Muizenissen

Dág Terschelling! Tot volgend jaar….We zijn weer terug op de stek en we weten direct weer dat we in een super geïsoleerde woning wonen: bloedheet! Gelukkig werken de herinneringen aan onze vakantie op het mooie eiland nog enigszins verkoelend. Want we hebben het ontzettend naar ons zin gehad.
Nu heeft zo’n vakantie toch wel zijn haken en ogen. Voordat je echt weg bent moet er van alles geregeld worden. Mijn taak is om het huis te beveiligen en om energie te besparen waar nodig. Een week van tevoren was ik al in de weer met het maken van een houten kruis voor in de schuifpui. Dat is precisiewerk maar als zoon van een gepensioneerde Timmerman was dat wel mij toe te vertrouwen. Dat die Timmerman zijn twijfels daarover heeft komt bijvoorbeeld door kleine incidentjes, zoals toen ik hem vorige week mee ging helpen met plaatsen van een golfplaat op zijn schuur. De Meester en de Leerling… Mijn hoofdtaak? Voornamelijk de trap vasthouden en gereedschap aanreiken. Op een gegeven moment vroeg hij om een combinatietang. Ik prakkiseerde me suf….Wat was ook alweer een combinatietang? Ik opende zijn gereedschapskast en schrok: de kast hing vól tangen. Het liedje “Hup, daar is Willem met de waterpomptang De nijptang of de combinatietang” van Ed & Willem Bever, schoot me door ’t hoofd maar ik kon er weinig mee. Ja, de waterpomptang wist ik wel, en de nijptang was ook niet zo moeilijk, maar welke is een combinatie. Toen ik merkte dat mijn vader wat ongeduldiger werd, pakte ik maar gauw een bosje tangen en bood ze aan: Gelukkig! De juiste tang zat er tussen! Er kon weer doorgewerkt worden, ondanks een ontzettend diepe zucht van mijn Meester.. Maar het kruis lukte, alleen vond mijn vrouw het overdreven om een kleurenwaaier te halen want eigenlijk wilde ik ‘m nog schuren en verven….Vlak voor we weg gingen heb ik toen nog de poortdeur gebarricadeerd met de tuinset en zette alle fietsen op slot in de schuur, zodat de vesting compleet was. Uiteraard sloot ik het gas af, trok de stekkers van allerlei apparatuur uit de muur en zette de vrieskist die in de schuur staat een standje lager. Dat scheelt weer energie!
En toen vakantie!
Afgelopen donderdag kwamen we aan het eind van de middag weer thuis en mijn vrouw begon direct de koffers weer uit te pakken. Ik begon met het ‘ontketenen’ van ons huis en toen ik de schuurdeur opende om de frituur tevoorschijn te halen, stokte mijn adem: een enorme stank kwam mij tegemoet en toen ik mijn ogen weer kon openen zag ik een spoor van een witte substantie op de vloer..De vriezer was kapot! Snel opende ik de klep en gooide ‘m direct weer dicht want tientallen vliegen kwamen mij juichend tegemoet, van die gore, donkerblauwe… Ik trok de stekker eruit en daarna zette ik de vriezer buiten, nam diep adem en deed de klep weer open: wat ik zag was een grote horror en de stank overheerste direct de hele wijk! De inhoud, onder andere frikadellen, patat, spinazie, kipfilet (!) en ijsjes waren verworden tot één papperige smeerboel. Kokhalzend en vliegen ontwijkend gooide ik de brij in vuilniszakken, snauwde mijn vrouw af die uit het slaapkamer raam vroeg waar die vreselijke stank vandaan kwam en begon daarna de kist te vullen met emmers schoon water. Na ruim anderhalf uur was de kist en de bestrating in de tuin zo goed als schoon en ging ik op inspectie om te kijken wat er mis was gegaan. Ik deed de stekker er weer in en er gebeurde niets. Toch maar even de standenknop wat beter bekijken en ik gaf er een tikkie aan: hij deed het! Maar mijn vreugde was van korte duur want toen drong het tot mijn botte, energiebewuste hersens door dat ik de vriezer niet een standje lager had gezet maar gewoon úit! Ik kon me wel voor de kop slaan. “Jij ook met je besparingen!” zei mijn vrouw op een smalende toon. “Je moet eens wat relaxter worden!” “
Met hangend hoofd liet ik haar maar begaan, voelde me even de Zidane van ons gezin. Het enige lichtpuntje was dat er niet was ingebroken…
Arjen Veldhuizen