om de rest van de dag seniel rond te lopen…. En zodra ik de kans krijg om de radio aan te zetten dan duurt het niet lang of een van mijn schatjes drukt ‘m weer uit en zet de televisie weer aan. Zonder te vragen! Toen ze me vandaag ook toezongen bleek maar weer eens dat ze compleet beïnvloed zijn door de televisie want ze zongen niet “Er is er een jarig!” maar “Er is er een gratis!”
Wanneer ik in de auto zit kan ik nog een beetje aan mijn trekken komen maar om nou uren in de auto te blijven zitten om naar de radio te luisteren schiet ook niet erg op. Maar als ik dan naar de radio luister dan weet ik weer dat er ontzettend leuke programma’s op te horen zijn, bijvoorbeeld programma’s als Kunststof, Storing, Met het oog op morgen, Langs de Lijn, Spijkers met Koppen, Cappuccino, enzovoorts.
Mijn vader loopt ook al jaren met zo’n radiootje rond, inclusief oortje. Zolang als ik hem ken heeft hij al zo’n ding en hij neemt ‘m zelfs mee naar bed. Bijna standaard op Radio 1. Als hij dan ‘s morgens zijn bed uit kwam en ik was net iets eerder uit bed, dan hoefde je hem niets meer te vertellen over nieuwsfeiten want dat wist hij allang! Soms vroeg ik me wel eens af of hij wel deed wat elk normaal mens in een bed behoort te doen…slapen….Dus nu heb ik een radio en niemand pakt mij dat weer af!
Maar ik ben dus jarig en heb tijd om te schrijven omdat ik mijn verjaardag nú niet vier met de gebruikelijke toeters en bellen. Dat heeft geen zin want iedereen om mij heen is Feestdagenmoe. Moe van al het eten, moe van al het drinken en moe van al het praten. En als Steenbok praat ik puur uit ervaring. Telkens als ik mijn verjaardag vierde dan begon het al bij de koffieronde: “Nee, voor mij geen gebak, hoor..” of “ Nou, een klein stukje kan wel..” Want iedereen is begin januari aan de lijn. Wanneer ik dan de bar geopend heb en ik de visite langs ga wat ze willen drinken dan hoor je steeds: “Doe mij maar een watertje!” en blijf ik nadien met allerlei dranken zitten. En hetzelfde geldt voor de hapjes en de nootjes! Uren (lekker overdrijven..) sta je in de keuken hete ballen te draaien en salades te maken en het einderesultaat is dat je de rest van de week elke avond ze zelf kan opeten….
En dan is er nog het Darten. Elk jaar is er rond mijn verjaardag Darten op tv. En elk jaar zie ik dat Stompe in de eerste ronde eruit wordt gemieterd waarna hij vervolgens op de kruk naast de presentator kan gaan zitten om de rest van het toernooi als Co (!)presentator te fungeren. En bijna elk jaar wordt Barney kampioen of bijna kampioen. Maar voortaan zal mij dat ontgaan want dan zit ik lekker in de keuken of lig ik lekker op mijn bed. Waarom? Om lekker naar mijn radiootje te luisteren, natuurlijk!
Arjen Veldhuizen
